In de loop van de tijd heb ik de nodige wijnen verzameld die zijn uitgebracht ter gelegenheid van diverse jubilea en andere feestelijke momenten. Het leek me leuk ze te schenken tijdens een avond met mooie mensen en fijn eten.
Ook enkele andere bijzondere wijnen leken me de moeite waard om eens naast elkaar te laten proeven en omdat de meeste wijnen mooi in series van drie pasten, ontstond al snel het thema ‘Triple Treats’.

Adrian Zarzo Habraken vond ik bereid om ons te vergasten op een keur aan gerechten uit de keuken van zijn pas in januari 2013 geopende restaurant ‘Zarzo’ in Eindhoven.

Een, zoals altijd, select gezelschap bleek graag bereid naar Zarzo te komen, een aantal van hen erg dankbaar dat ze nu eens niet naar het verre, wilde westen hoefden af te reizen.
We begonnen de avond met een magnum 2011, Le Volte van Tenuta dell’Ornellaia.
Een prettig begin, want deze goed betaalbare wijn van Ornellaia bleek lekker onstuimig jeugdig, heel smakelijk en ideaal als aperitief omdat hij ook niet te ingewikkeld is.
Daarna volgde een serie met bijzondere prosecco’s van Malibran, een van de meest geprezen producenten uit het Classico-gebied.

                     

De Sottoriva Colfondo per Tradizione, Malibran, Glera Colli Trevignani, Frizzante is een fraai voorbeeld van een oer-prosecco. Gemaakt volgens de methode voor er sprake was van een tweede gisting op fles, autoclaves of wat dan ook.  Nog niet volledig vergiste wijn werd gebotteld, waarna het resterende deel van gisting in de fles plaatsvond. Het resultaat is een volstrekt droge wijn met wat sediment. Sappig, smakelijk, heel puur met tonen van gist en wit en geel fruit. De structuur met sediment maakt de wijn buitengewoon geschikt om bij te eten.

Sottoriva Colfondo Senza Solfiti, Malibran, Prosecco Valdobbiadene DOCG, 2012  
Dezelfde techniek, maar nu zonder toevoeging van enige sulfiet. Het resultaat is een iets strakkere wijn, fraai en natuurlijker dan dit bestaat eigenlijk niet.

Millesimato, Malibran, Prosecco Valdobbiadene Superiore Dry DOCG, 2012
Gemaakt van geselecteerde druiven van de hoogste kwaliteit. Gemaakt volgens Metodo Italiano, door de Fransen de method Charmat genoemd, maar ooit uitgevonden door de Italiaan Martinotti. Circa 25 gr suiker per liter en dus een Dry. Ingetogen zoet, mooie zuren en een prima structuur. Duidelijk veel en veel beter dan de matige bubbels waar argeloze consumenten in supermarkten mee worden geconfronteerd.
 
            

St. Michael Eppan is een coöperatie  met een uitstekende reputatie. Ze maken talloze wijnen met een uitstekende prijs-kwaliteit verhouding en verschillende wijn op een zeer hoog kwaliteitsniveau, opmerkelijk genoeg nog altijd heel betaalbaar. Hun Sanct Valentin Sauvignon is fameus en een favoriet van velen over de gehele wereld. Op mijn vraag aan wijnmaker Hans Terzer welke jaargangen ik het beste kon schenken en wanneer, antwoordde hij dat zelfs mijn oudste (2004) eigenlijk nog veel te jong is……  

Sauvignon Blanc Sanct Valentin, St Michael Eppan, Alto Adige, 2011, 2007, 2006

                                 

Ik koos voor het meest recente jaar en twee oudere, waaronder de veel bejubelde 2007. Van het trio was de 2011 nog volledig gesloten, de 2006 was onrustig en niet helemaal in balans (geen perfecte fles?) en de 2007 een monumentale wijn. Niet de penetrante en storende gistaroma’s van veel Nieuw-Zeelandse sauvignons. Maar de pure expressie van rijp sauvignonfruit  met een minerale ondertoon., Veel sap, vulling en macht, maar met de juiste zuurgraad, veel spanning en een enorme lengte. Een geweldige wijn.   

