Archief – Fred Nijhuis

Dossier Brunello

10 januari 202210 januari 2022

Dossier Brunello

Een zeer uitgebreid verslag van mijn bevindingen tijdens 2 edities van Benvenuto Brunello in 2021

Twee Benvenuto’s in 1 jaar, het kon niet op in 2021 😉. De notities van de eerste editie en verschillende Brunello-workshops die ik in Nederland organiseerde waren nog niet eens klaar of een uitnodiging voor de volgende editie vond zijn weg alweer naar mijn mailbox. Redenen genoeg om weer eens heel uitgebreid stil te staan bij één van de meest intrigerende Italiaanse wijnen.

Eerder
Het Consorzio besloot om de gebruikelijke maand februari te verruilen voor november om te garanderen dat de proeverij ook daadwerkelijk een echte voorbeschouwing van de nieuwe oogsten is. Over de juiste tijd om zoiets te doen verschillen uiteraard de meningen en ja, verschillende wijnen waren nog maar net op fles, maar gelukkig bieden ook kort geleden gebottelde wijnen een betere kijk op hetgeen het jaar heeft gebracht dan bijvoorbeeld de primeur proeverijen in Bordeaux. Naar mijn idee geldt daar maar één garantie: datgene wat je proeft, wordt zeker niet gebotteld.

Nog eerder
Omdat de proeverij vroeger plaatsvond dan voorheen, waren er nu ook minder pre-primeur proeverijen voor de bevoorrechte pers (all press is equal, but some are more equal than others…), hoewel er natuurlijk altijd wel een uitzondering is. Zo was ‘Generous James’ er uiteraard al eerder bij dan wie dan ook. Wat de exacte waarde van zijn bevindingen is, blijft een raadsel. Enerzijds wordt hij ook door wijnmakers niet meer serieus genomen, anderzijds resulteren maximale scores voor diezelfde producenten niet zelden in een verdubbeling van de prijs, gevolgd door een viervoudige vraag. Dat een andere cuvée van hetzelfde wijnhuis (en volgens de wijnmaker zélf, echt veel beter) daardoor onverkocht blijft, is een opmerkelijk bijverschijnsel. Klaarblijkelijk zijn er nog erg veel makke schapen die hem gedachteloos volgen en ze missen daardoor de kans om kennis te nemen van écht mooie wijnen.

Benvenuto Brunello
De eerste Benvenuto in 2021 was anders dan andere jaren, een aangepaste editie met minder proevers, maar dat mocht mijn pret niet drukken, want ik was er wel bij. 2016 werd bij voorbaat al uitgebreid aangekondigd als ‘het jaar van de eeuw’ en veel wijnen waren al beloond met nóg meer maximale scores dan ‘normaal’. Hoewel vooraankondigingen met louter superlatieven een verhoogd risico op “de nieuwe kleren van de keizer” geven, komen ze natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Er mag rustig geconcludeerd worden dat 2016 een zeer goed jaar is, in verschillende opzichten zelfs extreem goed en voor sommige producenten zelfs het beste jaar ooit. Dergelijke kwalificaties moeten echter altijd in een breder perspectief worden geplaatst, want nu al wordt geroepen dat 2019 beduidend beter is dan 2016 en helaas proefde ik niet in alle wijnen het beloofde potentieel van het jaar. Selecteren is en blijft een bittere noodzaak. Bij de tweede Benvenuto schoof ik aan bij de dagen waarop MW’s, sommeliers en bloggers Brunello’s uit 2017 en Riserva’s uit 2016 mochten proeven. Wat vrije tijd vulde ik op met bezoeken aan producenten die me altijd om diverse redenen inspireren. Op grond van de beide proeverijen, verschillende bezoeken en een reeks workshops in Nederland (o.a. in samenwerking met de Verenigde Vinologen Nederland) kan ik het volgende concluderen.

2017
De verwachtingen over de kwaliteit waren wisselend, want 2017 behoort tot de droogste en heetste jaren ooit en er waren de nodige zorgen over de balans. De ligging, zorgvuldig werk in de wijngaard en precisie in de kelder bleken in 2017 belangrijker dan ooit; met ‘gewone’ aandacht redde je het niet in 2017. De extremen (inclusief nachtvorst in het voorjaar) reduceerden de productie enorm, soms tot ruim 40% en ook daarom hebben diverse producenten (o.a. Gaja) besloten geen ‘selezione’ te maken. In verschillende wijnen proefde ik hoe de wijnmakers hadden geprobeerd de ‘uitdaging’ van 2017 te compenseren. In sommige wijnen was te zien, te ruiken en te proeven dat er gebruik was gemaakt van de mogelijkheden in de wetgeving om maximaal 15% van een ander jaar aan de wijn toe te voegen. Ook werd in een redelijk aantal wijnen iets poederachtigs/korzeligs geproefd, waarschijnlijk het gevolg van een poging om met toegevoegde tannine de harde, droge tannine van niet goed gerijpte druiven te maskeren. Ondanks deze afwijkende wijnen ook veel wijnen die zich prima presenteerden en die ik met veel genoegen wil drinken. Dat is het leuke van jaren die als ‘minder aanbevolen’ worden beschouwd, er zijn altijd erg fijne uitzonderingen die vaak heel beschikbaar en betaalbaar blijken.

2016
Over het algemeen mag 2016 worden beschouwd als een ideaal jaar, waarin neerslag vroeg in het jaar voor voldoende reserves in de bodem zorgde om waterstress in de wederom lange, hete en droge zomer te voorkomen of te beperken. Bloei, vruchtzetting, groei, veraison en oogst verliepen vrijwel probleemloos en zorgden voor zeer rijp fruit en opvallend toegankelijke wijnen met veel suikers (en dus alcohol), een milde zuurgraad en een afgeronde tanninestructuur. Dit zijn natuurlijk algemene kenmerken, want per subregio (er worden er zeker 8 onderscheiden) kunnen de verschillen groot zijn door een aanzienlijke variatie in hoogte (van 100 tot wel 650 meter), expositie, wind, neerslag en temperatuur. Voeg daar de invloed van de individuele wijnmakers aan toe en je hebt een zeer breed palet aan kleuren, geuren en smaken met de nodige verschillen in stijl én kwaliteit. Qua weer en wijnen zien verschillende wijnmakers voor 2016 parallellen met 2004 and 2001, waarbij het mij niet zou verbazen als ik op termijn toch een voorkeur heb voor 2001, vooral o.g.v. uithoudingsvermogen en een delicate complexiteit. Velen zullen echter 2016 prefereren want veel wijnen zijn heerlijk gemakkelijk en het ontbreekt ze aan de soms eigenwijze tannine die mij juist zo vaak intrigeert.

