Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

Criticus of cynicus?Critic or Cynic?

imageCelebrities en hun wijnen

Sir Richard Branson is trots op zijn Virgin-cola, maar qua uitstraling gaat er natuurlijk niks boven een eigen wijn. Celebrities associëren zich er graag mee.

Lips en looksfamille_perrin_miraval_rose_9045201
De hele wijnwereld smult van de wijnen van superkoppel Brangelina. Bij de rosé waarin het de stoere looks van Brad en de verleidelijke body van Angelina weerspiegelen, likken mannelijke en vrouwelijke bloggers, wijnschrijvers en journalisten hun lippen af. De ultieme combinatie van glitter, glamour en smaak!

 

Good vibrationsdsc_0308
Hobby, passie, statement of prestigeproject, celebrities vinden het prachtig om een eigen wijn te hebben en fans genieten met volle teugen van de vineuze uitspattingen van hun helden. Een bezoek van Sting aan Nederland leverde hem zelfs een interview met Axel Rosier op en samen lachten ze om het feit dat Sting eigenlijk niks van wijn weet, maar zijn wijn wel de juiste vibraties meegeeft door muziek in de kelder te spelen.

Sexy wijnen
Sting was eerlijk en is in goed gezelschap. Ook al bezoeken ze hun domeinen met een zekere regelmaat, Madonna, Antonio Banderas en Sir Cliff Richard rijden de mest echt niet zelf door de wijngaard en Olivia Newton-John, Jean Alesi en Drew Barrymore krijgen roccobeslist geen vieze voeten bij het kneuzen van de druiven. Maar dat maakt niet zoveel uit, want het gaat om het idee. Wie denkt er bij de naam Rocco Siffredi immers niet meteen aan een enorm grote…… fles? De ex-pornoster maakt in samenwerking met voormalig F1 coureur Jarno Trulli een eigen, potente wijn in de Abruzzen en uiteraard wordt deze uitsluitend in magnums verkocht. Proefnotities van de wijnen van zijn vrouwelijke collega Natalie Oliveros, (alias Savanna Samson) staan vol woorden die het schaamrood op je lippen brengen. De godfather onder de celebrities met een eigen wijn is ongetwijfeld Francis Ford-Coppola. Wijnen van menig collega zijn te vergelijken met een Apocalyps, maar zijn wijnen blijken kaskrakers.

Karakter
dsc_0320Is in alle wijnen van celebrities hun karakter of imago te herkennen? We weten niet of de afdronk van de wijnen van Santana net zo lang is als de sustain van zijn gitaarsolo’s, maar we proefden wel enkele bijtende, zure elementen in sommige wijnen van Donald Trump; geen toeval lijkt ons. Bij de wijnen van Andrea Bocelli (uiteraard blind geproefd) misten we echter de warme tonen van zijn stem. Om het doordrinkbare karakter van de wijnen van Château de Tigné te benadrukken, dragodrinkt eigenaar Gerard Depardieu er dagelijks zeker 7 flessen van. De wijnen van couturier Massimo Ferragamo daarentegen, zijn uit ander hout gesneden. Barriques in dit geval. De wijnen van zijn resort bij Montalcino sluiten naadloos aan op de stijl van dit modehuis; exclusief en gepast over-the-top. Niet voor elke dag en zeker niet voor iedereen.

Lotgenoten
Celebrities voelen zich thuis onder hun lotgenoten en daarom huurden de Cavalli’s superstar-cavalli1oenoloog Carlo Ferrini in om hun wijn te maken. Of de renpaarden van zoon Tommaso nog een bijdrage leveren aan de wijngaarden is onduidelijk, maar zeker is dat de wijnen van hun Tenuta Degli Dei rijkelijk stromen op de evenementen van papa,  modekoning Roberto. Gelukkig garandeert men dat cliënten hun favoriete creaties onbevlekt ontvangen.

Neerlands hoop
Onder de BN-ers helaas nog weinig wijnsterren. Pogingen van Astrid Joosten, Filemon Wesselink, Gerard Ekdom en zelfs Jan Smit hebben wel de nodige scherven opgeleverd, maar nog weinig geluk. Onze Neerlandse hoop en trots wordt vertegenwoordigd door het koningshuis. Nee, niet door voormalig Prins Pils, maar door zijn moeder prinses Beatrix. Thuis mag ze graag genieten van de wijnen van dscn3107landgenote Tru Miller, die in de Mexicaanse wijnstreek Guadalupe Valley fraaie wijnen maakt. Is ze in een van haar landhuizen in het Italiaanse wijnparadijs Toscane, dan gaat ze een glas Chianti Classico van Casa Sola niet uit de weg. Misschien dat ze er ooit, net als de prins Henrik van Denemarken op zijn Château de Cayx in de Franse Cahors, ook een eigen Koninklijke wijn gaat of laat maken. Noblesse oblige.

dscn3072

Dit artikel verscheen eerder in de Jaargids WIJN 2015 van the Wine and Food association.

 

———————————————————————————————————-

 

15-112x150De Bio Bla Bla Bubbel

Niet al mijn artikelen worden (elders) gepubliceerd.
Deze over biologische wijnen bijvoorbeeld…..

PET is bad.
Some time ago, colleague Cuno van ’t Hoff, placed a photo on Facebook*. It showed the backlabel on a bottle of ‘wine’ which mentioned (probably) all ingredients as is obligatory with food-products, because this non-alcoholic beverage (made of concentrated grape-juice) probably has to be regarded as food in stead of ‘wine’.

Even though the backlabel mentioned several added ingredients, just a few people reacted. There was no national coverage in newspapers, on the news, in newsletters etc.

What did (and still does) get a lot of attention, is the news that a Dutch importer acquired the exclusive rights for the distribution of Easy Wine Glass, recyclebare PET-wine glasses**. Another article*** showed where these glasses are available on the Dutch market, even though Cuno van ’t Hoff and “De Wijnliefhebber” mentioned that already months earlier*****.
Each winemaker can confirm that it’s essential to correct and stabilize such a small amount of wine in these containers, to make it able to distribute and keep them for a while.

It puzzles and irritates me that most attention goes out to the fact that these wines are so-called guaranteed “quality wines” and that PET-glasses are ( and I quote): the innovation that is the perfect answer to a confirmed, well-known need of consumers.

Nobody seems to be interested in the fact that these mediocre wines are heavily manipulated and how much these marketing-monsters damage the essence of wine. In my opinion, consumers should not be tempted to give in to the seven sins, but be educated and guided towards the seven virtues.

I strongly believe in explaining why quality products should not be sold, kept or served in plastic disposables and why we should not waste money taking advantage of human weaknesses. The creativity of product developers and marketeers can and should be used in a constructive and positive way. Of course, wine is also a commercial product, but to me much more an expression of civilization, history, character, quality and passion. Making love is wonderful; violent, forced sex is bad and illegal. In my opinion Easy Wine Glass and similar marketing BS legally rape the essence of wine. Fortunately, reading the critics of colleague Nicolaas Klei on this disgusting product******, I’m not the only one with this opinion. There’s still hope for those who don’t just swallow everything malefic marketeers serve us.

*
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150204042444644&set=a.397721599643.173320.676159643&type=1&ref=nf

**
http://www.highprofile.nl/nieuws/groupe-lfe-innoveert-in-wijnmarkt-met-eenmalige-wijnglazen-35e7f8290d899359.html

***
http://www.gooieneemlander.nl/nieuws/regionaal/hilversumplassen/article9998121.ece/Wegwerpglas-ros%C3%A9-voor-de-luie-liefhebber

****
https://www.facebook.com/home.php#!/photo.php?fbid=10150101599609644&set=a.419562849643.192321.676159643&type=1&theater

