Ik verliet de proeverij met een tevreden gevoel, ook al kon een aantal wijnen mij niet bekoren. Soms omdat ze iets té natuurlijk naar mijn zin waren, maar ook omdat de kwaliteit gewoon niet goed genoeg was of omdat ze te oud waren; ook natuurlijke wijnen hebben nu eenmaal niet het eeuwige leven. Dat laatste is vooral een probleem bij de kleinere importeurs met een (te) lage omzetsnelheid. Ze hebben vaak erg leuke wijnen, maar deze verkopen niet snel genoeg, raken dan vermoeid en blijken onverkoopbaar. Reacties van klanten worden er niet positiever op en de problemen worden alleen maar groter. Rigoureus ingrijpen is dan helaas noodzakelijk.  

Gelukkig bleek het merendeel van de wijnen jong, fris en zuiver en was het aantal sterk afwijkende aroma’s die klassiek geschoolden direct afwijzen en diverse vin natur-liefhebbers juist koesteren beperkt. Met slechts een handvol had ik echt moeite, die zaten voor mij teveel in de hoek coprofilie en urofilie. Ik mocht wat extra aandacht besteden aan David de Ranieri, eigenaar van The Crystal Sip (ja, hij is fan van the Doors), agent voor diverse Italiaanse wijnbedrijven en gespecialiseerd in ‘natuurlijke’ wijnen. Hij was speciaal voor dit evenement naar Nederland gekomen om er de wijnen van drie van zijn relaties te presenteren.