Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

10CC 2010 in 010

Proeverij met 10 Corton-Charlemagne’s uit 2010 in The Millèn in Rotterdam; het verslag van Guus van Otterloo...
foto Wikipedia

Hoe vaak proeft een mens 10 witte Bourgogne Grands Crus naast elkaar uit dezelfde wijngaard en hetzelfde jaar? Ik zelden of nooit. Bijzonder dus? Ja, maar niet noodzakelijk een super-ervaring, zoals je hieronder zult zien.

Acht ervaren proevers kregen vrijdag 5 april jl. in restaurant The Millèn in Rotterdam 10 Corton-Charlemagne’s van verschillende domeinen uit 2010 voorgezet. Helaas ontbraken de CC’s van Coche-Dury en Leroy; ze zijn écht onbetaalbaar.

De wijnen:

  • Domaine Pavelot
    Medium geel, wat ver ontwikkeld in kleur, neus en smaak, mist frisheid en diepgang.
    Onvoldoende.

  • Château Genot-Boulanger
    Veel frisser en lichter van kleur. Halfrijp, een correct glas maar ver verwijderd van Grand Cru-niveau.
    Een klein zesje.

  • Denis Père & Fils
    Opnieuw een stapje omhoog. Medium body, eveneens halfrijp, voldoende frisheid en een behoorlijke diepgang en balans.
    Een goed glas maar niet meer dan “voldoende+” voor een Grand Cru.

  • Domaine Rollin Père & Fils
    Bij deze wijn gingen de meeste proevers even rechtop zitten: een frisse, elegante neus met perzik, appel en wat krijterigs; prima gedoseerd én geïntegreerd hout; voldoende vulling met wit fruit en een goede lengte. Een serieus glas dat zijn status waarmaakt.
    Zeer goed tot uitstekend.

  • Bouchard Père & Fils
    Zacht, rond en toegankelijk mèt inhoud. Net voldoende frisheid; iets karamel. Misschien een crowdpleaser, maar ook een fraaie wijn. Kan wat spannender.
    Goed+
  • Louis Latour
    Krachtiger, frisser en aromatischer dan Bouchard, maar minder mooi in balans. De zuren zijn wat hard.
    Goed-

  • Vincent Girardin ‘Quintessence” (er is ook een ‘gewone’ CC)
    Weinig ontwikkeling in de kleur; fijne, ingehouden neus met wit fruit en wat kruiden. Niet héél uitbundig, maar alles zit perfect op zijn plek. In de mond krachtig, geen spoor van vermoeidheid; prima vulling, pietsie hout. Voor mij de wijn van de middag, vooral door de perfecte balans. Voor nu tot 2024.
    Uitstekend

  • Domaine de Montille
    In 2005 heeft men dit in 1970 met pinot noir geplante perceel opnieuw ge-ent met chardonnay. Half-ontwikkelde wijn met veel concentraat. Heftig glas dat de verfijning mist die je op dit niveau mag verwachten, maar geen slechte wijn.
    Goed

  • Bonneau du Martray
    Grote naam in Corton-Charlemagne, maar in deze proeverij een omstreden wijn. Bij het inschenken wat kurk-aroma’s in de neus. Later leken deze weer te verdwijnen, maar een gevoel van onbehagen bleef. Beter in de mond, maar moeilijk te beoordelen en veel twijfel of de fles wel representatief is. Volgens sommigen dé wijn van de middag en gewoon veel te jong.
    Oordeel voorbehouden

  • Olivier Leflaive
    Wat ontwikkeling in kleur en aroma’s. Tamelijk krachtig. Aardige wijn maar komt iets tekort op Grand Cru niveau.
    Goed

Overwegingen en conclusie:
Corton-Charlemagne is niet onomstreden als Grand Cru-terroir. Te vaak halen de wijnen niet het verwachte niveau en geven ze niet het plezier dat je wilt van wijn tussen de € 75,00 en € 150,00 per fles. Misschien dat deze Grand Cru gewoon te groot is voor een homogeen kwaliteitsniveau of dat de chardonnay niet de beste druif is voor alle percelen? Van de tien geproefde wijnen presteren er slechts twee écht op Grand Cru niveau, nl. de Quintessence van Vincent Girardin (voor mij de winnaar) en de CC van domaine Rollin. Nogmaals: Bonneau du Martray verdient een herkansing; het is misschien wel de beste van allemaal!

Is 2010 een groot jaar voor witte Bourgogne?
Algemeen wordt het als een topjaar beschouwd. De geproefde CC’s  overtuigen mij daar niet van en werpen de vraag op hoe dezelfde wijnen het zouden doen uit een lastiger jaar, bijvoorbeeld 2013.  Als het in 2010 al niet lukt? Of ligt het toch aan de wijngaard? 
Échte topwijnen worden vaak te jong gedronken. Kijkend naar de geproefde wijnen: misschien dat Bonneau du Martray meer tijd nodig heeft. De CC’s van Girardin en Rollin hebben geen haast, maar ik verwacht weinig ‘winst’ bij langere rijping. Alle andere wijnen zijn op dronk. De proevers onderling verschilden flink van mening over het algemene niveau van de wijnen. Sommigen waren teleurgesteld over de hele proeverij. Voor hen misten alle wijnen ‘spanning’. Zo ver wil ik niet gaan, er zitten enkele bijzonder fraaie en lekkere wijnen tussen. Maar eerlijk is eerlijk: op dit prijsniveau is twee, misschien drie, uit tien niet genoeg.

En de lunch?
Buitengewoon aangenaam. Het is knap wat de equipe onder leiding van chef-eigenaar Wim Severein in zo’n korte tijd heeft gerealiseerd.  Wijn-spijs kwam minder goed uit de verf, maar dat vond een primaire oorzaak in het feit dat de wijnen niet voorgeproefd konden worden. 
Diverse gerechten werden echter als ‘erg prettig’ ervaren, zoals de Palamós garnaal met  eidooier, tuinboon en paprika, het piepkuiken met artisjok, puntarelle, amandel en truffel en de witvis met beurre blanc en kamille.

Importeurs (voor zover bekend):

  • Domaine Pavelot: Eduard Mol
  • Château Genot-Boulanger: Pasteuning
  • Denis Père & Fils: Terroirwijn
  • Domaine Rollin Père & Fils: Vojacek
  • Bouchard Père & Fils: Oud, Reuchlin & Boelen
  • Louis Latour: de Bruijn Wijnkopers
  • Vincent Girardin: Vinites en Tamis/VinoVia
  • De Montille: Smaragd Wijnen
  • Bonneau du Martray: de Bruijn Wijnkopers
  • Olivier Leflaive: L’Exception

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn
Spread the word