Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

Cuvée Texere, Neerlands nieuwe trots

Cuvée Texere, Neerlands nieuwe trots

Geproefd: de St. Martinus Cuvée Texere van Verbunt Verlinden

Mijn wieg stond in Rotterdam en ook daarom is een begrip als chauvinisme (en ook sarcasme overigens) me niet onbekend. Ook al heb ik niet heel lang in de stad zelf gewoond, ik was meestal wel woonachtig in de directe omgeving en werkte redelijk wat jaren in en om Neerlands belangrijkste metropool. Ik heb me altijd thuis gevoeld in Rotterdam en geniet van hetgeen de stad uitstraalt. Ik hou van de ongecompliceerde, directe manier van communiceren, de sfeer en heb ervaren dat Rotterdam de mooiste en beste stad ter wereld is zoals Feyenoord onverslaanbaar is, zelfs als ze verliezen. Iemand die dat niet begrijpt, snapt het gewoon niet.

St. Martinus Cuvée Texere
Deze weken stroomde social media vol (en over) met persberichten over de samenwerking van Verbunt Wijnkopers en Stan Beurskens. Samen creëerden ze een speciale wijn, de St. Martinus Cuvée Texere en dat behoorde de wereld te weten. Zoals het een goed commercieel persbericht betaamd, speelden de complimenten over de eigen prestaties en de wijn geen ondergeschikte rol en dat wekte mijn nieuwsgierigheid.

Om niet zomaar een doorgeefluik te zijn, wilde ik het nieuwe fenomeen eerst zelf proeven alvorens alle loftuitingen zomaar te “knippen en plakken”. Per ommegaande ontving ik een fles en ik nam hem mee naar een gezelschap notoire liefhebbers dat op vrijdag 24 juli bijeenkwam om het nuttige met het aangename te verenigen, d.w.z. te genieten van lekker eten en bijzondere wijnen. Voor we ons overgaven aan enkele fenomenale wijnen waaronder de 2010 Cellar Battle van Gramona, de 2018 Arneis, Le Rive del Bricco van Giovanni Almondo, de 2011 Barbera d’Alba van Fiorenzo Nada, de 2003 Rieussec en de 1981 Moulin Touchais, zette ik de aanwezigen (blind) de Cuvée Texerede voor.

Omdat de wijn ‘Saved by Coravin’ was, kon ik de fles weer meenemen en het restant de volgende dag (onaangetast door zuurstof) door nog een liefhebber laten proeven. Deze particuliere connaisseur proefde de wijn, net nadat ze de 2018 Gris de Villare van St. Martinus bij haar zus had gedronken; ze was dus al in de juiste stemming. Haar  bevindingen completeerde de volgende conclusie.  

Uniek
De kleur van de wijn maakte bij niemand veel indruk, maar een zeer bleek uiterlijk zegt uiteraard erg weinig over de uiteindelijke kwaliteit (de meeste mensen kennen mijn mening over wijnracisme zo langzamerhand wel). Over de geur was iedereen het eens, deze was loepzuiver, heel direct en fris met veel rinse tonen en aroma’s van citrusfruit. Smaken verschillen en sommigen vonden de hoge zuren aangenamer dan anderen, waarbij de balans over het algemeen als correct werd ervaren en de lengte van de wijn ietwat beperkt. Een oké wijn, waarvan 1 proever hem direct een Nederlandse herkomst gaf (een goede kandidaat voor het NK Blindproeven dus).

Toen ik de wijn onthulde, werden de commentaren iets milder en werd hem vooral een goede functie als aangename dorstlesser op het terras toebedeeld. Het noemen van de prijs (€ 19,95) bekoelde dat enthousiasme helaas. De Cuvée Texere is technisch gezien een prima wijn; geen hoogvlieger, maar goed gemaakt. Eerder een technische wijn dan een terroirwijn, maar het feit dat hij blind werd herkend als een Nederlands product, logenstraft deze constatering in zekere zin.

De wijn is goed, maar wel erg ‘aan de prijs’; voor bijna 20,00 euro zijn zeer veel prachtige wijnen te koop die zonder enige twijfel meer te bieden hebben dan deze wijn, maar dan wel met uitzondering van één zeer belangrijk aspect. Deze wijnen komen dan (meestal) niet uit Nederland, zijn zeker geen blend van johanniter, auxerrois en souvignier gris en daarmee niet zo uniek als ‘onze’ Cuvée Texere. Dat alles maakt de wijn voor diegenen met het chauvinistische hart op de juiste plaats een echte aanrader.

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn