Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

Riccardo Gabriele

Riccardo Gabriele

Nadere kennismaking met PR consultant Riccardo Gabriele en enkele van zijn relaties

Hij werd geboren in 1975, volgde tussen 2003 en 2005 zijn eerste officiële wijncursussen en opleiding tot journalist, studeerde in 2005 af in filosofie, is sinds 2008 Sommelier Ais, spreekt (naast Italiaans) Engels en Duits en is o.a. lid van Organizzazione Nazionale Assaggiatori di Vino sinds 2004. Daarnaast leerde hij fotograferen, volgde een opleiding bedrijfsstrategie, is hoofdredacteur van OgniQuindici, directeur van het Montescudaio Consortium en werkt sinds 2008 samen met de Faculteit van Landbouw van de Universiteit van Pisa, waar hij seminars verzorgt over communicatie en wijnbouw. Een druk baasje dus en iemand die zijn vele talenten in 2005 samenbracht in een eigen bedrijf: RG Communication / PR Communicare il Vino. Als goed opgeleide ervaringsdeskundige staan Gabriele en zijn team enkele tientallen cliënten bij op het gebied van communicatie, branding, foto- en videoproducties, websites, proeverijen, evenementen, presentaties, beurzen en reizen in- en buiten Italië.

Getalenteerd team
Ik leerde Riccardo een jaar of 15 (give or take a minute) geleden kennen als collega wijnschrijver/journalist en zag hem zich ontwikkelen tot de veelzijdige professional die hij nu is. Ook maakte ik de afgelopen jaren kennis met diverse van zijn medewerkers en was ik o.a. onder de indruk van het enthousiasme en deskundigheid van Lisa Tommasini. Aan haar vader werd ik ooit (heel lang geleden) voorgesteld door oenoloog/consultant Luca d’Attoma, toen ik als één van de eerste wijnschrijvers ter wereld de Colline Pisane en de wijngebieden aan de Toscaanse kust verkende.

Een tijdje geleden bezochten Riccardo en ik enkele van zijn relaties en praatten we over wat ons beiden bezighoudt: wijn! Zijn ideeën zijn inspirerend en zeker in deze moeilijke tijden noodzakelijk. Kort geleden introduceerde hij de mogelijkheid om wijnen samen  virtueel te proeven, een erg actueel concept dat, naast enkele beperkingen, vele voordelen telt. Mijn reis was nog voor de Corona-crisis en bracht me naar verschillende Toscaanse wijndistricten die nog maar eens aantoonden hoe groot de diversiteit in deze regio is. We begonnen in Carmignano waar we hartelijk werden ontvangen bij de absolute nummer 1 in dit gebied: Tenuta di Cappezana.

Tenuta di Capezzana
Voor, tijdens en na de lunch proefde ik o.a. de smaakvolle 2018 Trebbiano, een geweldige wijn met een groot gastronomisch vermogen en een boegbeeld voor het potentieel van deze door velen zo onderschatte druif. Na de uiterst fraaie Trefiano Carmignano Riserva 2015, de Ugo Contini Bonacossi 2015, Ghiaie della Furba 2016 en 2012 Vin Santo, werden we vergast op en verrast door een ‘verticaaltje’ Villa di Capezzana. De 2016 (nog niet op de markt) bleek prachtig, nog heel primair met een enorm potentieel, de 2010 zeer fraai, barstenvol fruit en met veel jeugdige tonen en de 1981 schitterend ontwikkeld met een enorme complexiteit en de finesse die alleen de allergrootste wijnen kenmerken. Een daarna? De 1931, een wijn die diep respect opriep; bijna 90 jaar oud, grijpt, maar nog altijd in prima conditie met adellijke aroma’s; etherisch, spiritueel, intrigerend en ontroerend, een belevenis.

