Archief – Pagina 33 – Fred Nijhuis

Calabretta, Etna in purezza

20 juli 2020

Calabretta, Etna in purezza...

De pure klasse van de unieke eigenschappen van de Etna en zijn druivenrassen worden al vier generaties gekoesterd door de familie Calabretta. Een nadere kennismaking.

Zin en onzin
Tijdens mijn workshops over de wijnen van de Etna scheidde ik de zin en onzin over vulkanische wijnen (inclusief het gezever over mineralen), bespraken we de geschiedenis, het heden en de toekomst van de regio, lichtte ik de bekende en onbekende druivenrassen toe en proefden we een groot aantal wijnen. Zo mocht ik collector’s items zoals de Magma van Frank Cornelissen laten proeven, werd ik beslist niet blij van de Vulka’s maar was ik juist erg gelukkig met persoonlijke favorieten zoals de wijnen van Girolamo Russo, Benanti, Graci, Terre Nere, Caciorgna Pietro, Passopisciaro, Benedetta en Tenuta di Fessina.

Calabretta
Een wijnhuis dat ik niet kende en waarvan ik de wijnen dus niet eerder proefde, was Calabretta. Via Facebook kwam ik in contact met Massimiliano Calabretta die me een reeks van zijn wijnen stuurde. Ik proefde ze samen met twee proefmaatjes en was onder de indruk; het bleken mooie ongekunstelde wijnen, een mix van het eigen karakter van het wijnhuis met de unieke kenmerken van de druiven en hun terroir. Ook daarom vind ik vergelijkingen van dergelijke wijnen met Bourgognes, Barolos, Vega Sicilia en enkele Super Tuscans weliswaar goed bedoeld, maar doorgaans misplaatst omdat ze het unieke karakter van de wijnen eigenlijk tekort doen.

Familie
De Calabretta’s kochten de eerste wijngaarden op de Etna aan het begin van de twintigste eeuw en wisten ze uit te breiden dankzij verschillende huwelijken. Zo verwierf Gaetano Calabretta wijngaarden door met ‘Donna Grazia’ te trouwen en kreeg hun zoon Salvatore de wijngaarden via zijn vrouw ‘Donna Concetta’ in bezit. De wijngaarden leverden een interessante hoeveelheid druiven op waarvan de wijn veelal in bulk werd verkocht en meestal in Noord-Italië terecht kwam, dankzij een zekere overeenkomst met allerlei nebbiolo’s. Het zijn Massimo & Massimiliano (respectievelijk de zoon en kleinzoon van Salvatore en Concetta) die in 1997 het familiebedrijf een nieuwe impuls geven. Massimiliano offert daar zelfs een deel van zijn werk als professor aan de Universiteit van Genua voor op. Hij laat een nieuwe productieruimte bouwen, besluit om zelf te gaan bottelen en de Calabretta’s verkopen de wijn inmiddels voor het eerst niet alleen onder de eigen familienaam, maar ook over de hele wereld.

Langzaam
Het assortiment bestaat uit een behoorlijke reeks wijnen, allen gemaakt vanuit een traditioneel en ‘natuurlijk’ oogpunt, dus met een minimum gebruik van koper en sulfiet. De druiven groeien hoog op de noordelijke helling van de Etna, daar waar de meeste wijnhuizen hun bezittingen hebben. Op de wijngaarden in de contrada’s Calderara Sottana en Taccione en rond Passopisciaro staan de bekende autochtone druivenrassen zoals de minella, carricante, nerello cappuccio en natuurlijk de nerello mascalese, aangevuld met wat pinot noir. Zeker de helft van alle wijnstokken is niet geënt, albarello gesnoeid en staan met hun originele wortelstokken in de vulkanische bodem, voornamelijk afkomstig van erupties van de Mongibello krater (alias Ellittico) die 15.000 tot 60.000 jaar geleden plaatsvonden. Deze oude vulkanische resten zijn in de loop van de tijd verweerd en hebben zich langzaam maar zeker ontwikkeld tot een vruchtbare ondergrond. Het is een fabeltje dat alle vulkanische bodems (direct) geschikt zijn voor landbouw. Allereerst moeten korstmossen de microbiologische transformatie op gang brengen door organische koolstof uit de lucht op te nemen en toe te voegen aan de lava en as. Fysieke en chemische invloeden (zon, wind en regen en reactie met o.a. kooldioxide uit de lucht) zorgt daarna voor de ontwikkeling van klei, waarna begroeiing, een toenemende verwering en afzettingen van bijvoorbeeld rivieren, voor een verdere vorming van een vruchtbare bodem zorgt. Dit proces vergt veel tijd. Regio’s rond Napels en het Noordereiland van Nieuw Zeeland zijn juist nu heel vruchtbaar dankzij uitbarstingen die respectievelijk 12.000 tot zelfs 35.000 en 4.000 tot wel 40.000 jaar geleden plaatsvonden.

Contrada
De hoogte, expositie en samenstelling van de bodem variëren behoorlijk op de Etna en zorgen voor duidelijk van elkaar te onderscheiden wijngaarden. Een deel daarvan heeft de status contrada gekregen, te vergelijken met de Cru’s zoals we die in Frankrijk kennen. Calabretta bezit percelen in de contrada’s Montedolce (Solicchiata), Feudo di Mezzo (Passopisciaro), Calderara, Taccione en Zucconerò/Zocconero (Battiati). De Calderara wordt gekenmerkt door fijn zand en veel stenen (de naam verwijst naar het vermogen van die stenen om warmte vast te houden), de basis voor wijnen met een structuur die voor bewaarpotentieel zorgt en om een lagering met meer tijd in grote houten vaten vraagt. Rond Passopisciaro vinden we ook zand, maar minder stenen en meer organisch materiaal. De wat hoger gelegen wijngaarden bij Solicchiata (780 meter t.o.v. de 680 van Passopisciaro) bezitten voornamelijk lavazand en geven elegante wijnen met dito aroma’s. De Battisti wijngaard in de contrada Zocconero ligt op 900 meter hoogte en onderscheidt zich door grotere hoeveelheden alluviaal zand.

Wijngaarden
De familie Calabretta respecteert de traditie op de Etna, maar sluit uiteraard haar ogen niet voor nieuwe inzichten en praktijken. Zo staan in de oudste wijngaarden (10 ha) wijnstokken die alberello gesnoeid zijn, terwijl men in nieuwe wijngaarden (3 ha) de Guyot-methode hanteert. Olijfbomen en andere fruitsoorten zorgen voor de nodige biodiversiteit rond de wijnstokken. Onderhoud beperkt zich tot het (veelal handmatig) bewerken van de bodem, het bijhouden van de grassen tussen de rijen wijnstokken, de behandeling van echte meeldauw (alleen de nerello cappuccio is hier gevoelig voor), koper tegen valse meeldauw (gebaseerd op de 3×10 regel: 10 mm regen, 10° C en 10 cm lange knoppen) en snoeien in het winterseizoen. De altijd aanwezige wind houdt de wijngaarden veelal droog en gezond, zodat behandelingen tot een minimum beperkt kunnen blijven. De oogst vind meestal plaats tussen 5 en 20 oktober en geschiedt handmatig, waarbij alleen kleine mandjes worden gebruikt om beschadigen (pletten) van de trossen te voorkomen.

In de kelder
De Calabretta’s beschikken over een kelder met meerdere niveaus, waarvan een deel is uitgegraven uit de vulkaanwand en voor een natuurlijke koeling en luchtvochtigheidsgraad zorgt. Een gevarieerd aanbod aan tanks, vaten en andere containers stelt de familie en hun agronoom/keldermeester Salvatore Caggegi in staat om zowel de gisting als de lagering zorgvuldig af te stemmen de behoefte van de verschillende druiven en wijnen. Qua hout werkt men voornamelijk met grotere vaten (tot 50 hl) van Slavonisch eiken. Zowel de alcoholische als de malolactische gisting zijn spontaan. Ook de witte wijnen ondergaan de malolactische gisting.

DE WIJNEN:

Carricante, Terre Siciliana IGT, 2019
Van wijngaard van 1 ha met stenige bodem, gemiddeld leeftijd 80 jaar, 5500 pl/ha, opbrengst 45 hl/ha, productie: 4000 flessen, sulfiet: 70 mg/l, alcohol 13%
Na ontstelen, korte weking op de schillen en gisting in RVS, lagering van 2 jaar, ook in RVS
Veel kleur, beluchte stijl wijnmaken, vlezig, mooie balans, floraal en ook gedroogd fruit, intrigerende eetwijn, zeer gastronomisch, heel interessant

Rosato, Terre Siciliana IGT, 2019
Nerello mascalese van jonge wijngaarden (1,3 ha) in contrada Calderara, 5750 pl/ha, opbrengst 20 hl/ha. Productie 1500 flessen, sulfiet: 40 mg/l, alcohol 13,5%
Na kort schilcontact (pista & mutta), gisting en lagering in RVS.
Wat toegeknepen in zowel geur als smaak, zoet accent, aroma’s van fruitsnoepjes, heel licht en goed fris

Pinot Nero, Terre Siciliana IGT, 2017
Kleine, jonge wijngaard van 1,0 ha op 900 meter hoogte met bodem die rijk is aan vulkanisch zand en lavamateriaal en een groot verschil tussen temperatuur overdag en ’s nachts (> 20° Celsius). 6250 pl/ha, Guyot gesnoeid, opbrengst 30 hl/ha. Productie 1300 flessen, sulfiet 25 mg/l, alcohol 13,5%
Na ontstelen spontane gisting en weking van 5 dagen in RVS; rijping in gebruikte barriques en na de blend stabilisatie in grote vaten Slavonische eiken vaten en RVS.
Wat boerse geur, heel direct, combinatie pinot aroma’s en terroir, licht kruidig

Gaio Gaio, Vino Rosso, 2017
Nerello Mascalese, Nerello Cappuccio alberello gesnoeid in jonge wijngaard van 1.3 ha ; Opbrengst 40 hl.ha, productie 4000 fl, sulfiet : 40 mg/l, alcohol 14%
Na ontstelen, gisting en weking van 7 dagen in RVS, lagering van 11 maanden in grote vaten (60/70hl) van Slavonisch eiken.
Licht gerijpte tonen, florale accenten, kruidig, verse laurier, katjesdrop, zoete specerijen als kaneel, mooie warme houttonen, prima balans, heel verteerbaar, zeer aangenaam

Sara, Rosso, Terre Siciliana IGT, 2017
14% alcohol
Warm en kruidig, wat strakker dan de Gaio Gaio, tannine en alcohol meer present, correcte balans en lengte

Piedefranco, Terre Siciliana IGT, 2017
Nerello Mascalese (ongeent) van kleine nieuwe wijngaard (0,2 ha), 6000 pl/ha, Guyot gesnoeid, opbrengst 60hl/ha, productie 600 flessen, sulfiet 30 mg/l, alcohol 14%
Na ontstelen, gisting en weking van 5 dagen in RVS, lagering van 12 maanden in (36 maanden) gebruikte barriques.
Vriendelijk in zowel geur als smaak, evenwichtig en fijn besnaard; heel toegankelijk, smakelijk en doordrinkbaar, mooi fijn rood fruit in zowel geur als smaak en afdronk.

La Contrada dei Centenari, Vino Rosso, 2017
Van de Solicchiata contrada, opgedragen aan de overgrootouders en alle honderdplussers uit de buurt van de wijngaarden. Alcohol 14,5%
Niet de beste fles; oordeel voorbehouden

Nonna Concetta, Nerello Mascalese, Sicilia IGT, 2016
Selectie trossen van honderdjarige planten in Passopisciaro, opgedragen aan grootmoeder Concetta.
Alcohol 14%
In eerste instantie een beetje eigenwijze, boerse geur, in de mond vol sappig, met fraaie vulling en uitstekende balans tussen fruit en hout, veel rood fruit, volatiel accent, maar blijft in balans en drinkt erg prettig door, doet het uitstekend bij allerlei gerechten.

Nerello Cappuccio, Terre Siciliana IGT, 2015
Van kleine (0,3 ha), jonge wijngaarden; 6250 pl/ha, Guyot gesnoeid, opbrengst 25 hl/ha, productie 1000 flessen, sulfiet 45 mg/l, alcohol 14,5%
Na ontstelen, gisting en weking van 5 dagen in RVS, lagering in gebruikte barriques, stabilisatie in grote vaten Slavonisch eiken en RVS.
Fraaie geur, uitnodigend met rijp rood fruit en smeuïge tonen van zoete specerijen, in de finale wat tannine, maar alles blijft keurig in balans

Vigne Vecchie, Sicilia IGT, 2011
Nerello mascalese van contrada’s Calderara Sottana en Taccione, 80 jaar oude planten, 5500 pl/ha, alberello gesnoeid, opbrengst 35 hl/ha, productie 13.000 flessen, sulfiet 70 mg/l, alcohol 14,5%
Na ontstelen, gisting en weking van 5 dagen in RVS, lagering van 60 maanden in grote vaten (60/70 hl) Slavonisch eiken en nog eens 12 maanden in fles.
Niet de beste fles, oordeel voorbehouden.

Vigne Vecchie, Sicilia IGT, 2010
alcohol 14,5%
Zeer fraaie geur, verfijnd en complex met aroma’s van rijp rood fruit, een kruidige toets en een voorbeeldige balans tussen zoet fruit, frisse zuren en hout; smetteloze wijn, absolute aanrader met veel finesse en mooie lengte.

Conclusie:
De wijnen van Calabretta verbaasden met op bijzonder aangename wijze. Voor mij eerst onbekend, maar nu beslist een favoriet. Heerlijk eigenwijs en wars van marketing- en vinificatietrucjes. Puur fruit en een ongekunstelde vinificatie, eigenlijk zoals het hoort. Calabretta: Etna in purezza.

En dan nog meer goed nieuws: Calabretta wil dolgraag vertegenwoordigd worden op de Nederlands markt.
info@calabretta.net

Proeverij en workshop ‘Delle Venezie’

15 juli 2020

Proeverij en workshop 'Delle Venezie'

In 2018 ontstond in Italië een grensoverschrijdende DOC. Een nieuw consortium verenigde de wijnen uit zowel Friuli-Venezia Giulia als de Veneto en Trentino in een nieuwe, alles omvattende DOC: Pinot Grigio delle Venezie. Nijhuis Consultancy & Services presenteert ze tijdens een proeverij en workshop.

De nieuwe DOC werd in 2017 geïnitieerd als reactie op de toenemende populariteit van Pinot Grigio uit de betreffende delen van Italië. Nieuwe reglementen moeten wildgroei inperken, misbruik voorkomen, de kwaliteit van de wijnen verbeteren (en borgen) en een verantwoord evenwicht op de markt met een bijbehorende prijsstabiliteit mogelijk maken. De nieuwe DOC behoort met 26.000 hectare aan wijngaarden tot de grootste appellaties ter wereld en vertegenwoordigt maar liefst 42% van de mondiale pinot grigio-productie.

Nijhuis Consultancy & Services (NCS) organiseert i.s.m. het Consorzio een speciale workshop rond dit nieuwe fenomeen en stelt professionals en particuliere connaisseurs graag in de gelegenheid nader kennis te maken met de nieuwe DOC. Tijdens de workshop komen alle relevante aspecten van de DOC aan bod, dus zowel de geschiedenis en terroir als de druif, de reglementen en de vinificatie.

Een brede selectie wijnen ontbreekt uiteraard niet en te proeven zijn de wijnen van o.a. Albino Armani, Ca di Rajo, Cantina Colli Euganei, Cantina Di Bertiolo, Cantina Di Castelnuovo Del Garda, Cantina Duso, Dal Cero, De Stefano, Delibori, Enotria Tellus, Farina, International Wine Group, Le Rive, Mondodelvino Group, Monteci, Montelvini, Piera Martellozzo, Santa Sofia, Tinazzi, Villa Sandi en Vitevis. Naar verwachting zullen de komende tijd nog meer producenten aansluiten.

Een aantal van deze wijnhuizen is nog niet vertegenwoordigd in Nederland of aanwezig in de horeca en NCS nodigt daarom ook importeurs, restaurateurs en sommeliers uit om nader kennis te maken met de wijnen. Speciaal voor hen wordt voorafgaand aan de reguliere workshop een open, doorlopende proeverij georganiseerd.

Tijdens deze proeverij zijn uitsluitend de wijnen te proeven; er zijn geen producenten of importeurs aanwezig. Een ideale gelegenheid voor diegenen die een nieuw wijnhuis voor hun assortiment of wijnkaart zoeken en vooral ongestoord willen proeven.

Programma:
14.00 – 17.00: Doorlopende proeverij voor genodigden en geregistreerde professionals
19.30 – 22.00: Workshop Delle Venezie met alle achtergrond informatie over de DOC en de wijnen.

Datum: donderdag 10 september 2020:
Locatie: Dorpshuis, Sint Antoniestraat 5, 4176 BH Tuil (nabij kruising A2-A15 / brug van Zaltbommel)

Voor informatie en aanmeldingen: fred@fred-nijhuis.nl

Deel dit bericht:

Tenuta di Biserno

6 juli 20206 juli 2020

Tenuta di Biserno

Nadere kennismaking met dit relatief nieuwe domein aan de Toscaanse kust.

Lodovico (1943) en Piero Antinori (1938) zijn echte broers. Echt niet alleen omdat ze dezelfde vader en moeder hebben en dus daadwerkelijk directe bloedverwanten zijn, maar ook omdat hun relatie net zozeer gekenmerkt wordt door de gezamenlijke strijd tegen anderen als een onderlinge, broederlijke competitie.

L&P
In 1966 ging hun vader Niccolo Antinori met pensioen en stelde hij Piero aan als zijn opvolger. Lodovico (toen pas 23) werd eveneens bij het bedrijf betrokken, maar in een bescheiden rol. Desalniettemin sierde de etiketten van de wijnen van Antinori hun beider voorletters: L&P Antinori, zoals hun gelijknamige voorvaderen in 1895 het bedrijf Cantine dei Marchesi Piero e Lodovico Antinori noemden. Lodovico vertrok in die tijd naar Amerika en was slechts zijdelings bij de familiezaken betrokken. Hij was vooral actief in de journalistiek en de filmindustrie en werkte slechts af en toe met de Amerikaanse importeur van Antinori in New York. Zijn passie voor de wijnwereld werd echter aangewakkerd door het succes van Sassicaia en Tignanello. In 1980 lieten Lodovico en zijn zus Ilaria hun broer Piero weten dat ze het familiebedrijf wilden verlaten, waarna beiden werden uitgekocht. Lodovico besloot een ‘statement’ te maken en, gedreven door ambitie en emotie, zijn geld te investeren in een ambitieus en prestigieus nieuw project: Tenuta dell’Ornellaia.

Pijnlijk
Het succes van Ornellaia kent zijn weerga niet en Lodovico lijkt de ‘koning te rijk’. Toch is het niet alles goud wat er blinkt. In 1999 verkoopt hij onder financiële druk een deel van de aandelen aan de familie Mondavi, dat in 2002 ook het resterende deel overneemt. Mondavi had in die tijd echter een overeenkomst met de Frescobaldi’s die erin voorzag dat zij automatisch mede-eigenaar werden van alle Mondavi-bezittingen. Zo zag de familie Antinori één van hun kroonjuwelen langzaam maar zeker (in 2005 werd de volledige overname van Ornellaia door Frescobaldi voltooid) verdwijnen in de handen van een eeuwenoude concurrent. Onvermijdelijk en pijnlijk.

Bellaria
In 1994 wordt Lodovico geattendeerd op ‘Bellaria’ een landgoed bij Bibbona, even ten noorden van Bolgheri. Lodovico ziet er mogelijkheden voor de uitbreiding van de wijngaarden van Ornellaia, maar tot een aankoop komt het niet, niet in de laatste plaats door alle ontwikkelingen rond Ornellaia. In 1999 verkoopt Lodovico Ornellaia, maar wijn zit nu eenmaal in zijn DNA, dus de wens om toch weer wat te gaan doen, blijft onverminderd aanwezig, inclusief zijn interesse in Bellaria. Hoewel dat volgens mij nooit hardop is uitgesproken, kan ik me voorstellen dat het verlies van Ornellaia Piero en Lodovico extra hebben gestimuleerd om de wereld te laten zien dat ze wel degelijk willen en kunnen samenwerken. Waren ze ten tijde van Ornellaia een soort concurrenten, nu benaderen ze Umberto Mannoni, de eigenaar van Bellaria’ gezamenlijk en wordt besloten er samen een nieuw wijndomein te beginnen: Tenuta di Biserno.

Druiven

Lodovico is de man die het nieuwe avontuur leidt en laat op grond van bodemanalyses tussen 2001 en 2005 cabernet franc, merlot, petit verdot, cabernet sauvignon en syrah aanplanten, alles zorgvuldig afgestemd op de eigenschappen van de terroir en de verschillende druivenrassen. De Cabernet franc gaat naar de hoger gelegen percelen met meer grind, syrah naar de lagere, meer zanderige dichter bij de zee, op Campo di Sasso bij La California, enkele kilometers van Tenuta di Biserno zelf. De gemiddelde plantdichtheid bedraagt 6500 pl/ha en opvallend is de keuze van Lodovico om een deel van de cabernet franc de rijen niet parallel aan de kustlijn te plaatsen, maar juist haaks daarop om de druiven beter te laten rijpen. Tussen de rijen wordt gras gehouden om een te onstuimige groei te beperken en ook hierdoor de opbrengst terug te brengen tot circa 1 kg per plant voor de hogere kwaliteitswijnen. Zijn vriend en consultant Michel Rolland wordt ingeschakeld voor de nodige adviezen en in Bordeaux ontmoet hij de Zweedse oenoloog Helena Lindberg (1964). Direct na het voltooien van haar studie treedt ze in dienst als wijnmaker van Biserno. Het enige wat Lodovico nog mist is sauvignon blanc. Al in zijn tijd bij Ornellaia werkte hij met deze druif en hij verlangt naar een nieuwe wijn van deze door hem zo geliefde druif. De terroir van Biserno lijkt er echter minder geschikt voor, dus wijkt hij uit naar…. Mount Nelson in Marlborough, Nieuw-Zeeland… Daar wordt Campo di Sasso opgericht en zo kan Helena jaarlijks twee oogsten voor haar rekening nemen. Zoals Lodovico ‘iets’ met sauvignon blanc heeft, zo wil dochterlief Sophia (1999) graag een rosé. Helena Lindberg merkt op dat ze daar niet veel ervaring mee heeft, maar Lodovico heeft daar een simpele oplossing voor. Kort daarna staan Christian en Jean-François Ott voor de deur om Helena alle geheimen van een goede rosé te verklappen; altijd makkelijk als je goede vrienden hebt…

De wijnen
De eerste wijn die de Antinori’s op de markt brengt is de 2003, Insoglio del Cinghiale, vrij vertaald; “De schuilplaats van de wilde zwijnen”, misschien wel een knipoog naar allerlei criticasters die de handel en wandel van de betrokken Antinori’s niet altijd positief bejegenen. Mijn ervaringen met de eerste jaargangen van de Insoglio waren niet onverdeeld positief, zoals ik ook heel lang moeite had met de Le Volte van Ornellaia. De wijnen waren technisch gezien beslist correct, maar ze overtuigden me niet, ondanks allerlei lovende woorden van diverse van mijn collega’s. In principe was mijn kritiek op de wijnen niet zo heel vreemd; de stokken waren piepjong, het team nog maar net begonnen, van een duidelijke stijl nog geen sprake en ‘last but not least’ ik laat me niet zo snel beïnvloeden door ‘namen’. Naar mijn mening was er beslist sprake van potentieel, maar wat de wijngaarden en de wijnmakers nog nodig hadden was tijd; aan alle andere voorwaarden voor succesvolle wijnen was al wel voldaan. Geduld is een schone zaak en we moeten ook beroemde wijnhuizen soms wat tijd gunnen om hun draai te vinden en de kwaliteit van de wijnen in balans te laten komen met hun imago en prijzen.

W&S
Importeur van Tenuta di Biserno in Nederland is Wine & Spirits in Den Haag, waarvan de directeuren Winston van Eijkelenborg en Damiano Piacenza, Niccolò Finizzola (marketing & hospitality manager van Tenuta di Biserno) hadden uitgenodigd voor een proeverij (met diner) in de nieuwe wijnbar en wijnwinkel Gastrovino La Liguria te Leidschendam. Het bleek een uiterst onderhoudende én smakelijke eerste proeverij na de Covid-19 lock down.

SOF, Tenuta Campo di Sasso, Rosato Bibonda, 2019
cabernet franc (60%) syrah (40%); vinificatie in RVS; productie tot 12.000 flessen
Een wijn die aantoont dat sommige rosé wijnen tijd nodig hebben en niet altijd maar binnen een jaar gedronken moeten worden zoals een collega onlangs verkondigde.
Mooie structuur, maar de wijn is nog erg onrustig in zowel geur als smaak, bijna hard te noemen en geeft nog niet wat hij in zich heeft. Nog even wachten dus…
Consumenteprijs: € 26,95

SOF, Tenuta Campo di Sasso, Rosato Bibonda, 2018
Deze jaargang toont zich nu nog altijd jeugdig, maar open en heerlijk genietbaar met een structuur die om eten vraagt. Drink deze fraaie, vlezige, opwekkende rosé nu of laat hem nog wat verder rijpen; is geen enkel probleem. Zeer fraai!

Insoglio del Cinghiale, Tenuta Campo di Sasso, Toscana IGT, 2018
syrah (35%), merlot (35%), cabernet (25%), petit verdot (5%); Gisting en weking van 2-3 weken in RVS op maximaal 28° Celsius, gevolgd door malo en lagering van enkele maanden, 40% vier maanden in gebruikte barriques Frans eiken. De productie bedraagt gemiddeld 400.000 flessen.
Toegankelijke wijn voor iedereen en alledag, rijpe tannine, gemiddelde structuur, correcte balans en lengte, bittertje doet het goed bij eten.
Consumenteprijs: € 24,95

Insoglio del Cinghiale, Tenuta Campo di Sasso, Toscana IGT, 2017
Wat meer syrah dit jaar; zachter van structuur; iets minder krachtig (2017 had wat last van regen); ook daardoor elegant met een prima balans en gemiddelde lengte; nu prima op dronk.

Il Pino di Biserno, Tenuta di Biserno, Toscano IGT, 2017
cabernet franc (30%), merlot (35%), cabernet sauvignon (12%), petit verdot (23%)
Na de gisting en weking van 3-4 weken in RVS op 28° Celsius, malo en lagering, klein deel in RVS, rest in zowel nieuwe als gebruikte barriques van Frans eiken. Productie gemiddeld 100.000 flessen.
Een beetje eigenwijze wijn, strak met wat stroeve accenten van tannine; goede balans, maar vraagt om eten. De wijn is (nu?) erg direct en blijft m.i. een beetje hangen in goede bedoelingen; presenteert zich eerder terughoudend dan soepel en vrijgevig.
Consumentenprijs: € 49,95

Il Pino di Biserno, Tenuta di Biserno, Toscano IGT, 2015
Mooie geur, rijp donker fruit, alcohol duidelijk aanwezig; veel verse tuinkruiden in zowel geur als smaak; eetwijn, ook omdat in de finale de tannine en het hout wat meer naar voren komen.

