Vini ad Arte 2022 – Fred Nijhuis

Vini ad Arte

Albana en Sangiovese uit Romagna in een hoofdrol: een verslag van Luc Segal.

Luc Segal bezocht onlangs namens NCS Vini ad Arte in Faenza, proefde veel wijnen, sprak met diverse wijnmakers en tekende de volgende conclusies op.

Allereerst alle lof voor WellCom die namens het Consorzio Vini di Romagna de organisatie van Vini ad Arte verzorgde en de juiste aandacht had voor de details qua timing van alle activiteiten. Centraal stonden wijnen van de Albana en Sangiovese, maar er was ook genoeg aandacht voor andere wijnen, zoals die van lokale druivenrassen als de Famoso, Rebola en Uva Longanesi.

Albana
De historische Albana levert een breed scala aan wijnen op, variërend van stil tot mousserend en van droog tot zoet. De zoete worden gemaakt van zowel laat geoogste als ingedroogde of door de nobele rotting (pourriture noble door botrytis cinerea) aangetaste druiven en een wijn als de Scaccamatto van Zerbina behoort (ook) daardoor tot de allermooiste zoete wijnen uit Italië. Het is geen gemakkelijke druif, want hij heeft veel behoefte aan water, maar vreest tegelijkertijd vocht vanwege het risico op pourriture grise, dit ondanks z’n dikkere schil die rijk is aan tannine. De meeste droge witte wijnen van de Albana zijn goed betaalbaar; de zoete iets duurder, maar nog altijd met een aangename prijs-kwaliteit verhouding.

Sangiovese
Van de beste klonen van de Sangiovese komen verschillende uit Romagna en dat is geen toeval. Het terroir is er buitengewoon geschikt voor deze edele druif hoewel deze de wijnen een robuustere structuur kan geven dan elders in Italië. De meeste wijnen worden als Romagna Sangiovese DOC op de markt gebracht, een klein deel draagt de classificatie Romagna Sangiovese Superiore Riserva DOCG. De reguliere Sangioveses kunnen een mooi alternatief zijn voor vergelijkbare wijnen uit andere districten, de beste Riserva’s misstaan niet in een line up met grote namen uit o.a. Toscane. Het verschil is vaak een krachtiger stijl, soms gebaseerd op een vinificatie die minder op finesse gericht is.

Kritisch
Dit laatste verklaart ook de zorg van Luc t.a.v. de algehele kwaliteit van de wijnen. Hij constateerde vooral dat de tanninestructuur en zuren in rode wijnen wat hem betreft fijner hadden mogen zijn, waarbij hij soms ook aspecten als fruit en potentieel miste. Het meest enthousiast was hij over enkele zoete witte wijnen, daar waar restzoet en zuren mooi in balans waren. Op het gebied van droge witte wijnen van de Albana druif herkende hij vaak de typische kenmerken van de druif: exotisch met o.a. aroma’s van perzik en honing; iets wat hem vrolijk stemde.

Conclusies en een kanttekening
De algemene conclusies van Luc Segal over vooral de Sangiovese verbaasden ondergetekende enigszins, want doorgaans ben ik best tevreden over de kwaliteit die verschillende producenten leveren (en daarmee ben ik niet de enige in de wijnwereld). Ja, de structuur van de Sangiovese uit Romagna is anders dan die uit Chianti Classico, Montepulciano of Montalcino, maar niet per definitie slechter. Desalniettemin mogen we het oordeel van zeer ervaren proevers als Luc Segal niet onderschatten, hij vertegenwoordigt een belangrijk deel van de markt: liefhebbers van wijnen waar vooral elegantie, complexiteit en doorzettingsvermogen met elkaar in balans zijn. Dat hij dat miste in een deel van de wijnen, geeft aan dat er nog genoeg uitdagingen zijn in Romagna.
Fred Nijhuis