Fred Nijhuis

Naam
De eerste verwijzingen naar zijn naam stammen waarschijnlijk uit de 18^e eeuw, als er sprake is van de Grašac beli/Beli Graschaz als 1 van de 120 specimen die waren opgenomen in een collectie van druivenrassen uit Fruška gora, een regio in Pannonische laagvlakte in Servië. Procopij Bolić beschrijft de Grašac beli in zijn boek ‘De perfecte Wijnmaker’ uit 1812 en in 1841 wordt hij voor het eerst als weisser walschriesling aangeduid door Franz Trümmer. In de tweede editie van het ampelografisch  naslagwerk van Trümmer uit 1855 is een tekening opgenomen van de Weisser Walschrizling, als één van de 180 druivenrassen uit Styria. Welsch of Walsch verwijst daarbij naar de Walachen/Vlachen, bewoners in de Balkan die Oost-Romaanse talen spraken, allen verwant aan het Roemeens. In die tijd wordt overigens vrijwel alles ten zuidoosten van “Frankish“ (het westen), Welsch/Walsch genoemd. In 1873 wordt de Weise Walschriesling/Sladka Biela Grašica vermeld als druif in Slavonië en Kroatië, waarbij de zoete wijn van de “Italian alias Graševina” de beste wordt genoemd. De naam Italian Riesling/Riesling Italico verwijst wellicht naar zijn oorsprong in Italië (als nakomeling van de Coccola nera) en is mogelijk gebaseerd op Olasz, Hongaars voor Italiaans. In het begin van de 20^e eeuw werd de naam Grašac Beli steeds minder gebruikt, vooral omdat de Oostenrijkse wijnbouwschool in Klosterneuburg hem onder de naam Riesling Italico promoot. In het oostelijke deel van Kroatië noemt men de druif liever Graševina, want hij gedijt juist hier uitstekend en neemt zo’n 25 % van de totale aanplant voor zijn rekening. Vanwege de lange geschiedenis van de druif in Kroatië wordt hij hier als autochtoon beschouwd.