Biserno, Tenuta di Biserno, Toscano IGT, 2017
cabernet franc (60%), merlot (30%), petit verdot (10%)
Gisting en weking van 3-4 weken in RVS op 28° Celsius, gevolgd door malo in zowel RVS (40%) als hout en lagering van 15 maanden in mix nieuwe en gebruikte barriques Frans eiken. Productie gemiddeld 40.000 flessen.
Mijns inziens gaat hier dus alles helemaal goed. Een buitengwoon aantrekkelijk wijn met alle elementen die we in een wijn willen aantreffen: rijp fruit (mix rood en zwart), een rijke maar vooral rijpe tanninestructruur, energiek en sappig, even breed als diep met fijne zuren voor een perfecte balans en met een voorbeeldige inbreng van hout. Ik zou niet weten hoe deze wijn te verbeteren is! Je kunt uiteraard over de prijs dicussieren, maar op de wijn is werkelijk niets aan te merken!
Doe maar die maar!
Consumenteprijs: € 125,00

Biserno, Tenuta di Biserno, Toscano IGT, 2016
Wat fijner en ook wat lichter van structuur dan de 2017, maar een complete, elegante wijn met een zonnig karakter, uitstekende balans en nu al heerlijk op dronk. Blijft aanbevelingswaardig.

Lodovico, Tenuta di Biserno, Toscano IGT, 2015
De meest prestigieuze wijn uit de collectie en gebaseerd op het succes van cabernet franc aan de kust. De fantastische resultaten met deze druif bij o.a. Le Macchiole, inspireerden de Antinori’s ook deze druif aan te planten op Tenuta di Biserno. Een specifieke wijngaard bleek fenomenaal fruit te geven en besloten werd dit te eren met een eigen wijn.
Lodovico liet de eerste monsters van de wijn proeven aan een goede vriend van hem, bekend als een liefhebber met
misschien wel de grootste particuliere wijnkelder ter wereld. De bewuste connaisseur was van alles onder de indruk, met uitzondering van de beoogde naam. Als je hem zo noemt, koop ik geen fles; als je hem de naam geeft die ik nu op een papiertje schrijf dat je straks mag bekijken, dan koop ik 50% van de eerste oogst. Hier heb je alvast een blanco cheque… Om meerdere redenen ‘an offer you can’t refuse…’ en zo geschiedde het dat de wijn nu de wijn ‘Lodovico’ draagt.
cabernet franc (70%), petit verdot (30%)
Gisting en weking van 3-4 weken in RVS op 28° Celsius, gevolgd door malo in zowel RVS (20%) als hout en lagering van 16 maanden in nieuwe vaten Frans eiken. Productie gemiddeld 10.000 flessen.
Indrukwekkend in alle opzichten, zeer diep, kracht en intens, maar nimmer hard; massa’s rijp donker fruit, een subtiele kruidigheid, perfect gerijpte tannine, mooie zuren, ultieme finesse en balans en ga zo maar door; alleen superlatieven zijn hier op zijn plaats, ook ten aanzien een prijskaartje van € 375,00. Het is dat ik een structureel gebrek heb aan ‘blanco cheques’, want anders…

Lodovico, Tenuta di Biserno, Toscano IGT, 2013
Ook deze wijn overtuigt, waarbij de structuur wat minder gul en rijk is dan de 2015. Veel sap en smaak en zowel de inhoud als lengte en diepgang zijn zeer fraai te noemen. Geen echte kritiek op de wijn dus, maar persoonlijk zou ik het geld voor 1 fles Lodovico, liever investeren in 2 tot 3 flessen Biserno 2017.

Meningen
De pers is over het algemeen erg positief over de wijnen van Tenuta di Biserno en dat is om meerdere redenen begrijpelijk. Ik ervaar echter steeds meer dat punten worden uitgedeeld om mensen te ‘pleasen’ en met mensen bedoel ik dan niet de consument, maar vooral producenten, PR-bureaus, marketingafdelingen, uitgeverijen en de schrijver zelf. Dat ongebreidelde enthousiasme levert allerlei vraagtekens op. Kunnen we ons nog veroorloven realistisch en kritisch te zijn; niet alleen richting de wijnen die we proeven, maar ook t.a.v. wat we er over schrijven? Een Amerikaanse collega deelde onlangs 98+ punten uit voor de Biserno 2018 en 99 punten voor de Lodovico 2015. Voor Tenuta di Biserno zijn dergelijke loftuitingen natuurlijk heel erg fijn, maar wat moet een consument met dergelijke scores? Laten we eerlijk zijn; is er een aantoonbaar verschil tussen 98+ en 99 punten? Als er al een onderscheid te maken is, dan is dit gebaseerd op emotie, waarmee direct wordt aangetoond dat beoordelingen van wijnen in punten geen reële en zeker geen absolute waarde hebben.

Laat ik duidelijk zijn, de Biserno 2017 is een fenomenaal mooie wijn, een wijn die ik met zeer veel genoegen wil drinken en, ondanks een forse prijs van circa € 125,00 per fles, zelfs zou willen kopen. En geloof me, meer dan € 50,00 voor een fles wijn betalen vind ik meestal overdreven en meer betaal ik alleen als het om iets heel bijzonders gaat, bijvoorbeeld voor speciale cuvee met een zeer beperkte oplage. Absurd dure wijnen waar honderdduizenden of zelfs miljoenen flessen van gemaakt worden (zoals de nodige cru’s uit Bordeaux of niet al te domme Champagnes) (en waarvan alleen de naïevelingen onder ons geloven dat al die flessen uit één tank of vat komen, van één botteling afkomstig zijn en daardoor allemaal dezelfde kwaliteit hebben), zijn aan mij niet besteed. Maar ik dwaal af, geloof ik…

De Biserno 2017 is dus fraai, zeer fraai; voor mij is dat een voldongen feit. Dat gezegd hebbende, moet tegelijkertijd geconcludeerd worden dat de Lodovico een wijn is van een totaal andere orde: dieper, breder, fijner, complexer, oneindig veel beter in alle opzichten. Het verschil tussen beide wijnen is aanzienlijk en is op geen enkele manier in punten uit te drukken. Waar de 98+ voor de Biserno een compliment is kan begrijpen, vind ik de 99 punten voor de Lodovico 2015 een regelrechte belediging. Gevraagd naar de verklaring waarom deze Lodovico geen 100 punten heeft gekregen, was deze even schokkend als ridicuul: De betreffende collega achtte het ontbreken van een ‘design barricaia’ van doorslaggevende betekenis. Naar mijn mening is dit het bewijs dat je als wijnschrijver niet begrijpt wat je taak is of wat de consequenties van je scores zijn. Ze zijn misschien leuk voor een kleine groep intimi of fanatici, maar toen ik ‘normale’ mensen vroeg hoe zij dat soort scores interpreteren, was het antwoord: “Geen idee, wat ik daar mee aan moet, elke logica ontbreekt…”. Wijnschrijven is teveel ‘big business’ geworden en dat stemt me droevig. Gelukkig brengen verschillende wijnen van Tenuta di Biserno me een gelukzalige glimlach op het gezicht en doen ze (de meeste van) mijn frustraties als sneeuw voor de zon verdwijnen. 😉