2015
Het hete en droge jaar heeft minder sappige, fruitrijke wijnen opgeleverd dan 2016, maar 2015 heeft wel verschillende wijnen met een grotere concentratie gegeven, inclusief een grotere concentratie aan suikers en daarmee alcohol. Ook de tanninestructuur is veel steviger en geeft bij onvoldoende fruit teveel droging, zo blijkt uit diverse wijnen. Al met al lijkt 2015 een jaar waarin diegenen die het fruit centraal hebben kunnen houden, de grote winnaars. Daar vinden we stevige wijnen die de nodige jaren flesrijping kunnen hebben of gebruiken. Verschillende wijnen waren gebaat bij een langere houtlagering en 2017 heeft dan ook een aantal erg mooie Riserva’s opgeleverd.

Extremen
Omdat de wijnmakers de laatste jaren frequent geconfronteerd zijn met extreme weersomstandigheden, zijn allerlei maatregelen genomen om die uitersten beter in bedwang te houden. Vooral bladmanagement krijgt tegenwoordig meer aandacht, o.a. om de almaar oplopende suiker- en alcoholwaarden (sinds 2008 sterk gestegen) enigszins in te dammen. Het wegnemen van bladeren om de trossen optimaal te laten rijpen, geschiedt nu veel later, soms pas een week voor de oogst. Daarnaast worden er kort voor de oogst meer trossen weggenomen dan vroeger het geval was en vervangt dit de groene oogst eerder in het seizoen. De snoei is eveneens aangepast om een overdaad aan zonlicht en daarmee een geblokkeerde- of juist te intense fotosynthese te voorkomen. In het laatste geval ontwikkelen de suikerniveaus zich te snel en extreem, met erg (te)veel alcohol tot gevolg. Vooral wijngaarden die tussen 1990 en 2010 zijn aangeplant vragen extra aandacht. De hogere plantdichtheid die destijds gericht was op meer concentratie werkt nu averechts, aldus o.a. consultant Vagaggini. Wellicht dat het omschakelen van de cordone speronato naar Guyot ook bijdraagt aan een betere balans, er zijn ook wat dat betreft hoopvolle experimenten gaande. Het is overigens opmerkelijk om te zien dat een groep producenten nog altijd vasthoudt aan oude inzichten t.a.v. snoei, groene oogst en bladmanagement. Bij hen zien we dan ook wijnen met een serieuze disbalans; restzoet, teveel alcohol, te weinig zuren en te droge/harde tannine, ook/zelfs in een ideaal jaar als 2016!

Selezione
Niet opmerkelijk is de toename van het aantal ‘selezione’, wijnen van een specifieke wijngaard. Ze verkopen goed en dat vooruitzicht is natuurlijk erg aantrekkelijk. Punt is wel dat de toegevoegde waarde niet altijd even duidelijk te proeven is. Bij de drie cru’s van Corte Pavone (Loacker) uit 2017 had ik liever gezien dat ze er een blend van hadden gemaakt, nu kwamen ze allemaal wat tekort terwijl ze elkaar mooi hadden kunnen aanvullen. Ook moeten de reguliere Brunello’s het nu ineens doen zonder het superieure (?) fruit uit wat als de beste wijngaarden wordt beschouwd. Een aderlating voor de reguliere cuvees dus, zeker bij de kleine wijnhuizen die het gebrek aan kwaliteit in hun reguliere Brunello niet goed kunnen compenseren. Ik verwacht dat deze ontwikkelingen in de nabije toekomst tot verdere veranderingen zal leiden, wellicht in combinatie met de mogelijkheden die de Rosso als alternatief biedt.

Riserva
Het maken van een Riserva is een vak apart en vergt extra inspanningen in zowel wijngaard en kelder en niet iedereen blijkt hiertoe bereid of in staat. Een langere rijping is niet genoeg, er moet bijvoorbeeld simpelweg beter fruit worden gebruikt en dat ontbreekt in de nodige wijnen. Daarnaast kun je je afvragen of 2016 wel een ideaal jaar is voor een riserva. Een bekend (en goed) wijnhuis koos bewust om geen riserva te maken in 2016, omdat ze het frisse fruit het beste in een reguliere Brunello tot uitdrukking wilde laten komen en het geen geweld wilde aandoen door het langer in hout te laten rijpen. Is het juiste fruit echter aanwezig, dan kan dit werkelijk fantastische wijnen opleveren. Deze wijnen vormden ooit de basis voor het huidige succes van Brunello, maar zijn om minder nobele redenen lange tijd uit het oog verloren en dat fenomeen resulteerde eerder in de nodige dieptepunten in de geschiedenis van Brunello. Er lijkt nu een nieuw respect voor Riserva’s te ontstaan en dit juich ik van harte toe. De wijn die mij namelijk het meest is bijgebleven na honderden Brunello’s te hebbben geproefd, was dan ook een Riserva, niet zomaar een Riserva maar de Le Chiuse, Diecianni Riserva 2012, een werkelijk fabelachtige wijn. In deze wijn komen finesse, kracht, karakter, lengte en diepgang samen en wordt bevestigd waarom ik een enorme fan ben van Brunello Riserva’s. Samen met de Baricci Nello Riserva 2015 en de Poggio di Sotto Riserva 2015 vormt deze wijn voor mij het absolute hoogtepunt van twee Benvenuto’s.

Stijl
Naast de toename van de algehele kwaliteit is ook een ander fenomeen merkbaar; de stijl van veel wijnen is veranderd. De wijn zijn gepolijst, zachter, zoeter, rijker, breder, meer mondiaal dan voorheen, het gevolg van klimaatverandering, ander wijngaardmanagement en een aangepaste vinificatie. Fraîcheur en spanning hebben plaats gemaakt voor de weelde van gulle wijnen; aantrekkelijk, maar in zekere zin ook discutabel. We kunnen weinig aan het klimaat doen, maar de wijnen dreigen oppervlakkig wijnen te worden i.p.v. spannend met veel karakter, diepgang en complexiteit. Wijnen met 15,5-16% alcohol werden voorheen steevast afgekeurd, maar zijn tegenwoordig eerder regel dan uitzondering en worden juist bijzonder gewaardeerd. Of dit goed of minder wenselijk is en een tijdelijk verschijnselen of de nieuwe standaard, is lastig te beoordelen. Klimaatverandering is een feit en zal niet verdwijnen, maar er zijn allerlei mogelijkheden om hier anders mee om te gaan. Opmerkelijk vond ik het enorme verschil in stijl van de Giodo 2016 en 2017. De eerste belangrijk, dik, jammy en rijk geconcentreerd, de tweede bijna anoniem, zeer licht in zowel kleur, geur als smaak; het is me niet duidelijk geworden waar deze verandering ineens vandaan komt. Ook was ik verrast door het feit dat de wijnen van Poggio Antico me niet meteen overtuigden zoals gebruikelijk. Misschien dat het team van de nieuwe (Nederlandse) eigenaar z’n draai nog moet vinden?

Pers
Welke richting het op zal gaan zullen we ongetwijfeld de komende jaren gaan zien, mede afhankelijk van keuzes van de wijnhuizen. In hoeverre en op welke wijze spelen ze in op aspecten als klimaatverandering, hun eigen identiteit en visie én de invloed van de pers? Het doet me denken aan de reclame van Dior waarin de ‘ster’ ervoor kiest om zich niet langer voor te doen als de man die de mensen willen dat hij is. Ik vraag me af in welke richting Brunello zich ontwikkelt als producenten stoppen met volgen van bepaalde journalisten, nageaapt door een groep copycat-collega’s die klakkeloos meningen en scores overnemen van diegenen van wie ze denken dat ze belangrijk zijn en/of alle wijsheid in pacht hebben. Of mijn zorg of mening overdreven is? Sla de publicaties er maar op na; de meeste zijn allesbehalve onderscheidend, nauwelijks objectief te noemen en vooral zelden kritisch.

Punten
Slechts in enkele artikelen wordt duidelijk gemaakt dat er naast de top (met werkelijk fantastische wijnen) ook een groep middelmatige wijnen is die niet bepaald uitblinkt, zelfs niet in een jaar als 2016. Alleen in Italië (o.a. bij Winesurf) las ik de zorg over de veranderingen in stijl of andere ontwikkelingen en een nuancering en logische spreiding in de waardering van de wijnen. In de VS, GB en Duitsland krijgt alles gewoon 92+ en wordt zelden gebruik gemaakt van de gehele (lees: 30% van de) 100-punten schaal. Ik heb het al eerder gemeld; als je op wereldwijd gebruikte scoreformulieren een wijn op alle aspecten een beoordeling ’correct’ geeft, resulteert dat in een score van circa 72 punten. Op zich betekent 72 punten dus dat een wijn ‘gewoon goed’ is. Ik ken echter niemand die een dergelijke score durft te geven aan een ‘normale, correcte wijn zonder afwijkingen’. Ook matige wijnen die men zelf nooit zou kopen, krijgen minimaal 85 punten. De marge is tegenwoordig beperkt tot 90-100 punten met hier en daar plusjes die het alleen maar ingewikkelder maken om te begrijpen wat er nu precies bedoeld wordt. Mijn insteek is simpel: als je met 90 punten wil aangeven dat een wijn correct is, maar niet geweldig en beduidend minder mooi dan een andere, geef hem dan ook de bijpassende score. Ooit was 80 punten heel normaal, 85 punten een prima score, nu tel je onder de 92 niet meer mee. Cynisch als ik kan zijn, vraag ik me wel eens af het een combinatie is van de gemakzucht, onverschilligheid en het gebrek aan realiteitsbesef van sommigen en de luiheid, gebrekkige kennis en ervaring, arrogantie, vriendschapspolitiek, commerciële belangen of domweg corruptie van de (al dan niet social-) media. Naar mijn mening hebben punten te veel wijnen te veel geweld aangedaan, dienen ze de consument en de producenten niet en is het contact met realiteit verloren. Als een wijnschrijver een cirkel per se hoeken wil geven door de cultuur en emotie die wijnen vertegenwoordigt in punten uit te drukken, neem dan als consument altijd de relatieve waarde van die punten in ogenschouw. En laat je je desondanks toch leiden door punten, trek dan minstens 5 punten van de scores van The Wine Advocate, – Enthusiast en -Spectator en Decanter af en minimaal 10 van die van ‘Generous James’ Suckling om een redelijk normaal beeld van de werkelijke kwaliteit te krijgen. Bij deze media lijken de commerciële belangen namelijk groter dan de belangen van de lezer.

Kritiek
In ditzelfde verband werd me door veel collega’s en om verschillende redenen afgeraden om niet te publiceren welke wijnen me niet bevielen. Blijf positief, zo werd me op het hart gedrukt omdat o.a. flesverschillen voor de nodige variatie in impressies kunnen zorgen en dat daarnaast menselijke factoren een grote rol spelen. Wijnproeven is geen exacte wetenschap, want we zijn mensen die persoonlijke voorkeuren hebben en ook fouten maken, aldus een groep MW’s. Ik begrijp en respecteer hun woorden, maar ik deel o.g.v. mijn eigen ervaringen en visie toch de nodige variatie in beoordelingen. Ik ben en blijf van mening dat een grote groep wijnen voor verbetering vatbaar is en dat mag en moet naar mijn mening gezegd worden. Wijnen die tijdens Benvenuto Brunello geen positieve indruk achterlieten en het wellicht verdienen om nog een keertje geproefd te worden heb ik vermeld onder kop: ook geproefd. Een definitief oordeel blijft voorbehouden.

Elegantie
Mensen die me kennen, weten dat mooiste Brunello’s voor mij getypeerd worden door de elegantie van de sangiovese, een fijne kruidigheid (zoete specerijen), de ondersteunende invloed van hout (meestal de grotere foeders van Slavonisch eiken) en een gepolijste tanninestructuur als basis voor een mooi bewaarpotentieel, waardoor de wijn met de nodige flesrijping kan winnen aan complexiteit. Ik ben minder gecharmeerd van veel kleur, veel extractie, zoete tonen en de invloed van barriques, uiteraard met hier en daar altijd wel een verrassend mooie uitzondering.

Kwaliteit gegarandeerd
Brunello’s van de laatste decennia zijn anders dan die ik er ruim 25 jaar geleden aantrof. Toen was een groot deel domweg matig door gebrek aan kennis, ervaring en vooral hygiëne. Vinificatiefouten en andere afwijkingen waren eerder regel dan uitzondering en de beste wijnen kwamen van een beperkt aantal producenten. Nu waren dat er in die tijd nog maar heel weinig en hun wereldwijde impact was zeer gering, dus een mondiaal probleem was dat niet. Matige wijnen vormen nu gelukkig een minderheid, het gemiddelde kwaliteitsniveau is duidelijk gestegen en de top is breder en beter dan ooit. De vele investeringen in wijngaarden en kelders zijn duidelijk zichtbaar en verdienen respect. Dissonanten zijn diegene die er nog altijd niks van begrijpen en wijnen maken die nog altijd matig zijn: niet schoon, hard, zuur en/of beendroog. Zoals gezegd, hun aandeel is klein, maar ze zijn nog altijd aanwezig en dat mag niet genegeerd worden, ze dragen namelijk hetzelfde garantiecertificaat als de wijnen van hun collega’s die wel naar behoren presteren.

Brunello versus Rosso
Deze constatering komt overigens niet alleen voor mijn rekening. Diverse producenten maken zichzelf ook zorgen over het algehele kwaliteitsniveau dat ook zij nog altijd te laag vinden. Van de 9 miljoen flessen Brunello die er momenteel geproduceerd worden, toont een behoorlijk deel nog altijd niet het volledige potentieel van de regio en de wijnen. Er ontwikkelt zich daarom een belangrijke behoefte om de producenten te dwingen duidelijke keuzes te maken: de keuze om alleen topklasse Brunello te maken die tegen een goede prijs in de markt kan worden gezet. Daarnaast kan men kiezen voor een andere wijn die eveneens goed is, maar niet aan de hoogste eisen van een Brunello voldoet. In principe is een dergelijke wijn er natuurlijk al lang, namelijk de Rosso di Montalcino. Een aantal producenten bewijst al jaren dat dit een volwaardige wijn kan zijn, als de juiste aandacht wordt besteed in de wijngaard en de kelder. Geen tweederangs fruit uit wijngaarden die eigenlijk niet geschikt zijn voor wijnbouw (daar zijn er verschillende van) en te weinig aandacht voor de vinificatie, maar alle respect voor een wijn die kan uitblinken in een voorbeeldige prijs-kwaliteitverhouding en bovendien alle unieke, karakteristieke eigenschappen van de sangiovese in de terroir van Montalcino toont. Al jaren kennen we voorbeeld van dergelijke wijnen, zoals die van Gianni Brunelli, Siro Pacenti, Fuligni, Biondi-Santi, Stella di Campalto, Salicutti, Poggio di Sotto en Uccelliera. Dit zijn dan ook de producenten die meer dan ooit het belang benadrukken van een goede Rosso t.o.v. een middelmatige Brunello. De keuze om een deel Brunello ‘op te offeren’ om de gemiddelde kwaliteit beter te maken lijkt in eerste instantie een financiële aderlating, maar uiteindelijk levert een mooie Brunello meer op dan een middelmatige en een goede Rosso meer dan een slechte. Het reduceren van de productie tot zes miljoen flessen Brunello zou hieraan kunnen bijdragen.

In een volgend artikel nog meer Brunello, inclusief de resultaten van enkele bezoeken die me weer veel geleerd hebben en de uitslag van de beoordelingen van deelnemers aan de reeks workshops over een aantal Brunello’s uit 2016 en Riserva’s uit 2015.

BRUNELLO 2017

Persoonlijke favorieten
– Castello di Romitorio, Vigna Filo di Seta
– Le Chiuse
– Poggio di Sotto
– San Polo, Vigna Podernovi
– Ucceliera

Zeer goed
– Barbi, Vigna del Fiore
– Caparzo Vigna La Casa
– Castello di Romitorio
– Col d’Orcia,
– Il Poggione
– Le Gode, Vigna Montosoli
– Salvioni
– San Polo, Vigna Vignavecchia
– Talenti, Piero
– Tornesi

Goed tot zeer goed
– Agostina Pieri
– Altesino Vigna Montosoli
– Campogiovanni
– Caprili
– Casisano
– Ciacci Piccolomi d’Aragona
– Cortonesi
– Barbi
– Ferrero
– La Fiorita
– La Magia, La Pieve 6170
– Lisini
– Mastrojanni
– Mocali di Ciacci Tiziano, Vigna Le Raunate
– Pian delle Querci
– Pietroso
– Renieri
– Talenti
– Tiezzi, Vigna Soccorso
– Voliero

Correct tot goed
– Altesino
– Canalicchio di Sopra
– Canalicchio di Sopra Vigna La Casaccia
– Capanna di Cencioni
– Caparzo
– Casanova di Neri
– Castiglion del Bosco
– Corte Pavone, Loacker Vigna Fior del Melilotto
– Donatella Cinelli Colombini
– Donatella Cinelli Colombini, Progetto Prime Donne
– La Lecciaia, Vigna Manapetra
– Giodo
– La Fortuna
– La Poderina
– Podere Brizio
– Roberto Cipresso
– San Polino
– San Polino, Helichrysum
– San Polo
– Silvio Nardi, Poggio Doria
– Tiezzi
– Val di Suga

Ook geproefd
– Castello Tricerchi Vigna A.D. 1441
– Corte Pavone Loacker, Vigna Fiore del Vento
– Corte Pavone Loacker, Vigna Campo Marzio
– La Lecciaia
– Fornacina
– Il Paradiso di Manfredi
– La Fornace, Origini
– Pinino, Vigna Cupio
– Poggio Antico
– Poggio Antico, Altero
– Sassodisole Vigna Sasso di Luna
– Tassi di Franci Franca
– Tenuta Fanti Vigna Vallocchio
– Silvio Nardi
– Verbena, Le Pope

BRUNELLO 2016

Persoonlijke favorieten
– Barbi, Vigne del Fiore
– Barricci
– Gianni Brunelli
– Mastrojanni, Vigna Loreto
– Poggio di Sotto
– Uccelliera
– Val di Suga, Vigna Spuntali

Zeer goed
– Agostina Pieri
– Altesino Montosoli
– Barbi
– Caparzo Vigna La Casa
– Casisano
– Il Poggione
– Lisini, Vigna Ugolaia
– Pietroso
– Salvioni
– San Polo, Podernovi
– Sesti
– Talenti, Piero
– Terre Nere
– Tiezzi, Vigna Soccorsi
– Val di Suga, Poggio al Granchio
– Val di Suga, Vigna del Lago

Goed tot zeer goed
– Camigliano Paesaggio Inatesso
– Caparzo
– Casanova di Neri
– Castello di Tricerchi
– Ciacci Piccolomini
– Ciacci Piccolomini Vigna Pianrosso
– Col d’Orcia
– Donatella Cinelli Colombini, Prime Donne
– Ferrero
– Franco Pacenti
– Le Chiuse
– Lisini
– Mastrojanni
– Piancornello
– San Polo
– Talenti
– Tassi di Franci Franca
– Tenuta San Giorgio, Ugelforte
– Tiezzi
– Val di Suga

Correct tot goed
– Argiano
– Canalicchio di Sopra, La Cascccia
– Caprili
– Donatella Cinelli Colombini
– Fossacolle
– Franco Pacenti, Vigna Rosildo
– Giodo
– La Fiorita, Fiore di No
– Poggio Antico
– Poggio Antico Altero
– Roberto Cipresso
– Silvio Nardi, Vigna Mannachiara
– Mocali

Ook geproefd
– Bacinetti
– Corte Pavone Loacker
– Fattoi
– La Fornace
– La Fortuna, Giobi
– La Lecciaia, Vigna Manapetra
– La Magia, Ciliegio
– La Rasina, Persante
– La Togata
– Le Gode Vigna Montosoli
– Podere Le Ripi, Amore e Magia
– Ridolfi
– San Polino
– San Polino Helichrysum
– San Lorenzo
– Sassodisole
– Scopetone, La Melina
– Tenute Silvio Nardi
– Vigna Poggio Doria
– Tornesi, Benducce 570
– Vasco Sassetti
– Verbena, Le Pope,
– Villa I Cipressi, Zebras
– Villa Poggio Salvi, Pomona

BRUNELLO RISERVA 2016

Persoonlijke favorieten
– Barbi
– Il Poggione
– Poggio di Sotto
– Uccelliera

Zeer goed
– Agostina Pieri
– Campogiovanni
– Caparzo
– Castello di Romitorio
– Cortonesi
– Ferrero
– Pietroso
– Renieri
– Talenti
– Tornesi

Goed tot zeer goed
– Canalicchio di Sopra
– Capanna di Cencioni
– Caprili
– Ciacci Piccolomi d’Aragona
– La Lecciaia
– Il Paradiso
– La Fiorita
– La Fortuna
– Mocali
– Pian delle Querci
– San Polino
– Sesta di Sopra
– Tiezzi

Correct tot goed
– Banfi
– Camigliano
– Carpineto
– Donatella Cinelli Colombini
– Fossacolle
– La Serena
– La Togata
– Machetti
– Mate
– Palazzo
– Pian delle Vigne
– Ridolfi
– Santa Giulia
– Sesti
– Tenuta Buon Tempo
– Tenuta di Sesta
– Villa la Prata
– Villa Poggio Salvi

Ook geproefd
– Cava d’Onici
– Col di Lamo
– Corte Pavone Loacker
– Elia Palazzesi Collelceto
– Fattoi
– Franco Pacenti
– Innocenti
– La Gerla
– La Magia
– La Palazetta
– La Rasina
– Le Macioche
– Musico
– Padeletti
– Paradiso di Cacuci
– Patricia Cencioni
– Podere Brizio
– Poggio Antico
– Poggio dell’Aquila
– Poggio Il Castellare
– Poggio Landi
– Sanlorenzo
– Sassodisole
– Scopone
– Tassi di Franci Franca
– Tenuta Fanti
– Tenuta la Fuga
– Ventolaio
– Verbena

BRUNELLO RISERVA 2015

Persoonlijke favorieten
– Agostina Pieri
– Barbi
– Baricci, Nello
– Col d’Orcia, Poggio al Vento
– Gianni Brunelli, Le Chiuse di Sotto
– Poggio di Sotto
– Talenti Riserva
– Uccelliera Riserva

Zeer goed
– Altesino
– Caparzo
– Ciacci Piccolomini, Santa Caterina d’Oro
– Col d’Orcia, Vigna Nastagio
– Franco Pacenti
– Fuligni
– Lisini
– Lisini, Ugolaia

Goed tot zeer goed
– Camigliano, Gualto
– Campogiovanni, Il Quercione
– Casanuova delle Cerbaia, Vigna Montosoli
– Casisano
– Ferrero
– Il Poggione, Vigna Paganelli
– Renieri
– Siro Pacenti, PS
– Tiezzi, Vigna Soccorso

Correct tot goed
– Altesino
– Banfi, Poggio alla Mura
– Banfi, Poggio all’Oro
– Canalicchio di Sopra
– Capanna
– Donatella Cinelli Colombini
– Pian dell Vigne, Vigna Ferrovia
– Poggio Antico
– Roberto Cipresso
– Sesti Riserva Phenomia

Ook geproefd
– Caprili
– Carpineto
– Castiglion del Bosco, Millecento
– Collematoni, Vigna Fontelontano
– Il Paradiso di Manfredi
– Piancornello
– Podere le Ripi, Lupi e Serna
– Solaria, Cencioni Patricia

Deel dit bericht:

Gran Moraine en Freemark Abbey, saved by Coravin

7 januari 20226 januari 2022

Gran Moraine en Freemark Abbey, saved by Coravin

Amerikaanse grootheden van Verbunt Verlinden

Zelfs de meest kritische criticus moet soms bekennen dat er verdomd mooie wijnen gemaakt worden, niet zelfs, maar óók in de Verenigde Staten. Soms moet je er iets meer voor betalen, maar dat wil niet zeggen dat de prijs-kwaliteitsverhouding daaronder lijdt. Vorig jaar (ja, het is al even geleden) mocht ik vier Amerikaanse wijnen proeven uit het assortiment van Verbunt-Verlinden. Dankbaar gebruik makend van Coravin, proefde ik ze op verschillende momenten met meerdere mensen; in alle opzichten ideaal.

GRAN MORAINE

Uit Oregon twee wijnen van Gran Moraine, het domein dat gelegen is op de westelijke zijde van de Willamette Valley’s Yamhill-Carlton AVA in de ‘foothills’ van de Coast Range. De naam verwijst naar de glaciale bewegingen en afzettingen uit de laatste periode van de meest recente ijstijd (zo’n 15.000 tot 20.000 jaar geleden) en de regio wordt dan ook gekenmerkt door dikke afzettingen van zand, slib, grind en grote zwerfstenen, inclusief de beroemde ‘Willamette Meteoriet’.

Wereldwijd
Gran Moraine is geen ‘kleine jongen’, want eigenaresse Barbara Banke (weduwe van Jess Jackson) is zo’n tien jaar geleden begonnen de bezittingen van Jackson Family Estates serieus uit te breiden. Ze koos daarbij al snel voor Oregon waar de wijngaarden veel aantrekkelijker geprijsd waren dan in Californië, daar waar in 1974 Jess Jackson en zijn toenmalige vrouw Jane Kendall Wadlow eerst peren en walnoten verbouwden om zich vanaf 1982 te richten op wijnbouw. Kendall-Jackson bezit nu enkele honderden hectaren aan wijngaarden in Oregon, mede dankzij overnames van o.a. Penner-Ash Wine Cellars, Willa-Kenzie, Soléna Estates en Zena Crown. Dat de expansiedrift van Banke zich niet beperkt tot de Verenigde Staten blijkt ook uit de acquisitie van domeinen in Frankrijk, Chili, Zuid-Afrika, Australië en Italië. Vrijwel allemaal hebben een serieuze kwaliteitsimpuls gegeven aan de Kendall Jackson groep; de gemiddelde kwaliteit is de laatste jaren substantieel gestegen.

Dijon
Bij Gran Moraine werkt men voornamelijk met Dijon klonen chardonnay (76, 75 en 95) en pinot noir (667, 777 en 115), veelal aangeplant in 2005 en gekozen op grond van hun geschiktheid voor het koelere klimaat in de Willamette Valley. Kwaliteit is belangrijk, want de opbrengsten in Oregon liggen, met maximaal twee ton per hectare, lager dan in veel andere regio’s. Wijnmaker Shane Moore benadrukt met de elegantie en finesse van zijn wijnen dat Oregon zijn eigen plaats heeft te midden van een groot aanbod rijke, breed geschouderde Amerikaanse wijnen. Gastronomisch gezien bieden deze wijnen een breed scala aan mogelijkheden, het liefst op een serieus culinair niveau, want de wijnen verdienen het beste wat chefs te bieden hebben.

Geproefd:

Gran Moraine, Chardonnay, Yamhill-Carlton AVA, Willamette Valley, Oregon, 2016
Gisting en lagering van 12 maanden in barriques Frans eiken (type Bourgogne) en nog eens 16 maanden in mix barriques en RVS tanks.
In de neus beslist chardonnay en hout gerijpt met fraaie tonen van tropische vruchten en bloesem; in de mond zacht en soepel met een overtuigingskracht die indruk maakt. De wijn is krachtig, maar tegelijkertijd eerder diep dan breed en benadrukt daarmee zijn ‘koele’ afkomst en bijzondere, complexe karakter. Op dit moment al heerlijk te genieten, maar de lange, jeugdige afdronk duidt op een fraai rijpingspotentieel. Een zeer smakelijke en edele chardonnay.
Particuliere prijs: € 42,50
(https://www.wijnkring.nl/gran-moraine-chardonnay)

Gran Moraine, Pinot noir, Yamhill-Carlton AVA, Willamette Valley, Oregon, 2016
Gisting in RVS, gevolgd door een rijping van 11 maanden in barriques van 228 liter van Frans eiken (38% nieuw).
Ook hier spelen fijne, delicate aroma’s een hoofdrol. Zowel de kleur, geur als smaak zijn elegant, waarbij beslist sprake is van structuur en kracht, maar ingetogen en fraai uitgebalanceerd. Het hout is naadloos verweven met sappig fruit en de zuren zijn volledig in harmonie met zoete tonen van rijp rood fruit. Door z’n zachte, gepolijste stijl komt de wijn niet Frans over, waarbij de speelse finesse anders is dan de soms erg rijke pinots uit Californië. Hij is minder slank en rassig dan veel pinots uit Nieuw Zeeland en minder ruig dan sommige uit Alto Adige. De wijn heeft dus alle kenmerken van een fraaie pinot uit Oregon, daar waar de terroir de complexiteit en fijnheid van de pinot noir mooi tot uitdrukking laten komen. En voor het geval mijn mening over de wijn onduidelijk is: ik vind hem verdomd lekker, ook al wordt zo’n beschrijving niet als objectief of professioneel beschouwd 😉.
Particuliere prijs: € 42,50
(https://www.wijnkring.nl/gran-moraine-pinot-noir)

FREEMARK ABBEY

Hoewel de eerste successen van de Amerikaanse wijnbouw vooral aan de oostkust van het continent plaatsvonden (met een hoofdrol voor New York State), was het Californië dat in 1976 wereldwijde aandacht op zich vestigde en de Amerikaanse wijnbouw sindsdien domineert. Tijdens ‘The Judgment of Paris’ werden diverse Amerikaanse wijnen geprefereerd boven beroemde Franse en één van die wijnen was de 1972 Freemark Chardonnay. Blind geproefd ‘won’ de wijn van Premier- en Grand cru’s uit de Bourgogne en sindsdien twijfelt niemand meer aan de kwaliteit van wijnen uit Californië.

freemark-abbey-winery-history-josephine-tychson-callout

freemark-abbey-winery-napa-valley-winemakers-kristy-melton-and-ted-edwards

History
Freemark Abbey behoort tot de kleine groep historische Californische wijndomeinen, samen met illustere namen als Agoston Haraszthy (Buena Vista Winery), Korbel, Krug, Schramsberg, Inglenook en Beringer. Zij staan aan de wieg van het huidige succes van niet alleen de Napa Valley, maar ook Sonomo County, daar waar rond 1820 de geschiedenis van de Californische wijnbouw startte. De echte doorbraak nam echter pas diverse decennia later een aanvang. Zo vestigde Josephine Marlin Tychson pas in 1886 Tychson Cellars even ten noorden van St. Helena in de Napa Valley. Toen de wijngaarden al kort daarna werden getroffen door phylloxera, zag ze zich gedwongen het domein te verkopen. De Italiaanse immigrant Antonio Forni nam het over en noemde het Lombarda Cellars, maar kon het evenmin tot echte bloei laten komen, hij onder druk van de drooglegging. De beperkte productie van ‘sacramentswijn’ voor de Katholieke kerk kon het bedrijf niet volledig dragen en noopte hem zijn bedrijf en wijngaarden in 1939 (ook het jaar dat Josephine Marlin Tychson kwam te overlijden) te verkopen aan een drietal projectontwikkelaars; Charles Freeman, Mark Foster en Abbey Ahern. Zij noemden het bedrijf Freemark Abbey Winery en wisten er verschillende wijnen te maken tot ze de productie in 1959 staakten. Pas in 1966 werd het bedrijf opnieuw tot leven gewekt, even ingeblazen, deze keer door zeven zakenlieden onder leiding van Charles “Chuck” Carpy. Ze gingen voortvarend van start, hetgeen o.a. resulteerde in een eerste Cabernet Sauvignon in 1967.
De kwaliteit van de wijnen bleef niet onopgemerkt en initiatiefnemer Steven Spurrier nam alleen van Freemark Abbey twee wijnen op in de selectie van zijn ‘Judgement of Paris-proeverij’. In 2006 nam Jackson Family Wines het domein over en worden er nieuwe hoofdtukken toegevoegd aan de rijke geschiedenis van Freemark Abbey.

Druiven en hun terroir
Cabernet sauvignon en chardonnay spelen nog altijd een hoofdrol in het assortiment, maar hebben in de loop van de tijd gezelschap gekregen van merlot, malbec, cabernet franc, petit verdot, syrah, viognier en sauvignon blanc. Misschien wel belangrijker nog is de erkenning van de variatie aan terroir. Freemark Abbey was één van de eerste die ‘single vineyards’ onderscheidde en als zodanig op de markt bracht. Zo hebben de wijnen van Bosché en Sycamore een uitstekende reputatie, niet in de laatste plaats dankzij het werk van wijnmaker Ted Edwards die tussen 1985 en 2020 tekende voor talloze uitmuntende wijnen. Hij heeft zijn werkzaamheden kortgeleden overgedragen aan Kristy Melton, maar is nog altijd verbonden aan Freemark Abbey, nu als Winemaker Emeritus.

Geproefd:

Freemark Abbey, Chardonnay, Napa AVA, Californië, 2019
Druiven uit Ahmann-wijngaard, Carneros Rancho Sarco Keyes Vineyard, Howell Mountain Huichica Vineyard en Carneros. Gisting in RVS, rijping sur lie van 10 maanden, 87% in barriques Frans eiken (40% nieuw).
Rijk gestructureerd en vettig, maar met de juiste zuren voor een goede balans. In zowel geur als smaak nuances van gekonfijte tropische en exotische vruchten, wat karamel, honing en vanille; saprijk en breed met een schone afdronk.
Particuliere prijs: € 37,95
(https://www.wijnkring.nl/freemark-abbey-napa-valley-chardonnay)

Freemark Abbey, Cabernet Sauvignon, Napa AVA, Californië, 2015
Druiven uit Oakville Reach, Oakville Keyes, Howell Mountain Stagecoach Vineyard, Atlas Peak Bosché Vineyard en Rutherford Sycamore Vineyard. Gisting in RVS, lagering van 9 maanden in barriques Frans eiken.
Een fraaie, machtige Californische cabernet; heel kenmerkend door massa’s rijp donker fruit (bramen en blauwe bessen), veel concentraat, een subtiel zoetje en milde zuren; in de afdronk wederom zoete accenten, ook van het hout dat voor impressies van tabak en zoethout zorgt; blijft lang nagalmen.
Particuliere prijs: € 62,95
(https://www.wijnkring.nl/freemark-abbey-napa-valley-cabernet-sauvignon)

Deel dit bericht:

Haras de Pirque

6 januari 2022

HARAS DE PIRQUE

Antinori in Chili.

Met ruim 635 jaar ervaring hoef je de Italiaanse familie Antinori niet meer te vertellen hoe je een wijnbedrijf moet runnen. Desalniettemin kent de organisatie net als elke onderneming haar uitdagingen, inclusief de noodzaak om zich voor te bereiden op de toekomst. Consolidatie is daarbij een woord dat niet gebruikt wordt door de Antinori’s; liever richten ze zich op beter, meer en groter.

Antinori
Het assortiment met Italiaanse wijnen van Antinori is indrukwekkend, met domeinen in o.a. Toscane (daar waar het allemaal begon), Piëmonte, Umbrië en Apulië, maar wat ze buiten Italië presteren, verdient eveneens veel respect. Zo produceren ze momenteel wijnen in de Verenigde Staten (Washington en Californië), Hongarije, Roemenië, Malta en….. Chili.

Haras de Pirque
In 2002 maakten ze kennis met Haras de Pirque in de Chileense Maipo Valley (zo’n 30 km te zuiden van Santiago) en maakten er al snel een eerste wijn, de Albis. Aan de wieg van deze wijn (en vele andere) staat Renzo Cotarella, niet alleen hoofd wijnmaker van Antinori, maar sinds 2005 ook de CEO. Hij staat het lokale team bij met zijn ruime kennis en ervaring om er een reeks fraaie Chileense wijnen te maken met een Antinori-accent.

Biologisch
Haras de Pirque telt 600 hectare, waarvan 20% in gebruik is voor wijnbouw en de meeste wijnstokken al in 1992 werden aangeplant. Aan de voet van de Cordillera de Los Andes staan sinds die tijd voornamelijk cabernet sauvignon, carménère, chardonnay en sauvignon blanc. De naam van het domein verwijst naar de nabijgelegen stoeterij, waar al sinds 1892 volbloeden wordt gefokt. Ook de bouw van de wijnkelder en kantoren in een hoefvorm is een eerbetoon aan deze oudste fokkerij in Chili. De ‘cantina’ is op een heuvel gebouwd om optimaal gebruik te maken van de zwaartekracht, waarbij duurzame technieken zijn geïntegreerd en biologische praktijken sinds 2016 resulteren in biologisch gecertificeerde wijnen.

Respect
De dagelijkse gang van zaken is in handen van wijnmaker Cecilia Guzman Arriagada en zoals elke wijnmaker ter wereld wil ze dat het respect voor haar medewerkers en terroir terug te proeven zijn in de wijnen. Of dit alleen maar bij woorden blijft, mocht ik proefondervindelijk vaststellen. Importeur Wine & Spirits voorzag me van de nodige proefflessen die ik uiteraard met veel plezier ontving en met genoegen op een positief kritische wijze proefde.

Commercieel
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de wijnen zijn zonder enige twijfel keurig. Goed gemaakt, Chileens met een mondiaal accent in de commerciële stijl die alle wijnen van Antinori kenmerkt. Commercieel klinkt misschien goedkoop, maar dat zijn de wijnen in kwalitatief opzicht beslist niet. In dit geval betekent commercieel vooral zeer goed gemaakt en vormgegeven naar het palet van veel wijnliefhebbers over de hele wereld. Breed inzetbaar en aantrekkelijk voor een zeer grote groep consumenten dus, die er uitgebreid van kunnen genieten, al dan niet in combinatie met een mooi menu in de horeca of thuis.

Betrouwbaar
Ik ken de familie Antinori al heel lang (Albiera Antinori was één van de speciale gasten op mijn 25-jarig jubileum) en ben diep onder de indruk van hetgeen ze wereldwijd betekenen. Er zijn maar weinig families die zoveel hebben toegevoegd aan de internationale wijnwereld als de Antinori’s. Wat mij betreft passen de Chileense wijnen perfect in hun portfolio, niet alleen qua stijl, maar ook in kwalitatief opzicht. Antinori bedient de wijnwereld met een breed assortiment zeer betrouwbare wijnen, velen zeer betaalbaar, sommigen in hogere prijsregionen. De wijnen van Haras de Pirque bedienen verschillende doelgroepen, want een deel van de wijnen is zeer toegankelijk en aangenaam geprijsd, andere bezitten meer inhoud en lengte en vragen een iets grotere investering. Al met al bieden alle wijnen een prima prijs-kwaliteit verhouding en bieden ze veel proefgenot.

Albaclara, Sauvignon Blanc, Leyda Valley, 2020
De naam verwijst naar de zonsopgang die druiven uit de regio Leyda al vroeg beroert. De vinificatie is recht-toe-recht-aan, in RVS met circa 2 weken ‘sur lie’ voor wat extra structuur. Het resultaat is een strakke, stuivende wijn met impressies van limoen en ook wat tropisch fruit; gelukkig niet te groen, want dat zou onrijp fruit betekenen. De wijn is aangenaam fris en heel gemakkelijk; technisch perfect met een gemiddelde structuur en lengte; breed inzetbaar en bedoeld om de fruitige aroma’s jong te genieten.
13,5%; prijsindicatie € 10,95

Chardonnay, Casablanca Valley, 2020
Geen verrassingen hier, maar een wijn die wel voldoet aan alle verwachtingen. Een universele chardonnay met voldoende fraîcheur ten opzichte van de (gedeeltelijke) vinificatie in hout. Evenwichtig en sappig met een goed smaakgehalte.
13,5%; prijsindicatie € 10,95

Reserva de Propiedad, Maipo Valley, 2018 (biologisch)
Een blend van cabernet sauvignon, carmenère en syrah met een opvoeding van 6-8 maanden in kleine houten vaatjes van Frans eiken. De aroma’s doen uiteraard vooral aan donker fruit denken, aangevuld met tonen van chocolade, tabak en verse tuinkruiden. De tanninestructuur is zacht, de zuren voldoende aanwezig voor een makkelijke, elegantere stijl wijn die velen zal bekoren.
13%; prijsindicatie € 10,95

Hussonet, Cabernet Sauvignon, Gran Reserva, Maipo Valley, 2018 (biologisch)
85% Cabernet sauvignon, aangevuld met 11% carmenère en 4% merlot en een lagering van 12 maanden in barriques van Frans eiken en een zelfde periode in fles. Vernoemd naar één van de beroemdste hengsten van de fokkerij. De wijn is een klassieke Chileense cabernet met rijp donker fruit en wat extra aroma’s en vulling van de carmenère en merlot met accenten van tabak en koffie van de houtrijping. Toegankelijk, breed en vullend met de juiste balans; een glas dat velen ‘lekker’ zullen vinden en is dat niet (doorgaans) de bedoeling van wijn?
14%; prijsindicatie € 15,95

Galantas, Cabernet Franc, Gran Reserva, Maipo Valley, 2018 (biologisch)
Hier een hoofdrol voor 85% cabernet franc, ondersteund door 15% carmenère, separaat vergist en 14 maanden gelagerd in nieuwe barriques van Franse eiken. Dat de cabernet franc ook in Chili goede resultaten geeft, mag geen verrassing worden genoemd. Het klimaat is er voorbeeldig en onrijpe tonen zijn er vrijwel onbekend tenzij iemand echt niet begrijpt hoe je druiven moet telen. Cabernet wint wereldwijd aan populariteit omdat de klimaatverandering deze druif eerder helpt dan geweld aandoet. De wijn barst van het rijpe fruit, heeft een stevige structuur met veel sap en lengte en een warme gloed inde afdronk; sappig met een goede balans tussen rijp fruit, voldoende zuren en decent houtgebruik. Een zeer goed gemaakte, serieuze wijn waarmee je iedereen op aangename wijze kunt verrassen.
14,5%; prijsindicatie € 27,95

Albis, Maipo Valley, 2016
Selectie van 81% cabernet sauvignon en 19% carmenère uit de oudste wijngaarden met een langere weking (circa 20 dagen) en lagering van 18 maanden in barriques van Frans eiken. Een belangrijke wijn met een rijke structuur, weelderig zonder wulps te worden, veel rondeur met een overduidelijk Chileens accent door veel rijp fruit en rijpe tanninestructuur en een perfect balans met de levendige zuren. Complexe aroma’s doen aan zowel rijp donker fruit denken als aan koffie, cacao, tabak en laurierdrop. Een wijn met lengte en inhoud; een raspaard.
14%; prijsindicatie € 47,95

De wijnen van Antinori worden in Nederland vertegenwoordigd door Wine & Spirits en zijn breed verkrijgbaar in zowel de horeca als de detailhandel, o.a. in de diverse winkels van Gastrovino.

Hic et Nunc

5 januari 20225 januari 2022

Hic et Nunc

Oude waarden, nieuwe impulsen.

Hic et Nunc
De nodige tijd geleden ontving ik van Stefano Gervasino, general manager van Cantina Hic et Nunc, twee flessen wijn om te proeven. Het betrof een tweetal barbera’s uit de portfolio van het domein dat daarnaast ook andere typische Piemontese wijnen maakt. Niet bepaald alledaags zijn een mousserende barbera en grignolino en ook deze hoop ik binnenkort te mogen proeven (net als de verschillende grappa’s).

Rosolen
Hic et Nunc is eigendom van de familie Rosolen, oorspronkelijk afkomstig uit Bergamo, die het circa 100 hectare grote domein in 2012 kochten. Het woonhuis in traditionele bouwstijl werd omgevormd tot het resort Ca’dell’ebbro en ook een nieuwe kelder werd aangelegd, deze strak vormgegeven en voorzien van alle gemakken en materialen om kwaliteitswijnen te maken.

Monferrato
Gelegen tussen Vignale en Frassinello in de Monferrato heuvels ten oosten van Asti vinden we 20 hectare wijngaarden aan met 7 druivenrassen, waaronder barbera, grignolino, dolcetto en cortese, sinds kort aangevuld met nebbiolo, freisa en baratuciat.

Wijngaarden
Elk druivenras staat op de voor hen meest gunstige percelen, waarvan er 9 worden onderscheiden op grond van leeftijd (sommige planten zijn 40 tot wel 100 jaar oud), ligging en een bodem die varieert met meer of minder delen witte of rode klei, mergel en kalksteen.

Vinificatie
In de kelder vinden we roestvrijstalen tanks voor de gisting (en lagering) en tonneaux van Frans eiken voor de rijping, waarvan het aandeel zo veel mogelijk wordt beperkt want men prefereert de expressie van de druif en zijn terroir boven aroma’s van hout.

Hic et Nunc (Latijn voor ‘hier en nu’) richt zich op authentieke Piemontese druivenrassen en een ‘ingetogen’ vinificatie. De wijnen zijn modern gestileerd met de nadruk op de pure expressie van het fruit en niet gedomineerd door kracht en massa. Ook het resort, geschikt voor zowel zakelijke evenementen (zoals recentelijk een seminar over de grignolino i.s.m. professor Anna Schneider and journalist  Paolo Massobrio) als bruiloften, partijen en concerten straalt eveneens een zekere rust uit; mooi vormgegeven, maar altijd discreet. Het gaat bij Hinc et Nunc meer om de inhoud met de juiste balans tussen oude waarden en nieuwe impulsen.

De geproefde wijnen:

Femminile Singolare, Barbera del Monferrato, 2017
100% Barbera, vinificatie en lagering in RVS
Fris en toegankelijk met mooie, zuivere fruittonen van rode en donkere kersen en bessen; fijne zuren maken de wijn opwekkend en verteerbaar, sappig en smaakvol met wat accenten van kruiden in de afdronk; toegankelijk en smaakvol.
14% alcohol

Monumento, Barbera del Monferrato Superiore, 2017
100% Barbera, na de gisting en weking in RVS, een opvoeding van 12 maanden in RVS en 15 maanden in tonneaux.
Een geheel andere benadering die aangeeft hoe veelzijdige de barbera is. Zeer rijk en met veel concentraat en een behoorlijke dosis hout, hetgeen de wijn een brede structuur geeft en zeer geschikt maakt voor rijkere gerechten en stevige kazen. Een wijn gebouwd op de toekomst.
14% alcohol

Voor zover bekend wordt Hinc et Nunc nog niet vertegenwoordigd in Nederland.

Voor meer informatie, klik hier