Tua Rita
Ik weet nog goed hoe ik de eerste keer gastvrij werd ontvangen door Rita Tua. Met geld dat haar man had verdiend met computerspellen hadden ze wat wijngaarden aangelegd in een volstrekt onbekende gebied bij Suvereto. Luca d’Attoma was er consultant en hij introduceerde me bij Rita en haar buren Bulichella, Gualdo de Re en Montepeloso. Een deel van het woonhuis was ingericht als productieruimte en elke millimeter was in gebruik voor gistingstanks, barriques en alles wat er nog meer nodig om wijn te maken. Populair gezegd: “Je kon er je kont niet keren”, maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf dat moment kwam ik er vrijwel elk jaar wel 1 of 2 keer en was ik o.a. getuige van de geboorte van een van de meest begerenswaardige Toscaanse wijnen, de Redigaffi; destijds slechts 2 barriques, nu zo’n 15.000 flessen. Toen ik in en na 1989 een reeks proeverijen organiseerde rond het fenomeen “Vini da Tavola” (later Super Tuscans genoemd), bracht ik ook een fles Giusto di Notri in. Hoewel de prijzen van Sassicaia, Tignanello etc. nog best schappelijk te noemen waren (ik kocht Tignanello 1985 ooit voor fl. 17,50 omdat men ze aan de straatstenen niet kwijtraakte…) was de Giusto di Notri zonder twijfel de goedkoopste in de selectie met ruim 100 wijnen. Opmerkelijk genoeg eindigde de wijn in de absolute top, naast befaamde wijnen waaronder Bongoverno, Cepparello, Ornellaia, Paleo, Sassicaia, Solaia en Tignanello. Mijn interesse was dus niet zo vreemd en is altijd gebleven. In de loop van de jaren zag ik Rita met een zekere regelmaat, meestal op Vinitaly, maar bezoeken deed ik het domein niet meer. Het kwam er ‘gewoon’ niet van en mij hadden ze echt niet nodig; de wereldpers had de wijnen ontdekt en zorgt elk jaar voor een ware puntenregen. Ik was dus blij om weer eens naar Suvereto af te reizen en te zien waar het positieve deel van mijn gemengde gevoelens* over de wijnen van de Toscaanse goudkust hun oorsprong hadden. Samen met Rita proefde ik de Rosso di Notri 2018, de Perlato del Bosco 2017, een vatmonster Perlato 2019, de Keir 2018 (3000 flessen, 100% syrah, opgevoed in anfora’s gemaakt door Manetti van Fontodi), de Per Sempre 2017 (ook maar 3000 flessen), de Giusto di Notri 2017 en zowel de 2017 als 2018 Redigaffi. We sloten af met een nieuwe wijn, de Sese 2017, een Passito di Pantelleria. Met een grote glimlach op het gezicht nam ik afscheid, met veel vooruitkijkend naar een nieuw bezoek aan dit illustere domein met geweldig lieve mensen, inclusief het energieke talent Giulia Härri.

Beconcini
Eigenaar Pietro Beconcini is een beetje vreemde eend in de bijt. Allereerst heeft hij zijn bedrijf niet in een prestigieuze DOP, heeft hij geen wereldberoemde (en dus peperdure) consultants, zijn z’n vrouw en hij lekker eigenwijs, doen ze vrijwel alles zelf en beschikt hij tenslotte nog over een druivenras dat je niet zou verwachten in Toscane: tempranillo. Op een klein perceel heeft Beconcini tempranillo planten staan, waarvan een deel meer dan honderd jaar oud is. Hoe ze daar terecht gekomen zijn? Ze werden ooit uit Spanje meegenomen door pelgrims op weg van Santiago di Compostela naar Rome of Assisi. In de oudheid was het een goed gebruik om specialiteit uit de eigen streek mee te nemen en onderweg te ruilen voor onderdak en eten.
We proefden o.a. zijn knapperige 2019 rosé van tempranillo, de sappige 2018 VEA Anno Zero (gemaakt van laat geoogste trebbiano), de krachtige 2016 Maurleo (gelijke delen sangiovese en malvasia nera), de elegante 2016 Reciso (sangiovese), de diepe 2016 Vigna le Nicchie (oude stokken tempranillo, trossen 4 weken ingedroogd), de 2016 IXE (jongere stokken tempranillo) en tot slot de rijke, zoete maar ook verfijnde 2008 Caratello, de minimaal 6 jaar in caratelli gerijpte vin santo.
Een bezoek aan Petro Beconcini en zijn partner Eva Bellagamba geeft het gevoel van ‘thuiskomen’, de deur staat altijd open, er is altijd wijn en aan eten evenmin een gebrek. Gastvrijheid ten top en een fraaie selectie bijzondere wijnen.

Terenzuola
Hoog in de heuvels in het noordwesten van Toscane, niet ver van de marmergroeven bij Carrara en met een vergezicht dat rijkt tot La Spezia en de Tyrreense zee ligt het wijnbedrijf Terenzuola. Ivan Giuliani zet er tradities voort die teruggaan tot de Romeinse tijd. Hier heerst de vermentino en al duizenden jaren kennen, waarderen en koesteren de wijnboeren een hoge plantdichtheid voor deze historische druif. Maar liefst 8500 planten per hectare in wijngaarden die qua hoogte variëren van ruim 50 tot wel 500 meter. De lagere gelegen wijngaarden leveren vriendelijke sappige wijnen, de hogere witte wijnen met veel lengte en verrassend veel complexiteit. Naast de witte vermentino, beschikt Ivan ook over massaretta, vermentino nero, canaiolo, malvasia nera, ciliegiolo, montepulciano en albarola, malvasia, trebbiano giallo, trebbiano rosa, verdusca en moscatelli, soms in zeer kleine hoeveelheden aanwezig op de ca 22 hectare die hij tot zijn beschikking heeft. Ik was vooral onder de indruk van de Fosso di Corsano, de vermentino van hoog gelegen wijngaarden die prachtig kan rijpen; de 2013 was heel erg fijn. Ook de 2017 Permano (vermentino van wijngaard uit de omgeving van Carara) is een geweldige wijn.

Veel meer
In het  kantoor van Gabriele in Livorno proefde ik nog een grote reeks wijnen, waarvan de volgende een prima indruk maakten.

  • Abrigo Giovanni: Garabei, Dolcetto di Diano d’Alba Superiore, 2018
  • Assuli: Lorlando, Riserva Nero d’Avola, 2016 en Astolfo, Grillo Sicilia, 2017
  • Bocale: Montefalco Sagrantino, 2015
  • Boscarelli: Costa Grande, Vino Nobile di Montepulciano, 2016
  • Butussi Velentino: Genesis, Sauvignon blanc Friuli Colli Orientali, 2018 en Santuari, Friuli Colli Orientali Rosso Riserva, 2016
  • Ca’de Gal: Sant Ilario, Moscato d’Asti, 2018 en Vite Vecchia, Moscato d’Asti, 2015
  • Cantine Catabbo: Tintillia, Tintilia del Molise Rosso, 2015
  • Castello della  Mugazzena: Pantagruel, Toscana, 2017
  • Colombaio di Santachiara: Campo delle Pieve, Vernaccia di San Gimignano, 2017
  • Dame Fittipaldi: Bolgheri Rosso Superiore, 2016
  • Di Filippo: Farandola, Spoletino Bianco dell’Umbria, 2018
  • Fattoria Fibbiano: Sanforte, Costa Toscana Sanforte, 2016
  • Fratelli Pardi, Montefalco Rosso Riserva, 2016
  • Giacomo Fenochio: Barolo Villero, 2016 en Barolo Bussia, 2016
  • Girolamo Russo: A Rina, Etna Rosso, 2017 en San Lorenzo, Etna Rosso, 2017
  • Inama: Oratorio di San Lorenzo, Carmenere Riserva Colli Berici, 2017 en Vigneto di Foscarino, Soave Classico, 2017
  • La Lupinella: Rossa, Chianti, 2018 en Bianca, Trebbiano Toscana, 2018
  • La Regola: La Regola, Costa Toscana Rosso IGT, 2016
  • Monchiero, Barolo del commune Castiglione Falletto 2016 en Barolo Roche di Castiglione 2016
  • Pardi, Spoleto, Trebbiano Spoletino, 2018
  • Quercia al Poggio: Chianti Classico Riserva, 2015
  • Sequerciani (Ruedi Gerber): Ciliegiolo, Toscana, 2018 en Foglia Tonda, Toscana, 2018
  • Tenuta la Floriana, Marche Rosso, 2013

Voor meer informatie: www.pr-vino.it

* Naar mijn mening is van een reële prijs-kwaliteitverhouding in de streek al jaren geen sprake meer.

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn