In opdracht van Federdoc, verzorgd door I.E.M.

Federdoc, de federatie van vrijwillig samenwerkende DOC(G)-consorzia zet zich in voor de promotie van diverse Italiaanse wijnregio’s, dankbaar gebruik makend van EU-subsidies. Federdoc besteedt de organisatie van persreizen en evenementen graag uit aan I.E.M. uit Verona. Begin september verzorgde dit evenementenbureau een reis voor een Nederlands-Belgische delegatie naar enkele producenten in de Veneto. Commissioned by Federdoc, organized by I.E.M.

Federdoc, the federation of voluntary cooperative DOC (G)-consorzia committed to the promotion of various Italian wine regions, gratefully using EU subsidies and in cooperation with IEM from Verona. In early September IEM organized a trip for a Dutch-Belgian delegation to some producers in the Veneto.

De keuze van I.E.M. ten aanzien van hotel, restaurants en wijnhuizen deed Verona, haar cultuur, wijnen, producenten en gastronomie een beetje weinig eer aan, maar de reis bleek interessant genoeg. Het feit dat me een busreis van Milaan naar Verona via Valdobbiadene (ommetje van 260 km !?) om daar 3 wijnen te proeven bespaard bleef, speelde daarbij een belangrijke rol.

Het is jammer dat de indruk wordt gewekt dat I.E.M. slechts een kleine groep wijndomeinen bedient en concrete verzoeken om inhoudelijk betere bezoeken niet honoreert. Telkens weer naar roestvrijstalen tanks, houten vaten en bottelinstallaties te moeten kijken en aanhoren dat wijn van druiven gemaakt wordt, gaat op een gegeven moment serieus irriteren. Zo erg, dat ik dan reageer met vragen als: “Is dit Sloveens of Amerikaans roestvrijstaal?” of met opmerkingen als: “Ach, barriques zijn als vrouwen; ‘seen one, seen them all’……”. Het lijkt me beter dit soort reacties niet uit te lokken en meer interessante bezoeken te organiseren.

Masi
Het bezoek aan Masi was beter dan vorig jaar, maar ook hier werden kansen om de positie en het werk van dit vooraanstaande bedrijf beter te leren kennen, onvoldoende benut. Masi staat immers bekend om hun vooruitstrevende onderzoek naar het indrogingsproces.

Daar kennis van nemen is voor elke professional interessant, zeker als er inhoudelijk op ingegaan kan worden en resultaten te proeven zijn. Helaas was dat niet het geval.  Het was wel prettig dat eigenaar Sandro Boscaini de groep persoonlijk verwelkomde en op verzoek een oudere jaargang liet proeven.

 Maar nog beter was het geweest om de reeks correcte, maar verder niet heel spannende reeks wijnen uit o.a. Argentinie, te vervangen door het hele gamma Amarones, inclusief meerdere oudere jaargangen. Door het proeven en bespreken van de verschillen in terroir, vinificatie en oogstjaren kan het fenomeen Amarone namelijk veel beter worden begrepen. Opnieuw de promotievideo te moeten bekijken bood geen toegevoegde waarde en vermelden dat Masi de enige is die met semi-ingedroogde Oseleta-druiven werkt, is niet alleen niet waar, maar ook erg flauw t.o.v. diverse collega producenten. Dat de Amarones van Masi kunnen ouderen bewees de Amarone uit 1993.
Een wijn met ontwikkelde tonen, maar een fruitrijke kern die zich in het glas opende en fraaie nuances tentoonspreidde. Om ook hun clienten kennis te laten maken met het vermogen van de Amarones om te rijpen, bewaart Masi sinds enkele jaren telkens 5000 flessen van de beste jaargangen in de kelder. Na verloop van tijd worden deze mooi ontwikkelde wijnen op de markt te brengen; een prima initiatief.
Uiteraard ontbrak ook deze keer een bezoek aan het domein Serego Alighieri niet. Masi verzorgt de wijnproductie voor de nazaten van Dante Alighieri en dat doen ze goed. De kwaliteit van de gehele reeks wijnen is altijd bovengemiddeld en niet zelden zeer goed.

Nicolis
Ook Nicolis werd weer bezocht en het enthousiasme van de familieleden is oprecht, aangenaam en bewonderingswaardig.
De wijnen zijn zuiver en netjes, hooguit mag men wat minder naar een deel van de markt luisteren. Het houtgebruik beperkt de elegantie en doordrinkbaarheid in  enkele wijnen namelijk en dat is niet nodig. Hun Amarone Ambrosan is een pittige wijn met het nodige hout dat in 2005 goed in balans is met het fruit, maar in de 2000 te dominant is. Qua eten ging het ook goed hier. De lunch was erg prettig en een dag later realiseerde een ieder zich hoe goed de Brasato al Amarone was; vele malen beter dan die in de Osteria Verona Antica wiens specialiteit het had moeten zijn.

Tedeschi
De tweede dag  verrasten Sabrina en Riccardo Tedeschi het gezelschap met een leerzame rondleiding door de frutaio en kelder en uitgebreide proeverij.
Alle registers (en flessen) gingen open; spontaan en op verzoek zelfs nog wat extra wijnen. Broer en zus Tedeschi snappen heel goed wat belangrijk is. De reguliere wijnen zijn netjes; goed gemaakt met een mooie typiciteit, beetje eigenwijs, maar smaakvolle maaltijdbegeleiders die bovendien heel betaalbaar zijn; een aangename combinatie van pluspunten. Dat ze ook goed kunnen ouderen bewees de 1998 Capitel San Rocco, een ripasso van inmiddels 13 jaar oud die zich nog heel mooi presenteerde.
Ook op het gebied van Amarones heeft Tedeschi een naam hoog te houden. In de loop van de jaren hebben ze hun eigen stijl ontwikkeld en momenteel is er een prima balans te zijn tussen fruit, vinificatie en houtlagering. De maceratie en extractie waren voorheen vrij stevig, hetgeen de wijnen zeker in hun jeugd erg lastig maakte. Riccardo gaf aan dat hij de laatste oogsten zeker de maceratie wat minder lang doorzet. Barriques treffen we hier niet aan en dat komt tot uitdrukking in de wijnen; het fruit staat centraal.
De reguliere Amarone biedt een prima prijs-kwaliteitverhouding en beschikt over de juiste typiciteit; een mooie wijn met een brede inzetbaarheid. Beduidend complexer is de Amarone Capitel Monte Olmi, afkomstig van druiven van enkele van de allerbeste wijngaarden. De 2007 bleek breed en met veel sap en smaak en een prima balans, de 2006 is slanker, eleganter met veel fraicheur. De 1999 Monte Olmi heeft zich fraai ontwikkeld, maar toont onomstotelijk aan over nog veel meer potentieel te beschikken. Steeds meer subtiele nunances van rozen, fijn fruit, kruiden en mineralen openbaren zich naarmate de wijn langer in het glas vertoeft. Opvallend was de Monte Olmi 1998, sappig met veel zoet en zeer geslaagd voor een jaar dat als niet geweldig te boek staat. De proeverij werd afgesloten met de Fabriseria 2007, een wijn die alleen in absolute topjaren wordt gemaakt. Een zeer kleine productie en een wijn die stemmen doet verstommen. Met gepaste eerbied werd de wijn geproefd, ervaren en uiteindelijk beschreven met nogal wat superlatieven. Wat een wijn! Vol en intens, zeer geconcentreerd, weelderig, maar prachtige zuren en een enorme lengte, diepgang en opvallend veel elegantie voor zo’n jonge, rijke wijn; een Amarone in het kwadraat. 
Tijdens de lunch in Enoteca Valpolicella genoot het gezelschap van een uitstekende lunch.
Mooie typische streekgerechten, maar dan op moderne manier geserveerd met aandacht voor finesse en opmaak; absoluut een aanrader, ook al kwam het hoofdgerecht met eend niet helemaal tot zijn recht bij een temperatuur die de 30 graden oversteeg.

Valentina Cubi
De 2006 Amarone van Valentina Cubi maakte begin dit jaar een goede indruk tijdens de anteprima proeverijen in Verona. Een beetje veel hout, maar met mooi fruit, goede vulling en elegantie.
Er werd dus uitgekeken naar het bezoek en een nadere kennismaking. Enthousiast werd de groep onthaald in het volledig gerenoveerde domein met prachtige kelder en proefruimte. Vol trost en met de juiste overtuiging werden alle jaargangen van hun Amarone geopend. Een compliment waard, want bij alle andere producenten gebeurde dat allesbehalve.
De 2006 Amarone presenteerde zich nog altijd fruitrijk met een prima balans. Het hout is nog altijd prominent aanwezig, maar het rijpe fruit en de mooie balans van 2006 zijn (gelukkig) belangrijker. Hoe anders presenteerden de wijnen uit 2005 tot en met 1997 zich. Hier erg veel evolutie in kleur, geur en smaak, veel droging van barriques en voornamelijk tertiaire aroma’s. Opmerkelijk genoeg bleek het gezelschap Nederlandse en Belgische journalisten zeer verdeeld over het karakter en de kwaliteit van de wijnen.
Alle Franstalige Belgen en één Nederlander waardeerden de oudere oogstjaren beduidend hoger dan de Nederlandstalige aanwezigen. De ene helft van het gezelschap verliet het domein enthousiast, de andere helft gedesillusioneerd.

Door een ander vliegschema moest ik een hernieuwde kennismaking met Ricci Curbastro missen. Jammer, want hij is niet alleen president van Federdoc, maar ook een begenadigde wijnmaker. Vorig jaar imponeerde o.a. zijn Franciacorta Extra Brut Museum Release en ik had hem nog graag even teruggeproefd.

The trip was interesting, but the choices of I.E.M. regarding the hotel, restaurants and wineries could have expressed more of the importance and grandeur of Verona, it’s region, culture, wines and food. Too bad I had to miss the first visit, but I don’t regret to have missed the bus trip from Milan to Verona by way of Valdobbiadene (a detour of 260 km!?) to taste their 3 wines.

It is unfortunate that IEM creates some kind of suggestion that they only work with a small group of wineries and doesn’t honour the request for visits, tastings and dinners with a better content. Having to watch stainless steel tanks, barrels and bottling lines and to hear over again that wine is made of grapes, starts to get seriously irritating at one point. Not particularly patient, I can’t resist to respond with politically incorrect questions like “Is this American or Slovenian stainless steel?” Or I give even worse comments like: “Well, barrels are like women: Seen one, seen them all “…  I think perhaps it’s better to not provoke this kind of annoying reactions and start organizing more interesting visits.

Masi
The visit to Masi was better than last year, but also here several opportunities, to get to know  the position and work of this leading company remained unused… Masi is renowned for their pioneering research on the drying process of grapes.

Taking knowledge of that would be very interesting for any professional, especially if the content can be discussed and results can be tasted. Unfortunately this was not the case.
It was nice owner Sandro Boscaini personally welcomed the group and let us taste an older vintage on request. It would have been even better though, to have the series correct, but otherwise not very exciting wines from Argentina etc, replaced by the whole range Amarones, including several older vintages. By tasting and discussing the differences in terroir, winemaking and vintages, the phenomenon Amarone could be a lot better understood. Having to watch the promotional video again, offered no added value and indicating that Masi is the only one who works with semi-dried Oseleta grapes, is not only untrue, but also not giving enough credit tot several wine producing colleagues.

That Amarones are able to age was proven by Masi’s Amarone 1993. A matured wine. but with a fruity centre that opened up in the glass and showed its fine nuances. To also offer their clients the possibility to get acquainted with the aging potential of their Amarones, Masi started to store 5000 bottles of the best vintages in the cellar, some years ago. Over time, these beautifully developed wines are put on the market, an excellent initiative.

Of course we also visited the estate Serego Alighieri again. Masi produces and distributes the wine of the descendants of Dante Alighieri and they are doing it well. The quality of the entire range of wines is always above average and often very good.

Nicolis
Also Nicolis was revisited and the enthusiasm of the family is sincere, pleasant and admirable. The winery is tidy, the wines are clean and nice, even though they could listen a bit less to a certain small part of the market and reduce the wood which sometimes restricts the elegance and drink ability of some wines.

Their Amarone Ambrosan is a spicy wine with quite some wood, which is balanced with the fruit in the 2005, but too dominant in the 2000. The food was also good here. The lunch was very nice and the day after, everyone realized how great their Brasato al Amarone was, much better than the one in the Osteria Verona Antica, whose specialty it should have been.

Tedeschi
The second day, Sabrina and Riccardo Tedeschi surprised the group with an informative tour of the frutaio, the cellar and an extensive tasting. Many bottles were opened spontaneous and even more wines at request; brother and sister Tedeschi understand very well what is important.

The regular wines are clean, well made with a beautiful character, a bit stubborn in their youth, but tasty and very good companions to all kind of dishes. The prices-quality in general is very good. The 1998 Capitel San Rocco proves that even the regular wines have a good capacity to age; this 13 year old Ripasso still offered many pleasurable aroma’s in nose and mouth.

Also regarding Amarones, Tedeschi has a reputation to uphold. Over the years they have developed their own style and currently there is a fine balance in fruit, vinification and aging. Previously, maceration and extraction were quite intense, and made the wines quite difficult in their youth. Recently Riccardo started to reduced the maceration and focus on more fruity aspects. Aging has always been more or less traditional, so without any Barriques, which reflects in the wines; fruit is key factor, wood isn’t.

The regular Amarone offers excellent value for money and has the right typicity; a beautiful wine with a nice versatility. Significantly more complex is the Capitel Monte Olmi Amarone, made from grapes from some of the finest vineyards. The 2007 offers a wide array of juicy, fruity flavours and an excellent balance. The 2006 is more slim and elegant, with lots of refreshing elements. The 1999 Monte Olmi has developed nicely, and shows it’s potential with subtle nuances of roses, delicate fruit; herbs and minerals reveal themselves as the wine lingers longer in the glass. Striking was the Monte Olmi 1998, juicy with lots of sweet and very successful for a year with a difficult reputation. The tasting ended with Fabriseria 2007, an exclusive wine only produced in the very best years. A wine that will make you silent, humbly and respect mother nature even more. It doesn’t allow you to simply taste it. It demands you experience it. Only superlatives were heard when people tried to describe this amazing wine. Full and intense, very concentrated, opulent, but with a wonderful acidity and tremendous length, depth and a remarkable elegance for such a young, rich wine.

For lunch, Sabrina took us to the Enoteca Valpolicella. Excellent with mainly regional or local ingredients, prepared in a modern way with finesse and presented in a very attractive way. The main course (duck) wasn’t perfect due to extremely high temperatures (30+) that day, but this restaurant is highly recommended.

Valentina Cubi
The Valentina Cubi Amarone 2006 made a good impression during the Anteprima tastings in Verona earlier this year. A lot of wood, but with nice fruit, elegance and good structure. I was looking forward to the visit and to get acquainted to the owners and winemaker. The group was welcomed in the completely renovated property with fully equipped cellar with lots of barriques and a very nice designed tasting room.

Determined, enthusiastic and full of pride, the couple opened every vintages of their Amarone they made so far. Worth a compliment.

The 2006 Amarone presented is still fruitful with a good balance. The wood is still prominent, but the ripe fruit and the fine balance of the 2006 vintage are more important. What a difference compaired to the wines from 2005 to 1997. A lot of evolution in colour, smell and taste, with a overpowering presence of aroma’s and drynees related to an extensive use of barriques. At least according to some of the writers and journalists. All French-speaking Belgians and one Dutchman appreciated the older vintages significantly better than their Dutch speaking colleagues. One half of the company left the area excited, the other half disillusioned.

Due to different flight schedules, I had to miss a renewed acquaintance with Ricci Curbastro. Too bad, because he’s not only president of Federdoc, but also a gifted winemaker. Last year I was impressed by his Franciacorta Extra Brut Museum Release. I guess I have to find another occasion to re-taste this special wine.