In de derde serie wijnen stond de intrigerende Pinot Gris centraal. Een wijn met vele gezichten en basis voor zowel onschuldige wijnen als uiterst complexe. Van eigen Nederlandse bodem de 2012 Pinot Gris Barriques van de Apostelhoeve uit Maastricht (Lauwberg), zonder enige twijfel de beste Nederlandse wijnproducent. Al jaren maakt men hier wijnen van prima kwaliteit zonder gebruik te maken van bizarre hybriden of onzinnige kunstmatige ingrepen. Geen bla bla, maar gewoon jaar in jaar uit betrouwbare kwaliteit tegen acceptabele prijzen. Een ieder stond verbaasd over de zuiverheid van de wijn en zijn aangename karakter zonder de overdreven aromatische expressie die sommige pinot gris’ kunnen hebben. De Apostelhoeve heeft in deze wijn een uitstekende balans gevonden tussen fruit en hout, wat resulteert in een uiterst smakelijke wijn met vulling en spanning. 

Legendarisch is de A360P van Andre Ostertag, ooit de eerste succesvolle Pinot Gris uit de Elzas die werd opgevoed in barriques. De druiven kwamen van een wijngaard met Grand Cru-status, maar de wijn bleek te afwijkend in de ogen ( lees: mond) van de autoriteiten en mocht deze kwaliteitsaanduiding niet dragen. Ostertag vermeldde daarom de perceelcode uit het register op het etiket: A360P. De wijn bleek een groot succes en houtliefhebbers als Parker loofden de wijn. Al die eer bleek wel iets overdreven, want de balans tussen hout en fruit was destijds nog niet optimaal, zoals na enkele jaren flesrijping bleek. Dat deed overigens niets af aan de populariteit van de wijn. Er zijn en blijven nu eenmaal liefhebbers van dit soort wijnen en lang bewaren is voor hen meestal geen optie. Ze drinken dit soort wijnen het liefst in hun onstuimige jeugd; probleem opgelost dus….
De 2008 Pinot Gris Barriques van Andre Ostertag bleek aromatisch met niet teveel hout, maar al wel redelijk ontwikkeld. De wijn voelde wat onrustig aan en sommige proevers hadden de wijn liever iets jonger gedronken.

Een geweldenaar bleek de 2012 Pinot Gris Unterebner van Tramin uit Alto Adige. Deze coöperatie weet al jaren te imponeren met wijnen die uitblinken door een voorbeeldige prijs-kwaliteit verhouding. Ze bieden wijnen op verschillende kwaliteitsniveaus, met eerlijke, heerlijke wijnen voor alledag en een toplijn met fraaie wijnen die niet misstaan in de beste restaurants. Hun Unterebner biedt de ultieme rijkdom en expressie van de Pinot Gris. Breed, weelderig, warm en vullend met de juiste zuren. Veel concentratie, sap en smaak en daarmee allesbehalve een alledaagse wijn. Ideaal als begeleider van rijke gerechten, inclusief allerlei pittige Aziatische. Koel geserveerd toont de wijn zich op zijn best.

              

In 2011 vierde de familie Folonari het 40-jarig bestaan van hun bedrijf, hoewel hun geschiedenis als wijnmakers terug gaat tot de 18^e eeuw. Sinds 1825 sierde de naam “Fratelli Folonari” hun flessen en in 1912 vestigden ze hun naam definitief door Ruffino te kopen, destijds wereldberoemd om hun Chianti in de traditionele ‘fiasco’, de met raffia omkleedde flessen. Zo’n vijftig jaar geleden verkocht Abrosio Folonari het in eenvoudige tafelwijnen gespecialiseerde bedrijf “Fratelli Folonari” om zich te gaan richten op kwaliteitswijnen. Samen met zijn broer Francesco verwierf hij het historische domein Nozzole bij Greve en later ook Cabreo, Campo al Mare, La Fuga, TorCalvano Gracciano en Vigne a Porrona. Met hun 2008 Nozzole Special Edition, 1971-2011, Chianti Classico onderstrepen Ambrosio en Francesco Folonari zowel de geschiedenis van dit domein dat al rond 1300 werd vermeld, als de toekomst. De stijl is modern, maar met behoud van de typiciteit van een goede Chianti Classico. Geen overdreven houttonen of overrijp fruit, maar een goed uitgebalanceerde wijn met frisse tonen van de Sangiovese en prima complexiteit. Nog een beetje jong, maar dat is de wijn uiteraard niet kwalijk te nemen.

