Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

Geproefd: St. Martinus, Cuvée Da Pé, 2018

Geproefd: St. Martinus, Cuvée Da Pé, 2018

Een initiatief van wijngaard Kruisboom en wijndomein St. Martinus in samenwerking met Margo Reuten en Petro Kools van restaurant Da Vinci te Maasbracht.

Onlangs regende het (gedeelde) persberichten over een nieuwe Nederlandse wijn, speciaal ontwikkeld voor het gerenommeerde restaurant Da Vinci in Maasbracht. Het is natuurlijk leuk om over een wijn te lezen, maar ik vind het nóg leuker om wijn ook zelf te proeven. Ondanks het feit dat er maar een paar honderd flessen van deze wijn zijn gemaakt, kwam er toch een exemplaar richting Tuil en deze werd uiteraard met veel aandacht geproefd.

Ik ben geen idolate fan van alle St. Martinus wijnen, maar ook geen hooligan die ze zonder reden geweld wil aandoen. Daarvoor werken Stan en zijn team te hard en te goed en hun inspanningen verdienen waardering en respect. Ik proef zijn wijnen met een zekere regelmaat en heb vooral goede herinneringen aan zijn souvignier gris. T.a.v. chardonnays uit de lage landen ben ik kritischer (ik proef vaak een groene toets die me niet aanspreekt), waarbij ik een uitzondering maak voor die van Clos d’Opleeuw, hoewel ik moet opmerken dat vergelijkingen met Puligny-Montrachet mij iets te gekleurd lijken.

Souvignier gris met chardonnay klinkt spannend en logisch en lijkt me een prima blend voor een succesvolle wijn, zeker als er sprake is van een opvoeding in hout die miljoenen mensen aanspreekt. Hoe goed een wijn écht is, blijkt uiteraard pas in het glas, en dan bij voorkeur aan tafel. Ik proefde de wijn helaas niet bij Da Vinci, maar gewoon in Tuil, voor en tijdens een doordeweekse maaltijd. Het bleek een prettige ervaring, waarbij ik hier en daar een bescheiden kanttekeningen plaatste.  

Wat ik proefde was een loepzuivere, goed gemaakte wijn met de juiste balans tussen fruit, hout en zuren. Qua fruit had ik vooral associaties met gele vruchten (pruimen), terwijl de houtinbreng impressies van abrikozenbrioche en custard en acaciahoning gaf. In de smaak een zoet accent dat goed gecompenseerd werd door frisse tonen. De lengte van de wijn was correct, waarbij het hout goed merkbaar bleef in het arôme de bouche en ik merkte dat chardonnay in de lage landen een iets minder gulle, rijpe expressie geeft.
De wijn presenteerde zich aangenaam met een gemiddeld structuur, maar voldoende gewicht om ook een voorbeeldige tafelgenoot te zijn in aanwezigheid van allerlei niet te heftige gerechten.

Niks te zeuren dus? Nee, niet echt. We zeuren niet over z’n prijs en evenmin dat de wijn ‘minder goed’ aansluit op mijn persoonlijke smaak. Wat we wel doen is Da Vinci een welgemeend applaus geven voor het feit dat ze in een dergelijk Nederlands product investeren. Wat we ook doen is de wijnmaker complimenteren met het feit dat hij weer een bijzondere wijn heeft gemaakt die volop nationale aandacht krijgt. Het gaat goed met St. Martinus en daar mogen we als Nederland trots op zijn.

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn