Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

Fattoria Fibbiano

Fattoria Fibbiano

Spontane, hernieuwde kennismaking met de talentvolle gebroeders Cantoni en hun smaakvolle wijnen
Eventuele vermelding van auteursrechten

In de jaren negentig van de vorige eeuw was ik met een zekere regelmaat in de Colline Pisane, het historische wijngebied in de heuvels ten zuiden van Pisa. Ik maakte er kennis met mensen als Ginevra Venerosi Pesciolini van Tenuta di Ghizzano, Luca Tommasini van San Gervasio, Filippo Gaslini Alberti van Badia di Morrona en oenologen als Corrado dal Piaz, Attiglio Pagli en Luca d’Attoma. Ik was onder de indruk van het enorme potentieel van het gebied, deels gebaseerd op de rijke historie waarover wijnmaker Bruno Moos me vele verhalen vertelde. Ik leerde en ervoer echter ook hoe de streek getroffen was door de phylloxera ramp, oorlogen, de industriële revolutie en een economische crisis die de streek in de vergetelheid deed geraken.

Vorige week was ik er onverwachts weer en bezocht ik er (dankzij Riccardo Gabriele van PR Vino) voor een tweede keer Fattoria Fibbiano in Terriciola. Ik sprak er uitgebreid met de gebroeders Matteo en Nicola Cantoni, die onder het toeziend oog van hun ouders het familiebedrijf bestieren. Samen zorgen ze voor de gasten van hun Agriturismo en maken en verkopen ze een reeks wijnen die in vele opzichten interessant genoemd mag worden. Ze maken momenteel zo’n 120.000 flessen, maar als alle wijngaarden (weer) in volle productie zijn, zal dit tot circa 150.000 flessen toenemen.

Tot het assortiment behoren enkele bijzondere wijnen die hun unieke persoonlijkheid danken aan een combinatie van bewust wijnmaken, autochtone druivenrassen en een bodem die gedomineerd wordt door zand, maar ook zeer rijk is aan schelpen en doorkruist wordt door een strook koraal, allen restanten van een oerzee uit een ver, ver verleden. Zo werken de gebroeders vol overtuiging met de witte colombana (alias verdea en al in 1303 genoemd door Pietro de’ Crescenzi) en de blauwe colorino, ciliegiolo en san forte, een specifieke variant van de sangiovese die werd geselecteerd in samenwerking met dr. Roberto Bandinelli van de Universiteit van Florence.

Geen cabernet , syrah of merlot dus en evenmin hele gekke dingen in de kelder. De vinificatie houdt het midden tussen modern en traditioneel met veel aandacht voor wijnen met diepgang en karakter. Nicola is de wijnmaker en wil wijnen met structuur in een authentieke stijl. Rotofermentors stellen hem in staat om veel kleur en een zachte tanninestructuur aan de druiven te onttrekken, terwijl de lange lagering in cementen cuves en grote houten vaten van Slavonisch eiken voor een fraaie ontwikkeling van de wijnen zorgt. Vanaf 2018 zijn de wijnen biologisch gecertificeerd, een nieuwe stap in de ontwikkeling van het bedrijf en in lijn met de filosofie van de broers.

De Fonte delle Donne is een Toscana Bianco IGT, een blend van gelijke delen colombana en vermentino, waarvan een deel van de productie een lange rijping sur lie krijgt. De wijn is zeer opwekkend met een duidelijke zilte toets en een fijn bittertje; heerlijk aan tafel bij tal van lichtere (voor-)gerechten. De Sofia is een toegankelijke, smaakvolle rosé van sangiovese die fruitige aroma’s met een lekkere bite combineert. Bij de rode wijnen begint de lijn met de Le Pianette (Toscana IGT) van 70% sangiovese, aangevuld met colorino. In deze wijn vooral pure, frisse, fruitrijke tonen, ook al komt de wijn pas na een jaar of drie op de markt. Met de Casalini biedt Fibbiano haar klanten een decente Chianti Superiore (80% sangiovese en 20% ciliegiolo) met een nette structuur, grip, frisse zuren, een goede balans en een keurige houtinbreng.

Steviger zijn de l’Aspetto (80% sangiovese en 20% canaiolo) en de Ciliegiolo, allebei een Rosso Toscana IGT) met een langere lagering in hout en vooral cement en beiden lekkere eetwijnen met veel sap, smaak en (zeker de Ciliegiolo) een eigen gezicht. De Sanforte is gemaakt van een specifieke variant van de sangiovese, afkomstig uit een zeer oud deel van de wijngaard (> 100 jaar oud) en gekenmerkt door een stevige structuur. Zeer oude wijnstokken worden ook gebruikt voor de Ceppatella, officieel een 100% sangiovese, maar ook met wat druiven van onbekende planten die ‘anders’ zijn. De wijngaard is met een leeftijd van bijna 120 jaar ‘best oud’ te noemen en de wijn ervan in verschillende opzichten aanbevelingswaardig. De eerste oogst was de 2000 en de vraag is natuurlijk hoe lang deze wijn gemaakt kan blijven worden; momenteel levert de wijngaard jaarlijks nog circa 6000 flessen op, maar dat aantal zal zeker niet toenemen…. Tot die dag geniet ik echter met veel genoegen van een wijn die kracht met elegantie combineert en laat zien waartoe de druif en deze streek in staat zijn. Tijdens zijn laatste interview zei Luigi Veronelli niet voor niets dat de meest onderschatte en ondergewaardeerde wijnstreek in Italië de Colline Pisane is.

Importeur: Grapes & Bottles /  van Loon Nieuwegein

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn

Roederer in de ‘Wine Room’

Louis Roederer in het Amstel

Lunch met champagnes van Roederer bij La Rive Amsterdam

De aanwezigen waren het er allemaal over eens: je moet de week goed beginnen en de lunch op maandag 4 februari met champagnes van Louis Roederer voldeed volledig aan dit uitgangspunt. Importeur Walraven Sax nodigde verschillende bekenden uit de horeca en media uit voor een nadere kennismaking met enkele jonge en oudere jaargangen champagnes van dit befaamde wijnhuis.

Verzameld in de ‘Wine Room‘ van restaurant la Rive in het Intercontinental Amstel hotel te Amsterdam bogen de professionals zich niet alleen over een fraaie reeks wijnen, maar genoten ze ook van de wijn-spijs combinaties die sommelier Ronald Opten en Executieve Chef Roger Rassin hadden bedacht.

Opten lichtte toe hoe de wijnen hem hadden doen besluiten om niet alleen het glaswerk aan te passen aan het karakter van de champagnes en specifieke kenmerken van de gerechten, maar ook de temperatuur van de wijnen. Grotere glazen voor de jongere jaargangen om ze meer ruimte te geven voor hun nog veelal verholen capaciteit en minder koud geserveerd om de wijnen gastronomisch beter tot hun recht te laten komen.

Export area manager Stéphane Richer de Forges (wiens familie overigens eigenaar is van château La Tour de By in de Médoc) zorgde voor de inbreng van een zestal wijnen, de vintage 2002 en 2012, vintage rosé 2002 en 2012 en de Cristal 2002 en 2008, waarbij werd aangegeven dat enkele van de oudere jaargangen (in gelimiteerde oplage) nog/weer beschikbaar zijn via Walraven Sax.   

De Vintage 2002 (gedegorgeerd in 2017) werd geserveerd in een slank glas (maar uiteraard veel breder dan een flûte) is een wijn uit een zeer heet en droog jaar, waarvan veel regen eind augustus voor de nodige onrust onder de wijnmakers zorgde. Het fruit (rond 15 september geoogst) bleek echter van goede kwaliteit en heeft wijnen met een goede structuur en mooie spanning opgeleverd.
In deze tijd hanteerde (ook) Roederer een hogere dosage dan de laatste jaren, maar de 11-12 g/l is prachtige geïntegreerd  en stoort op geen enkele wijze. De aroma’s van de autolyse zijn duidelijk aanwezig en de meer aardse tonen blijken uitstekend afgestemd op het eerste gerecht, zeetong met aardpeer, kappertjesblad en hazelnoot, waarbij ook de nog altijd frisse tonen in de wijn voor een voorbeeldige harmonie zorgen. Voor mij was de 2012 wat te onstuimig bij het gerecht.

Bij kalfszwezerik met zuurkool, paddenstoelen en zwarte knoflook, werd vintage rosé geschonken, ook hier de 2012 in een groter glas. Wederom had ik een voorkeur voor de 2002 bij het gerecht dat overigens vrij intens van smaak bleek. De 2002 zorgde voor rust in de combinatie met een gepaste accentuering van fijne bitters.

Als hoofdgerecht serveerde Roger Rassin Bresse parelhoen met spitskool, hete bliksem (het was even zoeken naar een gepaste en begrijpelijke vertaling van dit oer-Hollandse gerecht voor Stéphane) en pistache. Omdat 2012 Cristal nog (lang) niet op de markt is, werd er in de serie gekozen voor de 2008 naast de 2002.  De Cristal is de inmiddels volprezen topcuvee van Roederer, want met maximale scores van diverse wijnschrijvers is van onvolprezen natuurlijk geen sprake meer. De productie van 200.000 flessen is in zekere zin gelimiteerd; een fractie van de miljoenen flessen Dom Perignon die jaarlijks op de markt worden gebracht, maar beduidend meer dan bijvoorbeeld de circa 10.000 flessen Clos du Mesnil of de gemiddeld 4000 Bollinger VV.

In de combinatie moest de 2002 het voor mij afleggen tegen de 2008. De 2002 was fraai, maar iets te braaf naar mijn zin bij het gerecht en moest zijn meerdere erkennen in de machtig mooie 2008. Wat een wijn! Kracht en finesse, soeplesse en lengte, fraicheur en rijkdom perfect in evenwichtig met elkaar; een wijn met een oneindige lengte en ultieme elegantie en een genot bij de parelhoen (en de daarna nog serveerde Remeker Rijp).

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn