Roda, het verschil tussen Rioja en Rioja
Met een glas Taittinger champagne ontving Henk Maas, eigenaar van Le Vin en Direct, zijn gasten onlangs in Landhuishotel Bloemenbeek in de Lutte. Roda
The difference between Rioja and Rioja
Henk Maas, owner of Le Vin en Direct, recently received his guests with a glass of Taittinger champagne in Hotel Bloemenbeek in De Lutte. The occasion: a tasting with several wines of the Spanish winery Roda, in combination with dishes created by Chef Lars van Galen, this year’s winner the Golden Chef’s Hat as well as the 45th Prix Culinaire ‘Le Taittinger’.
Aanleiding was een proeverij met wijnen van het Spaanse wijnhuis Roda in combinatie met verschillende gerechten van chef Lars van Galen, dit jaar winnaar van de Gouden Koksmuts 2011 en de 45ste Prix Culinaire Le Taittinger.
Sara Fernández Bengoa, export manager van Roda, introduceerde het wijnhuis en legde uit waarom de stijl van Roda anders is dan veel andere wijnhuizen in Rioja. Roda werd in 1987 opgericht door Mario Rottlant en zijn vrouw Carmen Daurella, in Spanje o.a. importeur van Pol Roger, Taylor Fladgate en Mouton-Rothschild. Ze hadden een duidelijk doel voor ogen: het produceren van een topklasse Rioja, maar dan naar het voorbeeld van grote Bordeaux. In eerste instantie ging hun voorkeur uit naar een wijn met de kenmerken van één specifieke wijngaard, een Cru. Omdat de Rioja op een soort kruispunt ligt van een Mediterraan, Atlantische en Continentaal klimaat, realiseerde men dat de verschillen per jaar te groot zouden zijn voor een juiste consistentie in stijl en kwaliteit. Daarom koos Roda voor een blend van het fruit van 17 van hun 28 wijngaarden in de Rioja Alta en Alavesa.
In 1996 kwamen de eerste wijnen op de markt, de 1992 van de Roda I en de Roda II; het onderscheid gebaseerd op een selectie van de barriques na 12 maanden houtlagering. De wijnen zorgde voor ophef en de nodige verbazing en verwarring. Niet alleen door de tenaamstelling, maar ook door de stijl van de wijnen. Internationaal met veel concentraat en een zeer prominente inbreng van Franse barriques, een destijds nog weinig geziene stijl in de Rioja, waar nog altijd de eeuwenoude traditie overheerste. De verwarring over de namen heeft men getracht op te lossen: Roda I werd Roda en de Roda II werd Roda I. De laatste vertegenwoordigt de hoogste kwaliteit, iets wat duidelijker aan de wijn en zijn prijs is af te leiden dan aan de toevoeging ‘I’.
Beide wijnen oogstten internationaal gezien veel lof. De nieuwe stijl werd door velen omarmd, ondanks, of misschien wel dankzij het overdadig gebruik van nieuwe Franse barriques. Veel hout was destijds de trend en in hun jeugd oogden de wijn vernieuwend en verleidelijk, ook al ontbrak de juiste balans tussen fruit en hout voor een mooie ontwikkeling op fles. Al snel zag men ook zelf in dat het houtgebruik moest worden teruggebracht en koos men voor 12 tot 14 maanden, in plaats van standaard 24 maanden.
Als basiswijn werd de Sela geïntroduceerd; een toegankelijke, soepele Rioja met een hoog doordrinkgehalte. Minstens zo belangrijk, was de ontwikkeling van de Cirsion. In eerste instantie een experiment om te kijken tot hoever de grenzen van de tempranillo reikten. Uit verschillende wijngaarden werden van oude stokken tempranillo enkele van de beste trossen geselecteerd en het fruit maximaal geëxtraheerd, geconcentreerd en opgevoed in de allerbeste barriques. Hoewel de wijn eigenlijk niet bedoeld was als commercieel product, verleidde de vele uiterst positieve commentaren van mensen die de wijn in de kelder proefden, de eigenaren om hem toch op de markt te brengen.
Het is opmerkelijk (en misschien wel triest) dat juist deze wijn verschillende keren werd uitgeroepen tot ‘Beste Spaanse wijn”. Hij is immers a-typisch voor zowel Rioja als en Roda, kent een zeer kleine oplage en is mede daardoor inmiddels schier onbetaalbaar geworden voor mensen met een normaal inkomen. Maar, zoals wijnen met teveel hout ooit een trend waren in bepaalde kringen, zo hebben zulke extreem geconcentreerde wijnen ook hun liefhebbers. Eerlijk is eerlijk, het is een bijzondere wijn, ook al staat hij ver van zijn terroir of een ‘normale’ Rioja (en dat is ook de bedoeling). Hij is op uiterst zorgvuldige wijze gemaakt en imponeert, waarbij kracht en machtig domineren. In vele opzichten indrukwekkend, maar dat wil niet zeggen dat hij subtiel, elegant of heel erg doordrinkbaar is. Sara Fernández Bengoa begrijpt deze opmerkingen maar al te goed en geeft aan dat het een wijn is die ze ook zelf maar een paar keer per jaar drinkt. Het is het type wijn waarvan doorgaans een glas volstaat. Dat staat uiteraard los van het commercieel succes en je hoort niemand bij Roda klagen over de vele onderscheidingen die de wijn wereldwijd krijgt.
Bij het diner vergezelde de Sela 2008 de Marbré van Serranoham met gekonfijte meloes uitjes en een crème van aceto balsamico. Mooi gerecht met hier en daar wat eigenwijze stukjes ham en een wijn die zich levendig en verteerbaar toonde en voor een correcte combinatie zorgde.
Bij de terrine van Griet met duxelles van Twentse shiitake, crème van knolselderij en krokante tapioca serveerde men de Roda II uit 2000. Een uiterst fraaie, zachte wijn met een afgeronde tanninestructuur, nog mooi fruit, een prima complexiteit en gerijpte tonen die veel beter aansloten op het derde gerecht, een op karkas gebraden Anjou-duif met rode biet, mousseline van aardappel en jus van Madeira. De Roda 2006 en Roda I 2005 die bij de duif bedoeld waren, lieten zien hoe groot de verschillen tussen de Roda en Roda I zijn. Roda 2006, fraai en meer rood fruit getypeerd, met veel spanning en prima vulling, hoewel wat minder complex in dit lastige oogstjaar. De Roda I 2005 een geweldenaar met veel zwart fruit, duidelijk meer hout, zeer jeugdig en met een enorm potentieel; zeer fraai. De eerste wijn te fruitig voor de duif, de tweede veel te krachtig.
De Cirsion 2001 werd geschonken bij enkele regionale kazen, gerijpt in de voormalige munitiebunkers van het vliegveld Twente. 2001 wordt beschouwd als een absoluut topjaar en de wijn imponeerde dan ook in vele opzichten. Op geen enkele manier te vergelijken met een Rioja, maar indrukwekkend qua structuur, concentraat en kracht. Een wijn voor een meditatief moment. Onbegrijpelijk dat Sara Fernández Bengoa de equipe van Bloemenbeek vroeg deze grote wijn in een veel te klein glas te serveren. Pas na een kritische opmerking hieromtrent werden grotere glazen uitgedeeld en kon de wijn zijn intrinsieke waarde tonen.
De delicate zoetheid van de Oremus, Tokaji Late Harvest 2005 rondde een buitengewoon aangename en informatieve avond af en stemde de aanwezigen tevreden, ook al kregen ze niet, zoals Roda-fan Ronald Koeman, nog een magnum mee na huis om nog eens rustig na te genieten
;-)
Sara Fernández Bengoa, export manager of Roda, introduced the winery and explained why the Roda’s style is different from many other wineries in Rioja. Roda was founded in 1987 by Mario Rottlant and his wife Carmen Daurella, importers in Spain for Pol Roger, Taylor Fladgate, Mouton-Rothschild and fine wines. They had a clear goal: producing a top-class Rioja, with reference to great Bordeaux wines. At first they preferred to make a wine with the specific characteristics of a single vineyard, a Cru. But, because Rioja is situated on a crossing of Mediterranean, Atlantic and Continental climates, they realised that the differences from year to year would be too great to ensure a required consistency in style and quality. That’s why Roda decided to blend the fruit from 17 of their 28 vineyards in the Rioja Alta and Alavesa.
In 1996 the first wines were marketed: the 1992 Roda I and the Roda II. The difference between the wines based on a selection of barriques after 12 months of wood aging. The wines caused a stir and quite some surprises and confusion. Not only because of the names, but also because of the style of the wines. International, with great concentration and a very prominent contribution of French barriques, in those days a style rarely seen in Rioja, where the ancient tradition of winemaking still prevailed. They’ve tried to find a solution for the confusion about the names: Roda I became Roda and Roda II became Roda I. The last one represented the highest quality, which could be derived more clearly from the wine itself and it’s price than to the additional ‘I’.
Both wines earned a lot of international praise. The new style was embraced by many, inspite (or maybe because) an excessive use of new French barriques. An overload of wood was trendy at the time and these young wines looked innovative and seductive, although there was a lack of balance between fruit and wood for a better development in the bottle. After some time they discovered that they had to reduce the use of wood and choose for an aging in barriques for 12 to 14 months, instead of the standard 24 months.
As entry-level wine the Sela was introduced; An accessible, affordable and smooth Rioja that is very easy to drink. At least equally important, was the development of the Cirsion. Initially an experiment to see how far the boundaries of the Tempranillo reached. From different vineyards, from old Tempranillo-vines, some of the best bunches were selected and extracted to the max, concentrated and aged in the very best barriques. Although this wine wasn’t really intended to be a commercial product, The many positive comments from people that tasted the wine in the cellar, seduced the owners to put it on the market.
It’s remarkable (and perhaps even sad) that precisely this wine was elected ‘Best Spanish Wine’ several times. It’s a very good wine, but also a-typical for both Rioja and Roda, has a very limited production and is, also therefore, too expensive for those with normal income. However, like over wooded wines once were considered trendy in certain circles, extreme wines like Cirsion have their own fans. In all fairness, it’s a special wine, even though it’s distant from it’s terroir or a ‘regular’ Rioja (and that is the intention). It’s made with great care and is powerful and dominant. Impressive in many ways, but that doesn’t mean that it’s subtle, elegant or very drinkable. Sara Fernández Bengoa understands and more or less agrees. She indicates the Cirsion is a wine she herself only drinks no more than three times a year. It’s the type of wine from which you usually have only one glass. This of course regardless it’s commercial success. Nobody at Bodega Roda complains about the many rewards this wine received all over the world.
At diner the Sela 2008 accompanied a marbré from Serranoham with candied meloes onions and a cream made of aceto balsamico. A tasty and pretty dish, with a sprinkling of chopped ham and correct in combination with this lively, fruity and digestible wine.
Roda II 2000 was served with a terrine of ‘Griet’ with shiitake, cream of celeriac and crispy tapioca. The wine extremely fine, soft with sweet tannin, evolved but still with a beautiful expression of fruit, nice complexity and great with the next dish, roasted Anjou pigeon with beetroot, mousseline potatoes and a Madeira-gravy.
The Roda I 2005 and Roda 2006 that were supposed to match with the pigeon, showed the differences between Roda and Roda I. Roda 2006, with a great personality, more red fruit dominated, well structured and with length, though slightly less complex due to this less favourable vintage. The Roda I 2005 a big wine, with lots of black fruit, more wood, very youthful and with great potential; very nice. The first too fruity for the pigeon, the second too powerful (fortunately I still had some of that delicious Roda II 2000)
The Cirsion 2001 was meant to be enjoyed with some local cheeses, matured in the former ammunition bunkers at the airport Twente. 2001 is considered one of the finest vintages and indeed, the wine impressed in many ways. In no way comparable to a Rioja, but impressive in structure, concentration and power. A wine for a meditative moment. It was hard to understand why Sara Fernández Bengoa asked the team of Bloemenbeek to serve this great wines in a very small glass. Only after some critical remarks, large glasses were handed out in which the wine could really demonstrate its intrinsic value.
The delicate sweetness of the Oremus, Tokaji Late Harvest 2005 completed a very enjoyable and informative evening and Roda fan / Feyenoord coach Ronald Koeman the proud owner of a magnum of his favourite wine.