*****
http://www.ombrerosseblog.com/2010/10/niet-echt-op-tijd-immers-de-zomer-is-al.html

******
http://www.bythegrape.com/columns/wijn-en-wanhoop

Een alternatieve, biologisch werkende wijnfamilie in Californië, maakt wijnen die zo uniek zijn, dat ze eigenlijk alleen maar ‘typisch’ genoemd kunnen worden. Zonder toegevoegde sulfiet zijn zo instabiel, dat ze doorgaans voortijdig oxideren. Iets verderop oreert een andere wijnmaker over de visemulsie die hij gebruikt om het kaliumgehalte in de wijngaard te corrigeren. Hij irrigeert, de-alcoholiseert zijn wijnen, zuurt ze aan en gebruikt gecultiveerde gistsoorten om zijn Californische sauvignon blanc een Nieuw-Zeelands karakter te geven. Vol trots presenteert dit wijndomein zich als ‘organic’.

Pas geleden volgde ik een lezing over de toepassing van tannine en polysachariden, waarbij werd aangegeven dat het beter is om te voorkomen dan te genezen. Daarom, zo werd vervolgd, moet je deze additieven zo snel mogelijk toepassen en niet achteraf. Over methoden om gezondere, betere druiven te laten groeien en vinifieren zodat additieven niet eens nodig zijn, werd uiteraard gezwegen.

               

Het Ministerie van Landbouw ondersteunde ooit een campagne voor biologische wijnen en een afvaardiging proefde ze naast ‘gewone’ commerciële wijnen uit de supermarkt. Blind geproefd, bleken alle commerciële wijnen lekkerder. En de biodynamische filosofie achter het beroemdste wijnhuis uit de Bourgogne dan? De hoofdredacteur van een bekend Nederlands wijntijdschrift was er onlangs duidelijk over. “Ja, de marketing van deze illusie is perfect. Jammer alleen dat proeverijen met deze onbetaalbare wijnen altijd in een desillusie resulteren.….”.

Nee, ik voer geen hetze tegen ‘natuurlijke’ wijnen? Alle inspanningen om producten zo natuurlijk en zo duurzaam mogelijk te maken, verdienen alle eer en steun. Maar het is wel nodig om verschillende nuances aan te brengen en de fundamentele zin van de commerciële marketing-onzin te scheiden. De consument wordt namelijk dagelijks misleid door holle kreten, loze beloften en flagrante leugens.

Iedere leerling oenoloog, leert vanaf de allereerste dag hoe hij wijn moet maken. Ja, maken, want er is geen wijngaard die zichzelf aanlegt en onderhoudt, geen tros die vanzelf richting de kelder gaat en geen wijn die spontaan uit een vat in de fles springt. Wijnbouw is gecultiveerd, een wetenschap, een industrie. Hulp is nodig, welke en hoeveel is de vraag.

Het is een feit dat wijn een natuurlijke basis heeft, maar ook dat zonder ingrijpen van de mens er geen wijn is; hooguit een enorme hoeveelheid azijn. Moeder natuur heeft nu eenmaal niet het vermogen “to shut the whole thing down’ in geval van calamiteiten. Ingrijpen van de mens is geen keuze, maar een noodzaak om een leefbare wijncultuur en goede wijnen te produceren.

Van een natuurlijke wijn is dus per definitie geen sprake. Net zomin als je ‘een beetje zwanger’ kunt zijn, kun je dus ook geen 100% natuurlijke wijn maken. Iets anders suggereren is onzin, maar niet illegaal. Wetgeving schiet tekort, want er is meer niet dan wel geregeld. De kreet: “We werken zo biologisch mogelijk” wordt vaak gebruikt om de consument zand in de ogen te strooien. De schappen van de supermarkten puilen uit met ogenschijnlijk natuurlijke en/of duurzame producten. Surimi van duurzaam gevangen vis, gecertificeerde biologisch wijnen van € 3,99; op zijn minst twijfelachtig te noemen. Daarnaast moeten we ‘biologisch’ niet verwarren met duurzaam. Of een biologische wijn uit Nieuw-Zeeland naar Nederland vliegen ook duurzaam is, mag worden betwijfeld.

Bij gebrek aan wetgeving, wenden wijnboeren die als ‘biologisch’ erkend willen worden, zich tot commerciële instituten als Demeter, Eccocert etc. Zij bepalen en controleren heel veel, zij het niet alles. ‘Natuurlijk’ is geen beschermde term en ‘gecertificeerd biologisch’ zegt volgens EU-regels vooralsnog alleen iets over de teelt van de druiven en niets over de vinificatie. De lijst met additieven die wettelijk zijn toegestaan om wijn te maken is lang, zeer lang.

Wijnmakers hebben al genoeg problemen met de nieuwe verplichtingen over allergie-informatie op wijnetiketten. Vanaf 1 juli 2012 moet men immers vermelden of de wijn behandeld is met ei- of melkproducten (eiwit wordt o.a. gebruikt bij het klaren van wijn) en dus resten van deze stoffen kan bevatten. De meeste producenten moeten er echter niet denken aan om alles te moeten vermelden wat ze gebruiken. Zeker voor diverse wijnen in de supermarkten zou het rugetiket dan in een klein boekwerk moeten veranderen. Er is weliswaar geen sprake van een beetje most aangelengd met gesteriliseerd water, maar de wijnen worden steevast kunstmatig gecorrigeerd en gestabiliseerd om ze betaalbaar en verkoopbaar te maken. Bij gebrek aan regelgeving kan en mag dat, ook bij wijnen van gecertificeerd biologisch geteelde druiven.

De huidige commerciële certificaten geven enig houvast, maar hun waarde mogen we niet overschatten. Ook daarom zijn wetgevers momenteel druk bezig om ook de vinificatie van biologische wijnen te reguleren, een welkome doorbraak. Of totale controle nodig is, mag worden betwijfeld. Het aantal additieven is groot, maar hun aandeel of negatieve invloed op onze gezondheid vaak klein. Zo wordt de schadelijke invloed van sulfiet soms overdreven. Sulfiet is niet de oorzaak van hoofdpijn en het zijn vooral mensen met astma die er (over-)gevoelig voor zijn. Daarnaast is het zo dat de maximaal toegestane hoeveelheid sulfiet in droge witte wijn 210 milligram per liter is en voor gedroogde abrikozen en pruimen maar liefst 2000 mg/l. Wat dat betreft is het aandeel alcohol een veel groter potentieel gezondheidsrisico.

Ik proef regelmatig prachtige biologische en bio-dynamische wijnen. Eerlijke wijnen, gemaakt door wijnmakers die de natuur respecteren en die we koesteren. Niets is immers kostbaarder dan onze natuur en het duurzame belang van natuurlijke wijnen wordt alleen maar groter. Voor veel marketeers is ‘bio’ echter een goed verkopende slogan en heeft het begrip weinig tot niks met een gezonde overtuiging te maken. Onlangs nog, moest ik een PR-video aanschouwen met heel erg veel bla-bla over bio, natuur, eerlijk, duurzaam etc. Even later kreeg ik van de wijnmaker te horen dat ze een nieuwe machine om te de-alcoholiseren hadden geïnstalleerd die veel (drink-)water verbruikt. Op mijn vragen of dat wel duurzaam is in een streek waar vrij veel droogte heerst en waar het met alcohol verontreinigde afvalwater naar toe gaat, werd ietwat lacherig geantwoord: “Ach, daar weet verder toch niemand van….”

Niet alle mensen zijn achterlijk en daarom nemen allergische reacties toe op biologisch ‘marketing gezever’ dat een waardevolle filosofie verkwanselt voor zoiets banaals als geld. Ze resulteren in een toenemend besef dat bewuste keuzes ten aanzien van de natuur, kwaliteit, duurzaamheid stimuleert. Ze zorgen dat mensen die continu roepen dat ze ‘eerlijk’ zijn en werken, steeds minder worden geloofd. Ik vind dat een gezonde ontwikkeling; geen bla bla bubbel….

***************************************************************************************

PET is pet.

Een tijdje geleden plaatste collega Cuno van ’t Hoff een foto op Facebook* Het betrof een fles “wijn” met een rugetiket waarop (waarschijnlijk) alle ingrediënten stonden vermeld, zoals dat ook bij etenswaren is voorgeschreven. Bij wijn is dat nog altijd niet verplicht en ik neem aan dat deze alcoholvrije drank (gemaakt van geconcentreerde most) niet als “wijn” kan worden aangemerkt en dus onder de reglementen van voedingswaren valt. Hoewel er duidelijk werd aangegeven wat er allemaal aan was toegevoegd aan deze “wijn“, bleef het aantal reacties beperkt tot nog geen twee handjes vol. Het haalde allesbehalve de voorpagina’s van de landelijke dagbladpers en evenmin één van talloze digitale nieuwsbrieven.

Wat wel breed werd aangekondigd was de deal van een Nederlandse importeur ten aanzien van de exclusieve rechten voor de distributie van Easy Wine Glass, eenmalige recyclebare PET-wijnglazen**. In een ander persbericht*** was te lezen hoe de “glazen” inmiddels op de Nederlandse markt verkrijgbaar zijn, hoewel Cuno van ’t Hoff al eerder berichtte over een wijn in deze verpakking en “De Wijnliefhebber”dat nog veel eerder deed*****.
Elke wijnmaker ter wereld kan beamen dat het pure noodzaak is om zo’n klein beetje wijn serieus te “corrigeren en stabiliseren” als je hem in een dergelijke verpakking enigszins te distribueren en houdbaar wilt maken. Daarom steekt het me dat er zoveel aandacht wordt besteed aan het feit dat het hier zogenaamde kwaliteitswijnen betreft en de PET-glazen worden aangekondigd als een innovatie die de perfecte oplossing biedt voor “een vertrouwde en bekende consumentenbehoefte”. Niemand die zich afvraagt hoezeer deze wijn gemanipuleerd is en hoeveel dit zoveelste verzinsel van manipulatieve marketeers afbreuk doet aan het begrip wijn. Ik denk dat de consument niet verleid moet worden om zich over te geven aan de zeven zonden, maar dat we ons beter kunnen richten op educatie en de zeven deugden. Ik geloof meer in het uitleggen dat kwaliteitsproducten niet in wegwerpverpakking horen dan in het verkwisten van kapitaal door ons over te geven aan menselijke zwakheden. De creativiteit van productontwikkelaars en markerteers kan zinvoller worden ingezet. Wijn is uiteraard een commercieel product, maar veel meer een uiting van beschaving, historie, karakter, kwaliteit en passie. De liefde bedrijven is prachtig, gewelddadige gedwongen sex is slecht en verboden. Naar mijn mening wordt de essentie van wijn door dit soort innovatieve marketing onzin op legale wijze verkracht. Getuige de vernietigende kritiek van collega Nicolaas Klei over dit wanproduct****** ben ik gelukkig niet de enige die er zo over denkt. Er gloort nog hoop voor een ieder die niet zomaar alles willoos slikt wat sluwe marketeers ons voorzetten.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150204042444644&set=a.397721599643.173320.676159643&type=1&ref=nf

**
http://www.highprofile.nl/nieuws/groupe-lfe-innoveert-in-wijnmarkt-met-eenmalige-wijnglazen-35e7f8290d899359.html

***
http://www.gooieneemlander.nl/nieuws/regionaal/hilversumplassen/article9998121.ece/Wegwerpglas-ros%C3%A9-voor-de-luie-liefhebber

****
https://www.facebook.com/home.php#!/photo.php?fbid=10150101599609644&set=a.419562849643.192321.676159643&type=1&theater

*****
http://www.ombrerosseblog.com/2010/10/niet-echt-op-tijd-immers-de-zomer-is-al.html

******
http://www.bythegrape.com/columns/wijn-en-wanhoop