Tenuta Argentiera

9 juli 20204 juli 2020

Tenuta Argentiera

Alle wetenswaardigheden van dit domein in de DOC Bolgheri

Rond 1990 reisde ik langs de Toscaanse kust op zoek naar de mensen achter de nieuwste generatie Italiaanse topwijnen zoals Sassicaia, Ornellaia en Solaia. Ik leerde er pioniers kennen als Michele Satta, Eugenio Campolmi, PierMario Meletti Cavallari, Rita Tua en Tibor Gál en dronk er enkele keren een ‘caffè’ met Marchese Nicolò Incisa della Rochetta in zijn favoriete bar in Bolgheri. Ik genoot van de energie die in de regio heerste; het bruiste er van de nieuwe initiatieven en iedereen experimenteerde er lustig op los. Dat alles resulteerde ook in wijnen die op geen enkele manier met elkaar te vergelijken waren, niet met die van andere producenten of die van het betreffende wijnhuis zelf. In die jaren was er elk jaar wel een andere blend of nieuwe aanpak qua vinificatie of rijping, niet zelden geïnspireerd op de komst van een nieuwe collega of verse consultant. De streek genoot een ongekende populariteit dankzij de stijl van de wijnen en de uitgekiende marketing ervan, gericht op de zwakheden en voorkeuren van de internationale pers en een volgzame markt voor dikke, donkere wijnen van overrijpe druiven met heel erg veel hout. “Wil je ook wel eens een lekkere Bordeaux drinken, koop dan een Bolgheri DOC”, werd ooit gezegd, doelend op het gebruik van Franse druiven die aan de Toscaanse kust gelukkig wel goed rijpen…

Persoonlijk had ik het wel een beetje gezien na de streek en haar wijnen enkele jaren te hebben gevolgd. Ik had de indruk dat alles op elkaar begon te lijken, was van mening dat de prijzen niet in balans waren met de kwaliteit en merkte dat de stijl me begon tegen te staan. Ik bleef een fan van Sassicaia en le Macchiole en de I Castagni van Michele Satta is nog altijd een favoriet van me, maar veel andere wijnen doen me weinig en zou ik zelf nooit kopen, zoals ik evenmin een liefhebber ben van de nodige Napa-Valley wijnen. Tijdje geleden mocht ik daar weer eens een zeer befaamd exemplaar van proeven en liet het glas na 1 slok staan; dodelijk saai en vermoeid vond ik hem. Ik vroeg me af waarom mensen twee tot driehonderd euro willen betalen voor een kleffe bak aardbeienjam met teveel hout. Aan de Toscaanse kust treffen we dat soort wijnen ook aan, de ene is er nog duurder dan de andere, waarbij de kwaliteit regelmatig ondergeschikt is aan het imago. Toen ik werd uitgenodigd om enkele nieuwe oogstjaren van Tenuta Argentiera te proeven en ze on-line te bespreken, had ik dus de nodige bedenkingen. Vorige ervaringen met de wijn waren niet echt positief, maar eerlijk is eerlijk, er kan van alles veranderen. Elk jaar is weer een nieuwe ronde met nieuwe kansen en je moet iedere wijn met een open vizier benaderen, ook als je hem blind proeft.

En zo kwamen er toch vier wijnen van Tenuta Argentiera op tafel…

Della Gherardesca
Tenuta Argentiera is een relatief nieuw domein in een streek met een geschiedenis die duizenden jaren oud is. De naam verwijst naar de oude zilvermijnen in de regio, waar ook het zuidelijke deel van de Toscaanse kust, de Costa d’Argento, haar naam aan dankt. Ook het daar gelegen Monte Argentario (ooit een eiland) heeft haar link met zilver. In de 4e eeuw n. Chr was het in bezit van Romeinse geldschieters, in het Latijns ‘argentarius’ genoemd; ‘lener van zilver’. Voor mij is de kuststreek rond Bolgheri eerder een goudkust, met zilver redt je het daar meestal niet meer ;-)

Voor de wijnbouw aan de kust begon het met de opkomst van de familie della Gherardesca. Stamvader van de familie is Gherardo, nazaat van Pemmo, graaf van Friuli en vader van de gebroeders Ratchis en Aistulf, koningen van de Longobarden in de 8^e eeuw. Beroemd waren ze, en dat niet alleen omdat Graaf Ugolino door Dante (1265-1321) werden genoemd in zijn La divina commedia. De Gherardesca’s verwierven in de loop van de tijd de heerschappij over tal van gemeenten langs de Toscaanse kust, van Pisa tot en met Volterra, inclusief Bolgheri, Donoratico, Montescudaio, Guardistallo, Riparbella, Settimo, Castagneto en Segalari. Uiteindelijk viel vrijwel de gehele Toscaanse kust (en voor de zekerheid nog wat delen van Sardinië) onder hun macht en in de 18^e eeuw werd titels als graven van Donoratico, Castagneto, Settimo, Pietra Rossa en Bolgheri toegekend. Formeel werden ze toen ook eigenaar van tienduizenden hectaren grond, diverse kastelen en 86 wachttorens, ooit gebouwd om de streek (en de familie) te beschermen tegen invallen van o.a. de Noord-Arabische Saracenen.

De eerste wijnen
Vanuit hun kasteel in Castagneto (gebouwd in het jaar 1000) overzag de familie Gherardesca grote delen van hun bezittingen en maakte men er sinds de 17e eeuw ook wijn. Deze was niet echt van belang; de meeste grond langs de kust bestond uit bos of moeras en wilde zwijnen en muggen voelden zich er beter thuis dan wijnranken. Guido Alberto della Gherardesca (1780-1854) bracht daar verandering in. In 1833 werd hij huismeester van groothertog Leopold II van Toscane en was o.a. verantwoordelijk voor wijn en spijs (en hun combinaties) aan het hof. Zijn passie en kennis van zaken (o.a. opgedaan in Frankrijk) deden hem besluiten ook zelf kwaliteitswijnen te maken op zijn landgoederen in de Maremma. In samenwerking met Giuseppe Mazzanti legde hij bijvoorbeeld de eerste experimentele wijngaarden aan bij Capanna di Castiglioncello, de bakermat van Sassicaia. Door de komst van de phylloxera en andere rampen stokte de wijnbouw echter al aan het eind van de 20^e eeuw, waarna het decennia stil bleef aan de Toscaanse kust.

San Guido en Guado al Tasso
De regio begint aan een nieuw en belangwekkend hoofdstuk in de geschiedenis door het huwelijk
van Giuseppe della Gherardesca (1876-1968) en zijn Amerikaanse vrouw Harriet Richmond, in regio Enrichetta genoemd, Taylor (1873-1934). Ze krijgen twee dochters, Carlotta (1904-2003) en Clarice (1909-1998), waarvan Clarice trouwt met Mario Incisa della Rochetta (1899-1983) en Carlotta met Niccolò Antinori (1898-1991). Na het overlijden van Giuseppe in 1968 wordt het bijna 10.000 hectare grote landgoed verdeeld in twee stukken, de Tenuta’s San Guido en Guado al Tasso. Deze verdeling én de huwelijken van Clarice en Carlotta, vormen de start van de relatie van de families Antinori en Incisa della Rochetta en daarmee de renaissance van de Italiaanse wijnbouw. In 1968 wordt de eerste commerciële Sassicaia gemaakt (jaargangen daarvoor waren voor eigen gebruik), in 1971 gevolgd door Tignanello.

In een andere tak van de omvangrijke della Gherardesca familie, met Alberto Guido (1851-1931) als gemeenschappelijke voorvader, komt Gravin Alessandra della Gherardesca (getrouwd met Graaf Franco Spalletti Trivelli) in 1984 te overlijden en worden haar bezittingen (inclusief het Castello di Bolgheri) geërfd door dochter Franca Spalletti Trivelli (1927-2010). Zij was getrouwd met Graaf Clemente Zileri Dal Verme en had 3 kinderen, waaronder Federico Zileri, Conte dal Verme degli Obbizi. Hem komen later in dit verhaal weer tegen.

Schermata-2018-11-22-alle-17.57.53-700x430

220px-Coat_of_arms_of_the_House_of_della_Gherardesca.svg

Castello di Bolgheri, Bolgheri, Tuscany, Italy

Serristori
De huidige 500 hectare aan grond van Tenuta Argentiera (ooit waren het er meer dan 1500) was eeuwenlang in het bezit van de familie Serristori, waarvan de geschiedenis teruggaat tot de 12^e eeuw. Ook deze familie stond bekend om hun rijkdom en belangrijke posities, zowel religieus als politiek. Herinneringen aan hun roemrijke historie zijn o.a. het in 1520 gebouwde Palazzo Serristori langs de Arno in Florence en de historische villa in Figline (e Incisa) Valdarno ten zuid-oosten van Florence. Deze laatste stelde de familie ter beschikking voor de oprichting van een ziekenhuis dat sedertdien hun naam draagt. Oorspronkelijk behoorde het landgoed tot Tenuta di Donoratico, eigendom van de della Gherardesca’s. De Serristori’s kregen het in 1517 in bezit en zagen het in eerste instantie vooral als vakantieoord. Rond 1660 werd het majestueuze Villa Serristori gebouwd, naar verluid gebouwd op de plaats waar ooit kasteel Donoratichino zou hebben gestaan. Het hoofdgebouw was de officiële residentie van de Serristori’s en domineerde de omgeving, maar liep in de Tweede Wereldoorlog zware schade op en raakte ernstig in verval, niet in de laatste plaats omdat de familie Serristori ophield te bestaan door een gebrek aan mannelijke erfgenamen.

Fratini
In eerste instantie kwam het domein in handen van de familie Bossi-Pucci, door het huwelijk van Umberto Bossi-Pucci met Sofia Serristori, om in de jaren ‘70 van de vorige eeuw eigendom te worden van orthopedisch chirurg Oscar Scaglietti uit Bologna. In 1990 wordt driekwart van de aandelen van het domein gekocht door de gebroeders Corrado en Marcello Fratini, ondernemers uit Florence. Het resterende deel komt in handen van Piero Antinori, die er (uiteraard) ook wijnen maakt. In 1999 is er sprake van een nieuwe start als Fingen, de investeringsmaatschappij van de Fratini’s (o.a. actief in mode, onroerend goed, designer outlets en financiën) alle aandelen in bezit krijgt. De Fratini’s hebben grootse plannen met Argentiera, o.a. gestimuleerd door de komst (ook in 1999) van Angelo Gaja in de streek. Zo wordt er o.a. gewerkt aan het omvormen van het domein tot een wine resort. Hun plannen krijgen evenwel een andere wending als ze Tenuta Argentiera in 2015 verkopen aan de Oostenrijker Stanislaus Turnauer, eigenaar van Constantia Industries, met ondernemingen in sectoren als de bouw, meubelindustrie, sportartikelen, machine- en generatorindustrie, luchtvaart en energietechnologie.

Tenuta Argentiera
De komst van Turnauer in 2015 heeft vooralsnog geen grote veranderingen teweeg gebracht bij Argentiera. De wijnmaker is nog altijd Nicolò Carrara (sinds 2009) en consultant Stephane Derenoncourt werkt al sedert 2003 voor het bedrijf. Algemeen directeur is Federico Zileri, een goede bekende in- en van de streek, want hij is nu eenmaal de zoon van Franca Zilera Fal Verme – Spalletti Trivelli, erfgenaam van Gravin Alessandra Spalletti Trivelli – della Gherardesca en daarmee o.a. mede-eigenaar van Castello di Bolgheri. Zo zijn de (nazaten van de) della Gherardesca’s weer in beeld bij Argentiera 😉. De overname en het vele geld achter de onderneming zijn natuurlijk niet onopgemerkt gebleven. Toeval of niet (volgens mij bestaat dat niet), maar de 2015 Argentiera Bolgheri Superiore eindigde in 2018 op de tweede plaats in de verkiezing Italian Wine of the year van een niet nader te noemen collega van me. Je kunt slechter beginnen, hoewel je altijd vraagtekens kunt zetten bij dergelijke beoordelingen. Deze week nog noemde een medewerker van een toonaangevende wijnproducent de betreffende wijnschrijver een hoer; niet heel subtiel en zeker niet bedoeld als compliment, maar hij had er ongetwijfeld een reden voor…

De wijngaarden
De 80 hectare aan wijngaarden van Tenuta Argentiera liggen tussen Donoratico en San Vincenzo op een heuvel dicht bij de kust met uitzicht op de Middellandse Zee richting Corsica. Het zijn de hoogst gelegen wijngaarden (200 meter) in de regio en dat betekent een groter verschil in temperatuur met de meer noordelijk en lager gelegen wijngaarden bij Castagneto Carducci en Bolgheri. Overdag is het er tot 2 graden Celsius koeler, ’s nachts zelfs tot 4 graden. Onderzoek heeft 44 te onderscheiden percelen zichtbaar gemaakt, hoger of lager gelegen, met een dikkere of dunnere toplaag, meer of minder klei en losse stenen, flysch, zandsteen, vulkanische resten of juist oranje zand (dichter bij de zee). Elk perceel krijgt zijn eigen onderhoud, bijvoorbeeld door de zogenaamde ‘cover crop’ aan te passen. Op delen met meer klei worden meer granen gezaaid, omdat deze dieper de grond in gaan en de bodem meer lucht geven. Ook het type compost dat men gebruikt varieert. In principe geldt: des te hoger de pH, des te ouder de gebruikte compost. Hoewel Argentiera niet biologisch gecertificeerd is, werkt men al zeker vijf jaar met een biologische benadering; zo wordt Tignola (vlindersoort) bestreden met ‘sexual confusion’ i.p.v. pesticiden. Veel wind en droge weersomstandigheden houden de wijngaarden veelal van nature gezond; botrytis komt bijvoorbeeld nooit voor. Om oïdium te voorkomen gebruikt men wel een beperkte hoeveelheid kopersulfaat.

In de kelder
De vinificatie is niet heel ingewikkeld. De gezonde druiven geven weinig problemen, ook niet qua alcohol. Door de iets hogere ligging blijven de waarden steevast onder de 14,8%, meestal rond de 14,5% voor de beste druiven; genoeg maar niet teveel. Druiven worden bij binnenkomst geselecteerd op een sorteertafel, waarna ze (veelal ongekneusd) d.m.v. van zwaartekracht naar de gistingstanks worden overgebracht. De gisting en weking neemt doorgaans 25 tot 30 dagen in beslag en geschiedt in roestvrijstalen vaten en wordt gevolgd door een lagering in barriques en tonneaux, meestal van Frans eiken. Men beschikt ook over vaten van Hongaars eiken, ongetwijfeld geïntroduceerd door Antinori, dat zijn eigen eikenbossen in Hongarije heeft. De huidige selectie bestaat uit vier wijnen, de reguliere Bolgheri DOC, Poggio ai Ginepri, de Villa Donoratico, de Argentiera als toplijn en sinds kort (eerste oogst 2015) de Ventaglio, een 100% cabernet franc van een 1 hectare grote wijngaard. In de tijd van de Frantini’s was er nog sprake van een 100% merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc, maar hier heeft de nieuwe eigenaar van afgezien.

De wijnen
Ik proefde de volgende wijnen en begreep via social media dat verschillende collega’s dezelfde eer hadden. De meeste van onze bevindingen kwamen behoorlijke overeen.

Poggio ai Ginepri, Tenuta Argentiera, Bolgheri DOC, 2018
Cabernet Sauvignon 40%, merlot 30%, cabernet franc 20% en petit verdot 10% van lager gelegen wijngaarden (80-100 meter). De plantdichtheid bedraagt daar 6500 pl/ha en de opbrengst is gemiddeld 90 quintale per hectare. De druiven voor deze wijn worden wel gekneusd en worden na het ontstelen, druivenras per druivenras, vergist in RVS. De weking en gisting neemt 15-20 dagen in beslag, waarna een deel rijpt in gebruikte barriques van Frans en Hongaars eiken; een ander deel blijft in RVS.
Een vriendelijke, toegankelijke, algemene wijn; verteerbaar met een nette balans, gemiddelde structuur en correcte afdronk; goed gemaakt, maar niet heel spannend of anderszins uitgesproken.
De consumentenprijs bedraagt € 15,00 tot € 20,00

Villa Donoratico, Tenuta Argentiera, Bolgheri DOC, 2018
Cabernet Sauvignon 50%, merlot 30%, cabernet franc 15% en petit verdot 5% van wijngaarden op 150-180 meter hoogte. De plantdichtheid is hier 7000 pl/ha, de gemiddelde opbrengst 70 q/ha.
Na een selectie van de druiven worden de verschillende druivenrassen separaat gevinifieerd op maximaal 28° Celsius in roestvrijstalen tanks. De gisting met weking duurt 20 tot 25 dagen, waarna de wijn in barriques van Frans eiken rijpt.
Een wijn die naar een volgende slok doet verlangen; saprijk en smaakvol, opwekkend en heerlijke doordrinkbaar, een juiste zuurgraad tegenover het rijpe, donkere fruit en een uitgebalanceerde houtinbreng maken de wijn compleet. Erg lekker en goed geprijsd, t.o.v. de Ginepri twee keer zoveel wijn voor maar een paar euro meer.
€ 22,50 – € 27,50

Argentiera, Tenuta Argentiera, Bolgheri Superiore DOC, 2017
Cabernet Sauvignon 50%, merlot 40%, cabernet franc 10%; plantdichtheid 7500 pl/ha, opbrengst 60 q/ha.
Zorgvuldige selectie van de beste druiven van de hoogst gelegen wijngaarden. De betreffende druivenrassen worden separaat gevinifieerd. Gisting en weking van 25-20 dagen in RVS op maximaal 28/30° Celsius met de malo en de verdere lagering in barriques van Franse eiken, waarvan 50% nieuw is.
Een wijn in de stijl die de hogere kwaliteit wijnen uit Bolgheri typeert: breed en rijk tot overweldigend. Veel van alles, geconcentreerd, rijk aan zoet rijp fruit en een forse houtinbreng. Voldoende zuren voor een correcte balans. De wijn blijft benadrukken hoe belangrijk hij is, waarbij er dit specifieke jaar meer sprake is van breedte dan diepte. Beslist goed gemaakt en aantrekkelijk voor een grote groep mensen, maar niet helemaal mijn stijl wijn… Dat ik niet diep onder de indruk was van de wijn, werd tijdens de Zoom-meeting met enige verbazing aangehoord door de wijnmaker en de sales-manager. Ze waren het met me eens dat de wijn rijk is zoals alle wijnen uit dit specifieke oogstjaar, maar stelden ook dat hun 2017 de meest frisse uit de hele streek is, zoals ze zelf constateerden tijdens een blinde proeverij met alle wijnen uit de regio. Ze adviseerden me ook de 2016, de 2018 en vooral de 2019 te proeven en dat idee stond me natuurlijk wel aan 😉 De 2018 en 2019 zijn nog niet op de markt, maar de 2016 bereikte enkele dagen geleden Tuil. Ik proefde hem vrijdag 3 juli met een proefmaatje en we noteerden het volgende.

Argentiera, Tenuta Argentiera, Bolgheri Superiore DOC, 2016
Mooie kleur, levendig en jeugdig rood. In de neus duidelijk barriques; tabak en toast overheersen nog. Daaronder een mix van rood en vooral zwart fruit, relatief fris, zeker in vergelijking met de 2017. In de mond is de wijn mooi saprijk en levendig door veel fraicheur, het kenmerk van het oogstjaar 2016. De structuur is elegant te noemen, tannine mooi rijp, het hout nu nog wat op de voorgrond, maar goed gedoseerd. Minder breed dan de 2017, maar daardoor juist beter verteerbaar, voor mij aantrekkelijker. Balans en lengte zijn zonder enige twijfel correct. Een keurige wijn voor de middellange termijn die het ook aan tafel prima zal doen.
De consumentenprijs van de Argentiera’s is gemiddeld €65,00

Fred Nijhuis

Your favorite Dutch wine writer

NCS werkt graag samen met:

Calabretta, Etna in purezza

Calabretta, Etna in purezza...

Deel dit bericht:

Proeverij en workshop ‘Delle Venezie’

Proeverij en workshop 'Delle Venezie'

Deel dit bericht:

Tenuta di Biserno

Tenuta di Biserno

Deel dit bericht:

Tenuta Argentiera

Tenuta Argentiera

Deel dit bericht:

Over NCS

Navigatie