Op 19 mei 1385 trad Giovanni di Piero Antinori het wijnmakersgilde in Florence, het eerste officiele wapenfeit van de familie en de basis voor een wijndynastie wiens geschiedenis zich uitspreid over meer dan 6 eeuwen en 20 generaties. Hun assortiment is indrukwekkend qua omvang, bekendheid en reputatie en wijnen als Solaia zijn uitgegroeid tot een begrip in de internationale wijnwereld. Op 25 oktober 2012 openden ze hun nieuwe ‘cantina’. Soms is een cantina een kleine, eenvoudige productieruimte met wat tanks en vaten achter het woonhuis en niet zelden maakt het er zelfs deel van uit. Dat is niet zo bij de nieuwe ‘cantina’ van Antinori. Het complex biedt ruimte aan enorme ruimten voor talloze tanks en vaten, opslagruimten, kantoren, een restaurant, zalen, een winkel, een parkeergarage en een heus museum. Aan de buitenkant is weinig te zien van het gigantische complex, het merendeel bevindt zich ondergronds. De stijl is heel natuurlijk en heeft de grandeur van een (ondergrondse) kathedraal. Uiteraard werd er een speciale wijn uitgebracht ter gelegenheid van de opening en de 2008 Chianti Classico Riserva ‘Inaugurazione 25 Ottobre 2012’ is een wijn met de juiste uitstraling. Een prima combinatie van traditie en innovatie. Een modern gestileerde Chianti Classico met fraicheur en inhoud.

In 2002 vierde Castello di Monsanto hun 40-jarig bestaan met een legendarische proeverij. Oudere jaargangen schitterden en wijnen uit jongere oogstjaren voorspelden nog meer moois. Op een van de heetste dagen in 2012 opende de familie Bianchi wederom allerlei flessen om stil te staan bij hun 50-jarig jubileum. De ster van die dag was hun allereerste wijn, de 1962 Chianti Classico, destijds nog de traditionele blend met een deel witte druiven en een opvoeding in grote vaten van kastanjehout. Maar ook de nieuwe  generatie wijnen imponeerden en de wijn waarmee ze dit laatste jubileum onderstrepen is een plaatje. De 2008, Cinquantenario, Castello di Monsanto, 1962-2012, is een Chianti Classico Riserva van grote klasse en was misschien wel de mooiste wijn van deze bijzondere avond in Zarzo. Krachtig, uitdagend met veel spanning en de typiciteit van de beste Chianti Classico. Nog zeer jong maar met prachtig fruit, een voorbeeldige balans en enorme lengte. Doet nauwelijks onder voor hun Il Poggio en dat is buitengewoon knap.

Ook in Spanje worden jubilea gevierd en het wijnhuis Beronia voerde in 2013 hun 40-jarig bestaan. De 2010 Rioja ‘1973-2013’ markeerde dit feestelijke feit en niet ten onrechte. Nog jong en gesloten, maar met inhoud en lengte. De stijl houdt het midden tussen klassiek en modern, maar is niet tweeslachtig; het resultaat van de kwaliteit van het beste fruit (100% Tempranillo) van oude stokken en Franse barriques. 

                       

De reputatie van de familie Lungarotti is overal ter wereld bekend. Vader Giorgio Lungarotti vestigde zijn naam in de jaren 60 en zeventig door unieke wijnen te maken die de wijnwereld verbaasden. Niet eerder had men zoveel kwaliteit en persoonlijkheid  geproefd in wijnen uit Umbrië. Hij bewees dat Umbrie tot de beste wijndistricten in Italië behoort en dat de Sangiovese ook daar de basis is voor grootse wijnen. Na zijn overlijden in 1999 werd het bedrijf voortgezet door drie vrouwen: moeder Maria Grazia, haar dochter Chiara Lungarotti en Giorgio’s dochter uit een eerder huwelijk, Teresa Severini. Samen bouwden ze het bedrijf uit tot een van de meest gerespecteerde in Italië en legden ze een nieuwe basis voor toekomstige generaties. In 2012 werd uitgebreid stilgestaan bij het 50-jarig bestaan en 1962 magnums gebotteld met een unieke wijn. We dronken de magnum 2010 Lungarotti, 1961-2012, Sangiovese Umbria Rosso IGT (nummer 601/1962) met veel genoegen en proefden de klasse van de druif en zijn terroir. Het vakmanschap van Chiara en Teresa (allebei afgestudeerde oenologen) is overduidelijk aanwezig in de wijn; jong, veel te jong, maar geconcentreerd, met veel potentieel en een enorme lengte. Een wijn met de klasse en persoonlijkheid die ook de dames kenmerkt; een combinatie van kracht en elegantie. Een voorrecht om van deze exclusieve wijn te mogen genieten.

Jubileum, Ornellaia 25 Anniversary 1985-2010, Bolgheri Rosso DOC, 2010
Tja, Ornellaia. Wat moeten we daar nog over zeggen? Een wijnhuis dat in een relatief korte tijd een reputatie heeft neergezet dat indrukwekkend is. De naamsbekendheid is groot, de prijzen zijn hoog tot zeer hoog en het imago zeer exclusief. Het begon allemaal met een eerste wijn in 1985. Lodovico Antinori verliet het familiebedrijf L&P Antinori en wilde zijn broer Piero en de rest van de wereld laten zien dat ook hij fenomenale wijnen kon maken. Hij huurde de beroemde consultant Andre Tchelistcheff in en bouwde voor veel geld zijn Tenuta dell’Ornellaia aan de Toscaanse kust bij Bolgheri. De wijnen waren goed, de marketing nog beter. In slechts enkele jaren wisten zijn wijnen alle toonaangevende wijnschrijvers te imponeren, niet zelden door maximaal gebruik te maken van slimme marketingtools. Intern rommelde het vaak bij Ornellaia, maar de buitenwacht zag daar weinig van. Na 25 jaar en veel veranderingen in stijl en ook kwaliteit, lijkt men nu in rustiger vaarwater terecht te zijn gekomen. De aandelen zijn tegenwoordig in handen van de familie Frescobaldi, opvallend genoeg een serieuze concurrent van Antinori. Zij hebben de in Bordeaux getrainde wijnmaker Axel Heinz aangesteld en hij is verantwoordelijk voor de huidige kwaliteit en stijl van de wijnen. Formeel is Michel Rolland nog altijd consultant, maar zijn bijdragen blijven beperkt tot 2 bezoekjes per jaar…… Heinz staat bekend om zijn moderne manier van wijnmaken en de huidige generatie wijnen van Ornellaia worden dan ook gekenmerkt door zeer rijp fruit en een forse houtinbreng. Weelderige, internationaal gestileerde wijnen met een mooie inhoud en prima lengte. 2010 was geen gemakkelijk jaar en ik kan me voorstellen dat men het jubileum liever met een ander oogstjaar had gevierd. Moeder natuur laat zich echter niet dwingen, heeft gegeven wat ze heeft gegeven en Heinz heeft er een fraaie wijn mee gemaakt. De wijn is jong en breed met veel sap, rijp fruit en een forse houtinbreng die nog wat meer moet integreren. Gun de wijn enkele jaren en geniet dan van een zeer goed gemaakte wijn met een prachtige uitstraling, mede dankzij de door kunstenaar Michelangelo Pistoletto vormgeven fles.

Een groot compliment en veel dank aan Adrian Zarzo Habraken die de avond perfect begeleidde. Hij zorgde dat de series met zeer verschillende wijnen toch naadloos aansloten op de gerechten. De wijnen werden in de juiste conditie geschonken en ook in het juiste glaswerk. Zarzo toonde zich een ware professional die bovendien liet zien dat we nog veel meer kunnen verwachten. Hij is immers nog maar net begonnen en sprak met veel passie over allerlei inspirerende ideeen en nieuwe plannen. Nu al is de keuze voor ingredienten lovenswaardig en ook de creativiteit waarmee de gerechten zijn samengesteld verdient alle eer. Maar het is vooral de totale beleving die imponeert. Alles klopt, van het water tot de olijfolie, van het servies tot en met de service en laten we de uitstekende kwaliteit van zijn koffie niet vergeten. Er zijn verschillende met sterren bekroonde restaurants die een voorbeeld kunnen nemen aan hetgeen Zarzo biedt!     

Het Menu:

Amuses:
bospaddestoelen papier / broodje kaas  a la Zarzo / tomaat sherry /
eetbare stenen (in oloroso sherry gemarineerde meloen met sepia) /
cocktail van citroen, gember & komkommer

zeebaars met komkommer en tomaat
kabeljauw met paling en wortel
spek met noiset en biet
beef met artisjok en olijf
whisky, amandel & koffie